სიმპატიური უფროსი (12)

--ზუკა-- სახლში გაგიჟებული შევვარდი, კარები ისე მივაჯახუნე ფანჯრები დაზანზარდა.... -რას ნიშნავს სახლში არაა? ხნას ვერ ვაკონტროლებდი, ნებისმიერისთვის ვინც დამნაშავე არაა შეიძლება უმიზეზოდ მეჩხუბა, ნებისმიერი გამვლელისთვისაც... -ზუკა დაწყნარდი

სულს მოგცემ - 3

-ნიაკო გძინავს ? - ადრე დასაძინებლად ასულს ანანო წამოადგა თავს და საწოლზე გაგორდა ვარკსვლავის ფორმაში ... -არა რა იყო ? - ღიმილით გადმობრუნდა და სახეში შეხედა -მისმინე ... ვიცი ამ თემაზე საუბარი არ გიყვარს მაგრამ ახლა ჩემი მოსმენა მოგიწევს ! მეც არა

მეორადი ბედნიერება [2]

ელოდა მაგრამ რამდენი ორი წუთი გავიდა ვინ იცის. არადა ახლა ამაზე სადარდელად სცალია? სადარდებელი ისედაც ბევრი აქვს. მატარებელმა დაიგუგუნა, ის სულელი გოგო კი არ ჩანს. თვითონაც არ იცის, ასე გაუაზრებლად, სწრაფად ჩავიდა ვაგონიდან..

და მაინც...(3)

-ელენა,მოდი შემოდი._მითხრა და გვერძე გაიწია შესვლა რომ შემძლებოდა.მეც შევედი და ეგრევე ჩხუბი დავუწყე. -ჩემი ნებართვის გარეშე რატომ წამოიყვანე ნიკუშა? -ჩემი შვილის ჩემთან მოსაყვანად არავის ნებართვა არ მჭირდება.

ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი III)

არვიცი რამდენი ხანი მეძინა, ან საერთოდ ჩემ ამ მდგომარეობას შეიძლებოდა თუ არა დარქმეოდა სახელდობრივად ძილი, მაგრამ როცა გამომეღვიძა ფანჯრიდან მოელვარე მთვარე მიმზერდა. პალატაში ვიწექი, ირგვლივ არავინ იყო, მხოლოდ აპარატის წიკწიკი და გადასხმის დროს

ნაბიჯები დათვლილია (1)

მე ვდგავარ რა ქუჩაში ვიყურები... მერე კდელს გავაყოლე თვალი და კარებს შევხედე .... 9 საათი ხდებოდა ისევ კარები ისევ ქუჩა ჩემი ფიქრები ჩემთან რჩებოდნენ -როდის მოხვალ... ჩავილაპარაკე ჩემთვის და კარები რომ არ შეემოეღო დედას ალბათ ტირილს დავიწყებდი

განსხვავებულები 1

ცხოვრება მოულოდნელობებით არის სავსე. მაგრამ მარტო მოულოდნელობები არ ყოფილა საკმარისი, რომ ვიცხოვროთ. უნდა შევიგრძნოთ სხვისი შური ჩვენს მიმართ, ბოღმა და სიძულვილი. ამ დროს გაგვიჩნდება კითხვა: მაშ რისთვის არის ეს ცხოვრება ლამაზი, თავგადასავლებით და

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეთვრამეტე თავი)

ვაკომ მაისური გადაიძრო და იატაკზე ქაოსურად დააგდო.ყელში ვაკოცე და უფრო მაგრად ავეკარი. -მაგიჟებ(ვაკო)ვნებიანი ხმით ჩამჩურჩულა -ვსო გაჩერდი(ვაკო)გამირიმა და კიდე ერთხელ მაკოცა ყელში -ჩემი ცელქი(ვაკო)გაეღიმა -ჩემი გარყყვნილი(მე)მეც გავიღიმე ოდნავ

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 6

შეგუების პერიოდი მშვიდი, მაგრამ დამთრგუნველი იყო. ჩევნ, უხეშად რომ ვთქვათ, "ჩვენი თავებისთვის მოვიცალეთ". ვფიქრობდი მომავალზე, რა იქნებოდა აქედან გასვლის შემდეგ, მიმიღებდა თუ არა ჩემი ოჯახი? მშობლები მენატრებოდა, თავისუფლება მენატრებოდა, ჩემი სახლი,

მამის საყვარელი... 2

რამდენიმე კვირა მაია თავის თავს ებრძოდა არ უნდოდა ისეთი უღირსი საქციელი ჩაედინა რასაც თვალთვალი ერქვა,ერთი იყო როცა ეჭვიანობდა მაგრამ რომ ეთვალთვალა,არაფერი აღმოჩენილიყო და ეს ბადრის გაეგო სამუდამოდ დაკარგავდა.თან მის მიმართ ურთიერთობაში ცვლილებას