იყო და არა იყო რა...

ეს არის ლექსი, რომელიც დაწერა ერთმა სიყვარულით სავსე ადამიანმაა...! იყო და არა იყო რა, ამქვეყნად რა არ ხდებოდა, ვიღაცა გრძნობას იძენდა, ვიღაცის გრძნობა ქრებოდა,

ცამეტი (პირველი თავი)

2013 წელი იყო.... ზამთარი.... საშინლად ციოდა.... 13 იანვარს დილით თვალები რომ გავახილე და ფანჯრიდან გავიხედე მთელი არემარე გადათეთრებული იყო.... ბარდნიდა..... მეც მეტი რა მინდოდა ? დილიდან კარგ ხასიათზე დავდექი და მთელი დღე თვალებ გაბრწყინებული

მკვლელები (9)

-იცი დათო სად მუშაობს.. მასთან ყოფნას არ გირჩევ.. თუ არ გინდა შარში გაეხვიო.. აქ რატომ მოხვედი.. ატირებული.. რა მოხდა დაჯექი მანდ და ხმა არ გამცე შენთვის იყავი ვუთხარი მე - თუ გინდა იტირე .. რაც გინდა ის ქენი.. შენთან ლაპარაკის თავი არ მაქვს... ჯობს

კაი ბიჭის გოგო ხარ(თავი მესამე)

‘გისმენთ’ ‘ქვემოთ გელოდები ჩამოდი დავილაპარაკოთ’ ვიცანი სანდროს ხმა ‘სანდრო მეშინია’ ‘რისი’ მშვიდად მელაპარაკებოდა ‘ხომ არ წახვალ ჩემი სურვილის წინააღმდე? ანუ...’ ‘ხოარ მოგიტაცებ?’ ‘ჰო...’ ‘ჯერ არ ვაპირებ შენს მოტაცებას ჩამოდი ნუ გეშინია მიყვარხარ’

წითელი ფეხსაცმელი [10] დასასრული

_ მომისმინე… _ ერთი ნაბიჯით უკან დაიხია ნიამ, _ შენ ცუდ დროს მოხვედი… აჯობებს, წახვიდე, ბევრი საქმე მაქვს.მოულოდნელად ოთახის სიღრმიდან კნავილის ხმა მოისმა.გიგის თვალები გაუფართოვდა._ შენ რა, კატა გყავს ? _ განცვიფრებული მიაჩერდა ქალს.შეშფოთებულმა

ჩემი ბეღურა

ჩემს სახლში სითბოს ერთადერთი კერა იყო, რომელშსაც ორივე მხარეს პაწაწინა ნახვრეტი ჰქონდა. ერთი სახლიდან, ერთი გარიდან.მუდმივად, როცა ზამთარი დგებოდა. ამ ნახვრეტში ჩემსავით ერთი გაბღენძილი ბეღურა შემოჭრებოდა და ორივენი ერთდროულად ვთბებოდით,

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეთექვსმეტე თავი)

ცოტახანი გაჩუმდა ჩემი მოუსვენარი მაგრამ ხუთ წუთში ისევ სავარძელზე ცქმუტვა დაიწყო.მე მხოლოდ გავიღიმე მაგრამ მისგან შეუმჩნევლად და ისევ გზას გავხედე.ხო რაც შეეხება სად მიმყავდა ეს მოუსვენარი დაუკცე ჩემი გოგო,ამას ჯერ თქვენ გეტყვით მერე თათიას.ესეგი ეს

გოგონა წითელი კედებით (სრულად)

გოგონა წითელი კედებით.რა დამავიწყებს იმ დროს, იმ საათებს, იმ წუთებს, იმ წამებს, როცა შენ დაგინახე წითელი კედებით შემიყვარდი, შემიყვარდა შენი კულულა თმა, შენი ზღვისფერი თვალები და ვფიქრობდი რა ლამაზია ცხოვრება როცა საყვარელ ადამიანს პოულობ.

ვერსად გამექცევი 26

როცა გავიღვიძე საღამო იყო უკვე.. თავი საშინლად მისკდებოდა და სიმშილის გრძნობა კუჭს მიწვავდა ... ხელის ფათურით მოვძებნე მობილური ... ჩემ გგოგოებს შეეძლოთ ეხლაა მხოლოდ ჩემი გამოკეთება... უცბად ტელეფონში ელის ხმაც გაისმა – აუუ თავი მისკდება საშინლად

ძველი ბიჭის გახდები 5

მალე მოვიდნენ ანა და გიო, საღამოდ კი გავისერნეთ, საპირფარეშოში გავიდა ორი წუთით იქიდან რომ გამოვიდა ლანის ცუდად გახდა, გამწარებული ზაზა კოკას სცემდა, ვერაფერს ვერ ხვდებოდა.. გაოგნებული იყო არაფერი ესმოდა გონს მაშინ მოვიდა როცა უკვე გაააშველეს,