მრბოლელი.3

კარები გავაღე თუ არა ყველა იქ მყოფის ყურადღება ვიგრძენი და უხერხულად შევიშმუშნე.-აბა მზად ხარ? -მხარი გამკრა ხალისიანად ნაილმა და ფორმაზე თეთრი ფურცელი დამამაგრა,რომელზეც ჩემი სახელი და ახალი გვარი ეწერა.დიახ,სწორად მიხვდით,გვარი გადავიკეთე რათა

ბედნიერება წვრილმანებშია...

ეცადე, შენი ცხოვრების ყველა, თუნდაც პატარა სურვილები აასრულო.. ბედნიერება მართლაც წვრილმანებშია. ყოველი დღე სიხარულით უნდა დაიწყო, რომ ასეთივე შედეგები მიიღო. შეიგრძენი მზე, მთვარე, ეცადე ბედნიერება ეძებო ყველგან, სადაც სხვები ვერ ხედავენ.

ცივაძე (1)

თავი მტკიოდა და თვალებსაც ვერ ვახელდი,მცხელოდა და სავარაუდოდ ოფლში ვცურავდი,განძრევას ვერ ვახერხებდი რადგან ხელ-ფეხი მტკიოდა.უეცრად რაღაც მოხდა,არ ვიცი,წამებში სხვა განზომილებაში გადავვარდი და ჩემ წინ სანდომიანი მამაკაცი იდგა,დოსიით ხელში.დავიბენი

მე მუდამ ვიბრძოლებ სიყვარულისფერ ბედნიერებისთვის!

,,გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა. გარეთ ისევ წვიმს და სულ იწვიმებს. მე ვგრძნობ რომ მცივა და მენატრები, მაგრამ ვერ გხედავ, როგორც სიცივეს. გარეთ კი წვიმით სველი აბრები აშიშინებენ შერჩენილ სიცხეს.

გა-ძარცვაა! (ნაწილი 1/3)

რა უნდოდა ანთაურს ? - ეს კითხვა უტრიალებდა გონებაში და პირველ რიგში ის გამორიცხა რომ მოეწონა, ის ისეთი ტიპაჟის ბიჭი იყო, შეეძლო ნებისმიერი ლამაზმანი რომელსაც ხელს დაადებდა მისი გამხდარიყო, მაღალი კლასის წარმომადგენლებს, მდიდარი მამიკოს შვილებს ერთი

"კანდელაკი"[2]

მისი გონება სადღაც შორს დაფრინავს საერთოდ გამოთიშულია გარე სამყაროს და არცერთ სულიერს არ აქცევს ყურადღებას.ახლა მხოლოდ ერთი რამ უნდა ცხელი აბაზანი და ღრმა,ძილი რაც ალბათ საღამომდე არ ეღირსება.მობეზრებულმა გადააქნია თავი გვერძე და მინერალური წყალი

ბაგრატიჩის რჩეული (თავი 5)

ვიფიქრე ავდგები და აფთიაქის ყუთს ავიღებთქო მაგრამ ფეხი დავდგი თუ არა წვა ვიგრძენი და უან ლოგინზე დავარდი.ისე ამეწვა რომ ფეხზე ადგომა კი არა მიწის გასკდომა ვინატრე.-რატი ბაგრატიონი გაგიხმა ეგ თავი რომ ისიც ვერ მოიფიქრე რომ

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 35)

დემეტრეს ოჯახმა იმაზე მეტად მაგარი შთაბეჭდილება დამიტოვა, ვიდრე მეგონა.არაჩვეულებრივი მშობლები ყავს, დედა ნანა სიხარულიძე, ქალი პიზიტივია, ყველა თემაზე შეუძლია საუბარი, კეთილი და რაღაცნაირად თბილი ქალია, გაცნობისთანავე თბილად მექცეოდა, ყველანაირად

ნიკო გომელაურის ლექსები

ვათვალიერებ ძველისძველ ალბომს, მესაუბრება,რას აღარ ამბობს, ყველა სურათი საოცრად მათბობს, მაშინაც როცა ცივა და მათოვს. აი ,ეს ქალი (რა კარგად მახსოვს), სულ მაზომებდა საკუთარ ნაქსოვს, ეს კი ბაბუა!სურათშიც ბრაზობს, თუ შვილიშვილი ჟარგონზე ბაზრობს.

თქვენს ანგარიშზე დარჩენილია ჩემი სიცოცხლე- 6თავი

ჩვენ დროში ცოტა რთულია ადამიანს მეგობარი უწოდო.ყველას უყვარხარ სანამ შენგან რაიმეს მიღების შანსი აქვთ.მაგრამ შეიძლება დადგეს მომენტი,გაგიჭირდეს და გვერდით როცა გაიხედავ ან აღარავინ იდგება,ან ის ერთი მთელი ცხოვრება მუდამ შენთან რომ იყო.თითქოს ამბობენ