მთვარის ქალღმერთი.

სამარადისო სიჩუმეში, მომბზინავი ტბის პირას, მხოლოდ ღამის ყვავილებს, არ ეძინათ, ღამის ყვავილებს, რომლებსაც მთვარის სინათლე, ასე ახარებდათ.

თეთრი ნისლი -6-

პირველად იგრძნო დინამ რა არის ნამდვილი გრძნობა,ამის დაკარგვას არ აპირებდა და ემოციების ზღვაში თავად გადაჰყვა ბედანს... ეს ყველაფერი იყო ერთმანეთში არეული,ყველანაირი ემოცია და სიხარული...

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (დასასრული)

- მეორე შანსი... - ამოვიჩურჩულე ხმა წართმეულმა, - თითქოს მარტივია, თითქოს მერე რა? მაგრამ რთულია, ძალიან რთული... - ამოვისუნთქე ხმამაღლა, თითქოს ჰაერი არ მკმაროდა. - არ ვიცი, ჯერ კიდევ არ ვიცი... - შუბლზე მოვისვი ხელი. - მჯერა, შენი სიყვარულის

-კი. და გაგიღიმებ {სრულად}

-და შენც დარჩი? -დავრჩი. -ასე უბრალოდ? -კი. ასე უბრალოდ. -და რომ გატკინა? -ის ტკივილი არაფერი იყო. მე უმისობა მომკლავდა.

უთავბოლოდ მიყვარხარ

ჩემი სულის შფოთვაა შენი კაბის შრიალი, შენი მსგავსი ამ ქვეყნად მე არავინ მინახავს, როგორ უნდა გაგიშვა, გევედრები მითხარი, როცა ყველა დეტალით უთავბოლოდ მიყვარხარ.

არასწორ მხარეს +18 (დასასრული)

- არ ეწევით, არა? - ღიმილით შეტრიალდა მისკენ ბაჩანა. სიტუაციამ ისე გაამხიარულა, ცოტა დაძაბულობაც მოეხსნა. - როგორ მიხვდი? - თავადაც გაეღიმა გიას. - ნათიას ჩაღიმებით და მერე თქვენი მოწევის მანერით დავრწმუნდი. - ესე იგი, ჩემს გოგოს კარგად იცნობ, -

თეთრი ნისლი -5-

მისი გახშირებულ სუნთქვას და აღელვებას გრძნობდა დინა,თითოეულ გულისცემას. თვითონაც აღელდა,რამდენჯერმე შეწინააღმდეგება სცადა,მაგრამ ამაოდ. ბედანი ნაზად დაათამაშებდა თავის თითებს დინას სახეზე,სახე ძალიან ახლოს მიჰქონდა,სიამოვნებდა დინას რეაქცია. თითქოს

გარდაქმნა. თავი 1

-მეც მწყურია ჩვენი წილი სამართალი, მაგრამ არა ამ გზით. უკვე დიდები ხართ, შეგიძლიათ საკუთარ ქცევაზე აგოთ პასუხი, მაგრამ იცოდეთ , ვერც ერთი თქვენგანის დაკარგვას ავიტან. ყველაფერი რომ ცუდად წარიმართოს, თორნიკე, მამა შემომხედე, ნინას ერთი ღერი თმაც რომ

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (თავი 8)

თუმცა სკამის საზურგეზე გადაწოლილი ჩუმად, უხმოდ ვტიროდი, არ ვიცი რა იყო ეს, არ მინდა ასეთი სიყვარული, რომელიც ბედნიერებით არ სრულდება, არ მინდა ასეთი გრძნობა, არ მინდა, არ მინდა ...

:)))

"არც კი მახსოვს ამდენი ხანი როდის მეძინა მთელი ოთხი საათი და ორმოცი წუთი!" -ოფიცერო ლუდი მომიტანეთ ეს დილა საოცრად დაიწყო უნდა ავღნიშნოთ! საბუთებში გართულმა ოფიცერმა მკაცრი მზერიც გახედა გისოსებიდან მომღიმარ პატიმარს -ბავშვო შემიძლია კიდე დაგარტყა