"გპირდები" - (12)

სანამ ჩემი დაბადების დღე მოვიდოდა, სანდრომ მითხრა რომ მანამდე თავის ძმაკაცს ჰქონა დაბადების დღე და ორივენი ვიყავით დაპატიჟებულები. მე დიდ უარზე ვიყავი, არც კი ვიცნობდი და მერიდებოდა წასვლა.

მას აუხდინე ყველა ოცნება

ყოველთის როცა მის თვალებს ვხედავ წუთით შევკრთები თუმცა ის ვერ გრძნობს ნეტავ ასეთი რა დავაშავე ასე ცალმხრივად რომ მიყვარს ღმერთო ამ სიყვარულში ისე შევცურე ყველა ნაპირი ჩემგან შორია. აბსურდულია მაგრამ რომ ვხედავ ის სიყვარულის ღმერთი მგონია.

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 9

"... და შენ ამბობ რომ სხვა გეგმები გქონდა?მერე ხომ ააწყვე ის გეგმები? და მე?! ჩემი გეგმები და მომავალი? ნუთუ გგონია რომ ამაზე ვვოცნებობდი? საყვარელ კაცს მივეტოვებინე და შემდეგ უსიყვარულოდ გავყოლოდი იმ ადამიანს ცოლად ვინც არ მიყვარს! არა ნიკა, არა არ

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 15)

-შენ ჩემთვის ბევრს ნიშნავ რატი, იმაზე მეტს ვიდრე ვინმე უცხო ადამიანი ჩემს ცზოვრებაში... შემოსული და დამკვიდრებული... შენთან ყველაფრის თქმა შემიძლია... მე შენ გენდობი და შენი მჯერა... მამამ რაც არ უნდა მითხრას...-ვიცი.. ერთხელ დაგინახე... ლიზა

ძველი ოცნებები ანუ პროფესიები

გაისმა ჰანგები,უცნობი ჰანგები...მე ჰანგებს ავყევი,ამ ჰანგებს ავყევი... სასაცილოდ არ გეყოფათ ალბათ,მაგრამ მე ვცეკვავ საკუთარ თავთან,ეს პროცედურა ჩემმა ფსიქოლოგმა მასწავლა,ამშვიდებსო,მაგრამ პირიქით,შენი მონატრება უფრო მომეძალა,მაგრამ ხომ იცი,ფსიქოები

ზღაპრის იმედად

მე მოგიყვები ზღაპარს.იმ ზღაპარს,რომელიც ჩვენ ცხოვრებაზე იქნება,ან ქალზე და კაცზე,ან უბრალოდ ადამიანებზე.ზღაპრებში ხომ სასწაულები ხდება,არიან დევები,ლაპარაკობენ ცხოველები,ფრინველები,ხეები,კლდეები,მოკლედ ყველაფერი შეიძლება მოხდეს ზღაპარში ისე რომ

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 39)

ლექსომ სახლში შემიყვანა, თვითონ კი უკან გაბრუნდა. მე უბრალოდ ვიჯექი დივანზე, გაუნძრევლად, მხოლოდ დემეტრეზე ვფიქრობდი, ალბათ მომკლავდა რო გაეგო ვისთან ერთად ვიყავი, ისე რა ჩემი ბრალია ყველგან, სადაც რაღაც შარს ავიკიდებ ეგ თუა.სიმართლე რომ ვთქვა უკვე

ჩემი სვანური ოცნება-სრულად

სვანეთის ცივმა მაგრამ სასიამოვნო ჰაერმა კანი გამიყინა და თან გამითბო.კოშკზე როგორც კი ამიყვანა მთელი სვანეთი რომ დავინახეთ სახე გაბადრულები გავიჯგიმეთ ადგილზე-აქ ვარ არ მჯერა !!! - დავიყვირე ბოლო ხმაზე ხელებ გაშლილმა-ასე თუ მოგეწონა სვანეთი

უსინათლო ანგელოზი

ხანდახან ყველაფერი ერთად ხდება. იმ დღესაც ასე მოხდა. ცხოვრების ოღრო-ჩოღრო გზაზე ყველაზე ღრმა ნაპრალში ჩავვარდი და ამოსვლაში კი, რა თქმა უნდა არავინ დამეხმარა, პირიქით, უკანასკნელი ძაფიც, რომელსაც ვებღაუჯებოდი გაწყვიტეს.მაღვიძარამ არ დარეკა…კარში

დაუპატიჟებელი სტუმარი (8)

-მგონი, დროებით შენთან მოუწევს გადმობარგება...-წარბაწევით აღნიშნა ვაჟამ. „შარში ვარ“ გაიფიქრა ნაინამ და თავი სავარძლის უკან გადააგდო. უკვე ნატრობდა, როდის მოურჩებოდა ფეხი დაუპატიჟებელ სტუმარს და დაბრუნდებოდა სვანეთში!