მიგაცილებ სახლამდე

-მიგაცილებ სახლამდე, დაბრძანდი (ჩემს წინ შეჩერდა მანქანა) -მადლობთ არ მინდა, ტაქსს დაველოდები. (მე) -არამგონია ეხლა რამემ გამოიაროს,თან წვიმა უფრო იმატებს დაბრძანდი ნუ გეშინია -მეშინია? სულაც არა(მანქანაში ჩავჯექი)

Bad Boys. (თავი 11)

გათენდა, დილით ძალიან ადრე გაიღვიძა ტაისიამ, ადგომა და სხვა ოთახში გასვლა უნდოდა მაგრამ ამის უფლება არ მივეცი, არც ის აღარ ახსოვდა რა მოხდა წინა ღამეს, მისი გათიშვის შემდეგ, ისედაც სუსტი და თეთრი სხეული ბოლომდე გათეთრებოდა, თვალები სიცხისგან

ნატალი (12)

შენთნ ერთდ რატომ უნდა დავიძნინო?ლიკამ თავი წამოყო და გაკვირვებულმა დატყეჭილი თვალებით ახედა დიტოს.დიტო უპასუხოდ ადგა, ლიკასთვის არც უკითხავს ისე აიყვანა ხელში და საძინებლისკენ წაიყვანა,ბიჭები ისევ გაოგნებულები უყურებდნენ ,მაგრამ არაფერი შეუმჩნევიათ

ნაცნობი (დასასრული)

მე მჯერა მოულოდნელი ბედნიერების. არ შეიძლება, ყველაფერს ბრძოლა ჭირდებოდეს, რაღაც თავისითაც მოდის, თუკი ღირსი ხარ. ერთხელაც მიხვდები, რომ ყველაფერი დამთავრდა. და ეს იქნება დასაწყისი.

ევა სიცოცხლის მომტანი? მგონი პირიქით (2)

ახლა კი ვზივარ სრულიად მარტო ამ ოთხ თეთრ კედელში მოქცეული, სადაც ამ სველი ფურცლებისა და კალმების მეტი არაფერია... საჭმელი? ან წყალი? არა მე აქ ვაპირებ დავემშვიდობო სიცოცხლეს ამიტომ არაფერი არ მჭირდება მეტი... ჩემივე ცრემლებში თუ არ ჩავიხრჩობი

შავი თილისმა (ნაწილი პირველი)

-გთხოვ, მე... არ მინდა... დაჩი, საართველოში რომ დავბრუნდები არაფერი შეიცვლება. მე არ გამიკეთებია ეს არჩევანი. ხომ იცი მატერიალისტი არასდროს ვყოფილვარ და ალექსის თავს არ ვანაცვალები საზღვარგარეთის სწავლაზე. უბრალოდ ის შემიყვარდა, მას კი არა. ესეც

ვამპირის ირონია 13

-(ანნა) დღეს მინდა 5-საათზე დამიანის სახლში მოხვიდეთ და ვივახშმოთ.დამაინტრიგებლად დააბრიალა თვალები -(ლიდია) კარგი სამოვნებით.მგონი საუკუნე გავიდე მას მერე რაც ერთად არ გვივახშმია. -(ელისონი) შეიძლება დღეს მეგობარ ბიჭთან ერთად მოვიდე? გოგონა პატარა

აუცილებელი შემთხვევითობა {1}

4 საათია სტამბულის ქუჩებში უაზროდ დაძრწის,ღმერთო რა ცუდი იდეა იყო უცხო ქალაქში მარტო ჩამოსვლა? თან მის ორიენტაციის „ნიჭსაც“ თუ გავითვალისწინებთ,ალბათ ახლა სულ სხვა მხარეს დადის თვითონ და მისი სასტუმრო სულ სხვა მხარესაა. რამდენიმე თურქს ეცადა რომ

მარტოსული

წვიმის წვეთები და ისევ ქუჩა,რომელიც,როგორც ყოველთვის ხალხით არის სავსე,ახლაც საშინლად წვიმს და ყველა ცდილობს,ამ განრისხებულ ამინდს,რომელიც თითქოს გვემუქრება...მე კი,ისევ ისე ვდგავარ შუა ქუჩაში და მათ სახეებს ვაკვირდები,რომლებზეც ტკივილი და

მეორადი ბედნიერება [10]

გონს რომ მოვიდა, ირგვლივ მიმოიხედა და ისევ ტირილი დაიწყო. მთელი გულით მოთქვამდა, ვერ ამშვიდებდნენ, ბოლოს ისევ დამამშვიდებელი გაუკეთეს და დაეძინა. არც სხვები იყვნენ უკეთეს მდგომარეობაში, ყველა განადგურებული იყო,