ირონია თუ ბედის საჩუქარი?! (თავი პირველი)

ახლაც, როგორც ყოველთვის მივაბიჯებ უკუნით სიბნელეში და ვგრძნობ სრულ ბედნიერებას. მაგრამ რა ბედნიერება კია უკაცრიელ ქუჩაში სეირნობა? როდესაც შენი თანამგზავრები მხოლოდ ლამპიონები, მთვარე და ვარსკვლავებია?, მაგრამ ხო! ჩემთვის ეს

ო რა მაგარი ქალი ხარ

უდაბნოში, რომ აღმოვჩნდე, შენ ერთი ჭიქა ქყალი ხარ დასაწყისშივე გეტყვი რომ, ო, რა მაგარი ქალი ხარ შავი ღვინის გაქ ტუჩები, მაშინ , როდესაც ლოთი ვარ და როცა თრობა მინდება

მაღლა მთაში, ანგელოზი დავინახე!(2)

მოკლედ ერთი ლამაზი გოგო ვიცით ყაზბეგში,პატიოსანი გოგოა. მის ოჯახს ძალიან უჭირს მაგრამ ასევე ძალიან უნდათ მათმა შვილმა ისწავლოს!ერთი წელი შენი ცოლი იქნება, მხოლოდ ფორმალურად და სხვა არაფერი. ამ ერთ წელს ჩვენ სამაგიეროდ ვასწავლით მას და ვუზრუნველყობთ

პირადი მცველი [7]

მანქანაში არცერთს ხმა არ ამოუღიათ,არც კი შეუხედავთ ერთმანეთისთის,თუმცა რაღა საჭირო იყო სიტყვები,ქალს ყველაზე მეტად ის აგიჟებდა რომ ერთი წამითაც არ გაბრაზებულა დვალზე,სხვა დროს სხვა მამაკაცები რომ შეეხებოდნენ ხოლმე ზიზღისა და სიბრაზის გრძნობა

როდესაც მარტო რჩები (5)

არაფერია იმეზე დიდი ბედნიერება, როდესაც შენს ყველაზე საყვარელ ადამიანს მაგრად ჩაეხუტები. დღეს ისეთი ბედნიერი ვარ, ვერავინ და ვერაფერი გამიფუჭებს ხასიათს! .. მე და ნიამ იმ დღეს დიდხანს ვილაპარაკეთ, ერთმანეთს ვუყვებოდით

სულს მოგცემ - 6

ლექცია დასრულდა ანანოს კოკამ მოაკითხა და ესეც უკან მოუხედავად გაიქცა ვაკომ ნიას ხელი მოკიდა და სტუდენების წინ "გაქაჩა" მანქანისკენ ... კიბეები კისრისტეხვით ჩაარბენინა და მანქანში "ჩატენა" თვითონაც ჩაჯდა და ადგილს მოწყდა გაურკვევლობაში მყოფმა ნიამ

მესამყაროები 5,6

კლუბში ბევრი ხალხი და მაგარი მუსიკა იყო.ყველა ცეკვავდა.ერთი ჭიქა ვისკი დავლიე და ცეკვა დავიწყე.სანდრო შორიდან თვალს არ მაცილებდა,მაგრამ ეს ნაკლებად მაწუხებდა,ვგრძნობდი რომ ვიღაც გამუდმებით მიყურებდა.ჩემს გვერდით ერთი ბიჭი იჯდა.სახე დაფარული ქონდა

იდეალური აზროვნება 5

როგორც იქნა სტუმრებიც დაიშალნენ, არც ახსოვს ვინმეს თუ მიულოცა ახალი წელი, კი მგონი ანუკის, თუ მარიამს, ან ორივეს... ვერ გაიხსენა. რაღაც ძლიერად ურტყამდა თავში ჩაქუჩს. საათს გახედა და ოთხი სრულდებოდა, საწოლიდან წამოდგა, აივნის კარი გამოაღო და ზამთრის

მეორადი ბედნიერება [5]

მანქანაში დარჩენილმა პეტრემ კაცს გზის გაგრძელება სთხოვა. მანაც ლონდონის მატარებლის სადგურზე მიიყვანა. უყოყმანოდ ავიდა მატარებელში და სამშობლოსკენ წამოვიდა. გზაში ყველაფერი მოასწრო, ძილიც და ფიქრიც.

ჩემი ლამბერსექსუალი [6]

ლონდონი ისევ ისეთი იყო,წვიმიანი და მოღუშული.თითქმის წელიწადზე მეტია,რაც იქ ვცხოვრობდი და იშვიათად მქონდა ნანახი მზე.მეც ბუნებით რომანტიკოსი ყოველდღე სიხარულით ვხვდებოდი ნისლიან ქალაქს. ბავშვობაში მახსოვს დედა მეუბნებოდა,რომ შემოდგომაზე დაბადებულები