ჩემი ახალი კლასელი (7)

მისი სიტყვები იმდენად მომხვდა გულზე თავზე კონტროლი სულ დავკარგე, საკუთარი თავი მეზიზღებოდა გიორგი სანიკიძე მეზიზღებოდა და ჩემი არეეული , გაუკუღმართებული ცხოვრება მეზიზღებოდა ყველაზე მეტად , რომელშიც ვცხოვრობდი... დავკარგე მამა რომელიც ძალიან

ატეხილი გრძნობები 6

საძინებლიდან უკან გამოვარდნილი, იმავე წამს აბაზანიდან გამოსულ ფეფოს კინაღამ შეასკდა. მკერდამდე გადაღეღილი, დაუდევრად შეკრული ხალათი. ცხელი წყლით შევარდისფერებული კანი, მასზე მოსრიალე ბრჭყვიალა წვეთები. სველი და კიდევ უფრო დაგრძელებული თმა. გაღუებული

იდეალური აზროვნება 11

მხოლოდ ახლა ხვდებოდა რომ დემეტრემ დიდი სამსახური გაუწია ნათიასთან და მარიამთან მარტო რომ არ დატოვა. ყველაფერს ეკითხებოდნენ... ნინამ აღარ იცოდა რომლისთვის ეპასუხა პირველი, ხშირ შემთხვევაში პასუხებს დემეტრე სცემდა და ნინა თვითონაც აკეთებდა აღმოჩენებს,

ღამე რომელმაც ჩემი ცხოვრება შეცვალა (თავი 1)

ადრე სანამ ჩემი მშობლები გარდაიცვლებოდნენ ქუთაისში ვცხოვრობდი უზრუნველად არაფერი არ მაკლდა დედა დიასახლისი იყო მამას კი თავისი ბიზნესი ქონდა ერთი სიტყვით უზრუნველი ცხოვრება მქონდა 1 წლის წინ ბაკურიანიდან როდესაც ვბრუნდებოდით მანქანა მოსრიალდა

Remember Me ....1

ისინი ქვეყანაში დაეხეტებოდნენ და თავის იდეებს ღაღადებდნენ. მათ ხომ გზას არავინ უღობავდა ისინი რეგულარულად ზრდიდნენ გრძნობების დოზას ზრდიდნენ და ზრდიდნენ კიდევ და კიდევ . ისევ და ისეევ ისეევ და ისეევ ისევ და ისეეეეეევვვ ......

გამოიდარა გამომაისდა

ცხოვრებაში ერთადერთი ბედნიერებაა - გიყვარდეს და უყვარდე. . დამტოვე შენთან არ მჭირდება დიდი ადგილი, გავუძლებ ყინვას, თავაწყვეტილ ქარების ღრიალს, ოღონდ ამიხდეს ხანდაზმული გულის წადილი, როცა გარშემო თავმომწვარი სანთლები ყრია... მოვიმიზეზებ დაღამებას და

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (5 ნაწილი)

კარი შემოვაღე და ვის ვხედავ - შაკოს. კინაღამ გული წამივიდა, ისე გამალებით დამიწყო ცემა რომ ალბათ ამოხტებოდა იქედან. პირველად მის უძირო შავ თვალებს შევეჩეხე, შემდეგ დავაკვირდი, რამსიმაღლე გაზრდილა - ჩემზე ერთი თავით დიდი იყო, დაკუნთულიც იყო. სახეზე

მე შენ სიზმარში შემიყვარდი 4

დადგა როგორც იქნა ნანატრი დღე, 26 დეკემბერი იყო. დილით თოვლი წამოვიდა და ნელ ნელა მოათეთრა თბილისის ქუჩები.გიორგიმ ელენს და მეგის მარისთან ერთად მიაკითხა. გოგოებს იმდენი ბარგი ქონდათ გიორგიმ ეჭვის თვალით გახედა -თქვენ იქ დასათხოვრათ ხომ არ

ბავშვობაში აღთქმული [სრულად]

ამბობენ, ყველაფერი ზეცაშია დაწერილიო. რაც გიწერია, ვერ აგცდებაო. ბედისწერას ვერსად გაექცევიო. მაინც იქ მიხვალ, სადაც შენი ადგილიაო და... ყველაფერი მაშინ დაიწყო, როდესაც ძალიან პატარა ვიყავი. აი, მაშინ, მესამე თაობის მობილურები ახალი ხილი რომ იყო

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [16]

გზაში რამდენჯერმე დავიჭირე უტას ცივი მზერა და გულს მიკლავდა მის ლამაზ, დიდრონ, შავ თვალებში ჩადგმული სევდა. უსამართლობაა! არაფერი არ მომხდარა. არც მე და არც ის უნდა იტანჯებოდეს, მაგრამ მე ხომ ბედი არ მაქვს! ბავშვები სახლში დავტოვეთ. ყველა სევდიანად