ვამპირის ირონია 12

გოგონა ისევ საწოლზე მოკუნტული იწვა.უკვე მზის სხვიები შემოდიოდა მის ფანჯრაში და იუწყებოდნენ ახალ დღეს. ანნას გამოეღვიძა, ნამტირალევი თვალები მოისრისა და თავი მძიმედ წამოსწია.რაღაც ხმაური მოესმა გვერდითა ოთახიდან ამიტომ ფეხზე წამოდგა ამბის

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [13]

თვალებს ნელა ვახელ. სახეზე მზის სხივები ურცხვად დათარეშობდნენ ჩემს სხეულზე. გამახსენდა უტას თბილი მკლავები და გვერდით გადავბრუნდი. გულში რაღაც ჩამწყდა, როდესაც ცარიელი დამხვდა. ოთახს თვალი მოვავლე. ჩემსაში ვიყავი. ფეხზე წამოვხტი და დაკუჭული

ზეცაში დაწერილი ბედი (თავი 6)

აუ კოცონი დავანთოთ ეზოში რა-ავიტეხე ბავშვები, ყველას მოეწონა ეს აზრი ამიტომაც საქმეების განაწილებას შევუდექით. -ესე იგი, გოგოები მოვიტანთ კოცონისთვის ფიჩხებს, ბიჭები სამწვადეზე წადით და რო მოხვალთ კოცონს, პლედებს და გიტარას დაგახვედრებთ, თქვენ კიდე

არ მინდა გერქვას ჩემი ძმა!მეხუთე თავი

ცხოვრება კლდესავითაა,რთულად დასალაშქრი,გზად ბევრ ხიფათს,იმედგაცრუებას გადაიტან,მაგრამ არ დანებდე,ნუ მიცემ უფლებას ვინმეს ხელი შეგიშალოს,გააგრძელე გზა,ცრემლების,ტკივილის ფასად ნუ შეგაშნებს დაღლილობა,გულში გაჩენილი ბევრი იარა,ცხოვრება გრძელდება.

ვიცოდი, რომ არ გამიმეტებდი... (1)

სახლიდან განერვიულებული გამოვიქეცი, მინდოდა სადმე წავსულიყავი, იქ, სადაც არავინ იქნებოდა, სადაც შემეძლებოდა ფიქრი, დამშვიდება, ჩემს თავში ჩაღემავება, აღარ მინდოდა იქ დაბრუნება, იქ მხოლოდ უპატივცემულობაა, სიცივეა... ამის ატანა აღარ შემეძლო, სასწრაფოდ

ჭორვეულის მორჯულება ( დასასრული)

ადამიანი საოცარი არსებაა, გრძნობს რომ უყვარს, მაგრამ არ ცდილობს დაუმტკიცოს, ბევრი კაცი დღემდე ეგრეა უყვარს მაგრამ არ ბრძოლობს ჰგონია ადვილად მივა ყველაფერი ეგრე არააა ნაღდად, გიყვარს იბრძოლე ეს ცხოვრებაა და ცხოვრება ხშირად უსამართლოა და შენ იმდენი

ბედის ვარსკვლავის ბრალია(7)

-ჯერ შუადღეა,წამოდით ეზოში ნახეტ როგორ ყვირიან-გაიცინა ლუკამ და ოთხივე ეზოში აღმოვჩნდით.წრეშიბურთი.ჩემი საყვარელი თამაში.დემიმ დაწყებისთანავე განაცხადა რომ გოგონები უნდა დაინდონ,ცოტათი მაინც.ყველა ბედნიერი იყო.ყველა ბავშვობაში დავბრუნდით.მეკი

თუ დავრჩები

რა მოხდება,თუ მია იცოცხლებს,თუ ეყვარება,თუ დარჩება? ეს შეანიშნავი,ტკივილით აღსავსე,რომანტიკული და ბოლოს მაინც იმედიანი რომანი სყვარულზე,დანაკარგსა და იმ სიმამაცეზეა,რომელმაც მიას სწორი გადაწყვეტილება მიაღებინა და თანაც მაშინ,როცა ყველაფერი მხოლოდ

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 3)

-რა მშიშარა ხარ... სათაურიც კი ისეთი აქვს და "მადამ მენდილიპის სატანური თოჯინები" დამაინტერესა რაც არ უნდა მითხრა წავიკითხავ ლიზ.... -შენი ნებაა თუ გინდა ცხოვრებას სხვა თვალით შეხედო... და თან შენ დიდი ბიჭი ხარ შეიძლება არც შეგეშინდეს,,,, მე კი 14

შეგიყვარდები პატარავ (2)

ნუ, როგორც იქნა დასრულდა ეს მომაბეზრებელი გაკვეთილები. სანდრო, როგორც დაგვპირდა უჩამ მოგვაკითხა. მის მანქანაზე იყო მიყრდნობილი, ცალ ხელში სიგარეტი ეჭირა, განსაკუთრებით „გემრიელად“ ურტყამდა ნაპასს ლამაზი გოგოს დანახვისას. მის მზერას გოგოებიც არ