სლიზერინის პრინცის ისტორია,თავი 16

ნოემბერი სწრაფად გავიდა.ისე სწრაფად რომ მოვლენების გააზრება ვერც კი მოვასწარი.ყველაფერმა კარგმა სწრაფად ჩაიარა. ქვიდიჩი მოვიგეთ.გამოცდები ჩავაბარე.ყველაფერი თავის ადგილს დაუბრუნდაასევე დაუბრუნდა ჩემი და ანას ურთიერთობა საწყის ეტაპს,ყოველ პარასკევს

დამუნჯებული21 22 23 24 25 26 27 28 (დასრულებულია)

''ჟენევიევა?!'' წამის შემდეგ აიღო. ''შენ ხარ?''მასთან აქამდე არასდროს დამირეკია ამიტომ ნერვიულობამ ამიტანა. პირი გავაღე, ხმის ამოღება ვცადე მაგრამ ვერაფერი ვთქვი. ვიგრძენი როგორ დამეძაბა მთელი სხეული. ეს უნდა გამეკეთებინა, როგორმე უნდა

ვამპირის ირონია 17

გოგონამ მანქანა სკოლასთან ახლოს გააჩერა.ირგვლივ ბავშვები იყვნენ მიმოფანტულები.დილის მზე აჭერდა და დღეს უფრო მომაბეზრებელს ხდიდა.ანნამ მანქანა გასაღებით ჩაკეთა,საროჭკა გაისწორა,კეპკა დაიხურა და ზურგე ჩანთა მოიგდო.კიბეებზე ადიოდა როცა ჯონმა დაუძახა

სიყვარული ყველაზე ამაყსაც მოადრეკინებს ქედს!(პირველი თავი)

არ ვიცი,დავარქვა თუ არა სევდა-ეს მშვენიერი სახლი-ამ უცნობ გრძნობას,თავისი სიმწარითა და სიტკბოთი მონასავით რომ მიმორჩილებს.ეს იმდენად ყოვლისმომცველი. იმდენად ეგოისტური გრძნობაა,მე თითქოს მრცხვენია მისი.არადა აქამდე სევდა თითქოს შვებას

.გვიანაა.(სრულად)

ძალიან მიყვარხარ და ძალიან მენატრები ,მაგრამ ამას არასდროს გეტყვი. ჩემი სიამაყე არ მაძლევს ამის საშუალებას. თავიდანვე დამაჩვიეს იცოდე საკუთარი თავის. ფასიო .-არ აპატიო, ისევ გიღალატებს და უარესად გეტკინება გული .-გამუდმებით მიჩიჩინებდა დედა.ანდა

მეგობრობიდან შეყვარებამდე ერთი ნაბიჯია

პირველი სასიყვარულო ნაწარმოებია, რომელსაც ვწერ.მოკლედ გეტყვით რომ ამ ისტორიაში იქნება ბევრი მოულოდნელობა და რათქმაუნდა ბევრი რომანტიკა.ისიამოვნეთ! -ანუკი,ჩაიცვი მივდივართ -სად? კომპიუტერიდან თავი არ ამიწევია ისე ვკითხე.არსად წასვლა არ მინდოდა და

ჩემი ხარ (9)

დილამშვიდობისა ლამაზო გაიღვიძე -დილამშვიდობისაა. დილით ადრე დამადგა ნიკა -ამ დილაუთენია რამ გაგაღვიხა.....საათს რომ დავხედე ცრა იყო -წამო გავისეირნოთ რა კაი ამინდია ნახე -აუ მეძინება ისედაც ამ დილით დავწექით -გთხოვ რა -კარგი ხო დამელოდე

ქორწინება ანდერძით 2

ეს ისტორია იქნება ხიფათებით და უცნაურობებით აღსავსე. უამრავი დამთხვევა და ჩახლართული ამბები... წაიკითხეთ და ისიამოვნეთ...გავიდა კიდევ 1... 2... 3 თვე. ჩემთვის დროს ნამდვილად არ უმკურნალია. რუსო გვერდიდან არ მშორდებოდა, ეშინოდა საკუთარი თავისთვის

დაუპატიჟებელი სტუმარი (1)

მკაცრად შეხედა გოგონას და ნელი რხევით შეაშვებინა ხელები,თან ჩვეული მკაცრი მზერა სტყორცნა. -რა გინდა? -ცივი ხმით ჰკითხა შეცბუნებულს. ნაინა ნამდვილად არ ელოდა ამდენად დიდ ბრაზსა და სიცივეს ერთად, ამიტომ ერთ ადგილს მიეყინა და გულში გაიფიქრა : „ვაი,

ჩემი აკო (4)

აი მეოთხე თავიც იმედია მოგეწონებათ, დაგვიანებისთვის ბოდიშით, აზრები არ მქონდა რა დამეწერა, შეფასებას ველი. იმ დღის მერე დიდი ხანი გავიდა, აკო ჩემს წინ გამოემშვიდობა სამუდამოდ თიკას,რამაც ძალიან გამახარა, მე და აკოც ძალიან დავახლოვდით, რატომღაც