მეცამეტე თვე (8)

თუნდაც ყველაზე ლამაზი ოცნება… ლამაზი სევდა სიცოცხლეზე…არ მახსოვს, როდის გაჩნდა სულში ტკივილი და მერე ცრემლებად ჩამოიღვენთა… როგორ ავაგე შენზე ფიქრით სიყვარულის თეთრი ტაძარი…ულყოფილება ვაქანდაკე არაფრისაგან და მერე…

სადღაც გულის სიღრმეში (10)

დილით ადრე ავდექით. ავდექით რა აგვაყენეს ბიჭებმა , თქვენით თუ არ ადგებითო ცივი წყალი გიშველითო. ამიტომ ძლივს აწიეთ თავები , მოვწესრიგდით და ჩემოდნები გავიტანეთ.ვისაუზმეთ და მერე უკვე სახლიც დავტოვეთ. ორი ვანქანით მივდიოდით მე ჩემი, ჩემი რა მამაჩემის

კახელი'ო (ნაწილი პირველი)

ყველა ადრე თუ გვიან ინანებს შანსებს,რომლებიც ეძლეოდათ და არ გამოიყენეს...სიტყვებს რომლებიც უნდა ეთქვათ და არ თქვეს გრძნბებს რომლებსაც განიცდიდნენ და ვერ ამხელდნენ,ნახვის სურვილი კლავდათ და არ ნახულობდნენ,ერთის ჩახუტება უნდოდა და 10ს

პიანისტი-თავი მეორე

–შენი აზრით, შენს ოჯახს დამატებით შემოსავალი აწყენს?–მკითხა სერიოზული ხმით. სიცივისგან ცხვირი და ლოყები გასწითლებოდა.პირს გააღებდა თუ არა კი, ორთქლი გამოსდიოდა. ყინულივით ცივი, ცისფერი, უმეტყველო თვალები ჩემთვის შემოენათებინა და დაჟინებით

უთარიღო დღეები (19)

-ჩემი ვაჟკაცი... სულ ჩვენთან იქნება? - ჯერ კიდევ არ იჯერებდა, ბედნიერებისგან გაბრწყინებული სახით გადმომხედა და გამიღიმა... სიხარულისგან ბობოქრობდნენ ზღვის ტალღები. სიყვარულის ჭინკები დახტოდნენ ზღვის ტალღებზე... ბედნიერი იყო ლაზარე, და რაღა თქმა

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [11]

რა ლამაზი იყო იქაურობა. სამი წელი მაინც არ ვყოფილვარ აქ, როგორ მომნატრებია სიცოცხლით გაჟღენთილი სურნელი, მუდამ მწვანე ტყე, პატარა, მაგრამ ძალიან მყუდრო სახლი, რომელიც სიძველისა და თანამედროვეობის ნაზავი იყო. ხარბად ჩავისუნთქე ჟანგბადით სავსე, სუფთა

როგორ შევიყვაროთ საკუთარი თავი - ლუიზა ჰეი

1) შეწყვიტეთ საკუთარი თავის კრიტიკა. კრიტიკა არასოდეს არაფერს ცვლის, უარი თქვით მასზე. ზუსტად ისეთი მიიღეთ თქვენი თავი, როგორიც ხართ. კრიტიკისას ნეგატიური გარდაქმნები ხდება, ხოლო როდესაც მოგწონთ ის, ვინც ხართ, გარდაქმნები პოზიტიურ სახეს იღებს.

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 7

მათე რაღაც პერიოდი დამიახლოვდებოდა, იმდენად რომ შეიძლება გეფიქრა ისინი ერთმანეთისთვის მეგობრებზე მეტნი არიანო. მაგრამ ეს პერიოდი გადიოდა და ისიც ისე მექცეოდა, როგორც ჩვეულებრივ კლასელს, რომელთანაც არც ისე კარგი ურთიერთობა ჰქონდა.

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი XIV)

მალფოის სახეზე აფორიაქებამ გადაჰკრა. ჯერ იმ კორიდორისკენ გაიხედა, საიდანაც სლიზერინელების ხმა მოისმოდა, შემდეგ კი სემს შეხედა, მიუგდო, სწრაფად გაეცალე აქაურობასო, ხელი ჰკრა ერთ-ერთი კორიდორის სიღრმისაკენ და თავისი არმიის წევრების შესახვედრად გაეშურა

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 26)

სასაცილოა, მაშინ როცა გგონია რომ სრულფასოვანი ცხოვრებით ცხოვრობ და ამით კმაყოფილი ხარ, როცა შენი ყოველდღიური ცხოვრება გაკმაყოფილებს და უცებ ხვდები რომ შენში რაღაც ახალი გრძნობა ჩნდება და ის ცხოვრება რითაც ადრე ცხოვრობდი სულაც აღარ გაკმაყოფილებს,