ზამთარი... (სრულად)

ყველაფერს აქვს დასასრული, სანამ დასასრული იქნება ჯერ უნდა დაიწყოს, მაგრამ იშვიათად არც იწყება ისე სრულდება. არასოდეს მინდოდა ურთიერთობის უცებ დაწყება და უცებვე დასრულება. მინდოდა ყოველთვვის დიდი და მხიარული ბედნიერება მქონოდა, ხოდა ერთ დღესაც

გული ელოდება - სრულად

ქუჩაში მიდიოდა და ლაღი ღიმილით უღიმოდა ყველას და ყველაფერს . როგორც ყოველთვის ვინც კი ღიმილით უპასუხებდა თავს მსუბუქად დაუკრავდა და ფრიალა კაბის ბოლოებზე ხელს წაივლებდა . უყვარს დილის პოზიტიურად დაწყება და დასრულება ხომ საერთოდ . სიცოცხლე მასში ისე

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 3)

ყველაფერს ველოდი, იმის გარდა რაც იქ ვნახე, პირი ღია დამრჩა, უბრალოდ გონს ვერ მოვსულიყავი, არ მჯეროდა, არ მჯეროდა რომ ჩემი თვალები ამას ნამდვილად ხედავდნენ. -არ არსებობს!!!-ვთქვი ჩურჩულით ხმაწართმეულმა და ხელში ავიღე კარებთან დატოვებული 3 ცალი თეთრი

პირადი მცველი [20] ~დასასრული~

–ძლივს გიპოვნეთ –ანასტასია? –კარგად ხარ? –ჰეი ხელი რომ აუქნია მამაკაცმა ცხვირწინ მაშინღა მოვიდა გონს,დვალის კოცნამ სულ დააბნია და ჩააფიქრა,ვინ იცის რამდენი ხანი იდგებოდა კიდევ ასე გაშეშებული ანდრეი რომარ მოსულიყო ბავშვთან ერთად

"მიყვარხარ"-ისევ

ვიხსენებ წარსულს... შენ გიხსენებ, ცრემლიც მადგება... როგორ მჯეროდა, სიყვარული არ დამთავრდება!.. გიხსენებ... ისევ მეძალება თვალებზე ცრემლი, თუმც ჩვენს დაკარგულ ძველ სიყვარულს ვერც ამით ვშველი... გულში დარდების წყლული გაჩნდა, რა მეშველება?! ბულბული

ლევან ხაჩიშვილი (13)

-რა ხდება?-მითხრა ლევანმა გაკვირვებული სახით და თან ჭიქა დადო. -აუუ.-ვთქვი მე და თავი დავხარე. -რამოხდა?-მკითხა სალომემ. -ჰე ამოღერღე ეხლა.-მითხრა ლიზამ და შემომხედა. -აცადეთ.-ხელით ანიშნა აბუმ ბავშვებს. -ნინი.-მითხრა ლევანმა და ხელი მომკიდა.

სიყვარულის თერაპია [სრულად]

მეორე დღეს ლევანისთვის საჩუქარი შეარჩია. გამოიპრანჭა, თეთრი, მოკლე სარაფანი და ასევე თეთრი მაღალქუსლიანები ჩაიცვა. თმები კოსად აიწია, ცოტა მაკიაჟიც და მზად იყო. ადგილზე მისულს საკმაოდ ბევრი ხალხი დახვდა. ღიმილით წავიდა ლევანი მისკენ.

ერთხელ სიცოცხლეში (3)

ადამინები , რომლებსაც მართლა უყვართ ყველაზე ბედნიერები არიან ამ პლანეტაზე და ზოგადად სამყაროში. მეც მინდა , მინდა ვიგრძნო რა არის ნამდვილი სიყვარული და არა ის , რომ ყოველთვის მწირე წარმოდგენა მქონდეს მასზე ის , რომ ამის აღსაწერად ალბათ მთელი

შენი არსებობა ნულს ჰგავდა (თავი 7)

–რა დამთხვევაა ერეკლე, ერთად ხომ არ ავსულიყავით?–გადავიხარხარე და ეკეს სათვალე მოვირგე.–აშკარად მე უფრო მიხდება–ვთქვი ისევ. –შენ იღადავე და მართლა ერთად ხო არ ავიდეთ, დუდამ მარტო არსად არ გაუშვაო და დაგელოდები სანამ მშობლებთან იქნები. –დუდას 3 წლის

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 18

მხოლოდ ლუკას ერთი ჩახუტებისთვის ღირდა ცხოვრება. საღამოს, როცა შენობაში ვბრუნდებოდი, უკვე შესასვლელში მელოდა, ძიძას ხელიდან დაუსხლტებოდა და პატარა ფეხებით, მთელი ძალით მორბოდა, რომ ჩამხუტებოდა. –მადლობა რომ ყურადღება მიაქციე–გავუღიმე