წამი დედამიწაზე გატარებული დღეებიდან

ცხოვრება....დრო..წამი..წუთი..სიცოცხლე... და ჩვენ სამყაროში წამიდან წამამდე წლიდან წლამდე საუკუნიდან საუკუნემდე....ხანდახან მინდა ამოვეფეთქო თითქოს ვულკანი ვიყო...მაგრამ ცხელი ლავის მაგივრად სიცოცხლის ცხელ სუნთქვას ვგრძნობდე მიწისძვრად იქცეს გულის

შავი თილისმა (დასარული)

უნივერსიტიც დავამთავრე. და სამსახურიც მალე დავიწყე. ერთადერთი რაც მშველოდა გადატრვირთული გრაფიკი იყო. ამიტომ მსიამოვნებდა კიდეც ოფისში 6ის მაგივრად 8მდე გაჩერება. მალე კი იურისტის მუდამ დატვრითულმა ცხოვრებამ ისე გამიტაცა, რომ მაბედნიერებდა კიდეც

ეშმაკი და ანგელოზი მეორე თავი

მე და მარი სახლში გადაღლილები დავბრუნდით და ოთახებში გავნაწილდით. რატომღაც იმ ეშმაკის მოციქულზე ფიქრმა ამიტაცა და ამის გამო ნერვები მეშლებოდა. თავიდან ვერ ვიგდებდი მის შავ კუპრივით თვალებს რომელიც საგონებელში მაგდებდა და წყობიდან გამოვყავდი. ჯერ

ცხოვრების გემო (13)

უგულავამ ტუჩის კუთხეში ჩაიღიმა და უხმოდ განაგრძო გზა,ორივეს გული ისე გამალებით ძგერდა ალბათ მთელ ტყეში ისმოდა მათი აჩქარებული პულსი,მაგრამ ერთმანეთის არ ესმოდათ იმიტომ რომ ცდილობდნენ საკუთარი დაეოკებინათ.როგორც იქნა მდინარემდე მიაღწიე,იქ არავინ იყო

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 11

გრძნობა დამიბრუნდა მაგრამ თვალების გახელას არ ვჩქარობდი. წამლების სუნით და ხელის მოძრაობით მივხვდი, რომ პალატაში, რბილ საწოლში ვიწექი. ბატონი გიორგის და ნინოს ხმა გავიგონე. სავარაუდოდ ჩემზე ლაპარაკობდნენ

მეძავის სიყვარული (თავი პირველი)

ჩემი უბედური ცხოვრება 11წლის ასაკში დაიწყო, როდესაც მშობლებმა გარდამეცვალა, და საერთოდ ყველამ მიმატოვა. ნათესავებმა არ მიმიღეს ბებია და ბაბუა გარდაცვლილი მყავს. დეპრესიაში ვიყავი არც კი ვიცოდი რა გამეკეთებინა.-და თუ იცოდით? რატომ არ გაგიჩნდათ

ბედნიერება

ალბათ ვისაც გაქვთ , ჩემი ჩანახატები წნაკითხი , გეცოდინებათ , რომ მგონი ყველა ტკივილზეა შექმნილი . რათქმაუნდა არის იმედის მომცემი სიტყვებიც , მაგრამ ჩანახატი მაინც ტკვიის გარშემო ტრიალებს .. სწორედ ამიტომ ვცვლი თემას. ხო ვცვლი , გარშემო მარტო ტკივი

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია (6)

მედილით რაღაც განსხვავებულად გავიღვიძე......სულ რაღაც რამდენიმე დღეა რაც აქ ვმუშაობ და უკვე რაღაცნაირად მიყვარს ეს სახლი... ჩემად აღვიქვავ მიუხედავად გიორგიდ უაზრო რეპლიკებისა... ჩავიცვი და ქვევით ჩავედი.. მანანა დეიდა უკვე სამზარეულოში იყო, საათს

მე და ის... ჩვენ (8)

-ეეხ ეგრე იცი რამდენი ამე არ შეიძლება? მაგრამ გვინდა და მაინც ვაკეთებთ. -გასუქდები, თან შაქარი თუ რაღაც დაგემართება-სიცილი ავტეხე ამაზე ლევანისაც გაეცინა, თან ჩაკიდებული ქონდა ჩემი ხელი და ისე ვლაპარაკობდით. წინააღმდეგობას არ ვუწევდი. -ხო ეგ კი

დასასრულის დასაწყისი (II თავი)

- ამას მარტო შენ თუ მოახერხებდი - უთხრა მარიმ სიცილით დილით ნინი ქალაქში წავიდა ფულის გადასახდელად, მერე კი ტყესთან გააჩერა და მანქანისგან ცოტა მოშორებიით აღმოჩნდა როდესაც მისკენ ძაღლი ყეფით წამოვიდა.