ვარდისფერი სათვალე (3 თავი)

ორშაბათი... უჰ, ისევ ეს სკოლა... საშინელებაა. არ შეიძლება იმის მაგივრად, რომ ორი დღე ვისვენებთ და ხუთი დღე ვსწავლობთ, ორი დღე ვისწავლოთ და ხუთი დღე დავისვენოთ... დადამ! მორიგი სისულელე. დამღლელი გაკვეთილები დასრულდა და სახლში წავედი. დღეს თავისუფალი

შენი ჩახუტება ყველაფერს მირჩევნია! (2ნაწილი)

ავტობუსში გვერდით ლანა მომიჯდა. ნინი უკან ვიღაც ბიჭთან იჯდა და მხიარულად ლაპარაკობდნენ. -აუუ სანდრ, გადავჯდეთ რა მე ფანჯარასთან მინდააა. -კაი წამოდი. გადავჯექით და ზუსტად იმ ბიჭის და ნინის პირისპირ დავსხედით. ლანას ტლიკინს არ ვუსმენდი და მთელი

გაზაფხულს გავცვლიდი შენს ერთ კოცნაში ... (სრულად)

ფრთხილად მოვავლე თვალი ახალ საცხოვრებელ გარემოს და თვალები ცრემლით ამევსო . ოთახი ,სახლი... ყველაფერი გაქრა, ახლა ვზივარ ცარიელ კედლებთან ერთად და გავყურებ ერთმანეთზე დალაგებულ ყუთებს , ტირილი მინდოდა მაგრამ ვერ ვტიროდი , მართალია არც ისე შორს ვარ

самый лучший для меня (4)

ვაგვიანებ ძაან დამაპატიეთ მარა ისე ვიყავი არაფრის თავი არ მქონდა.კიდე ერთხელ ვიგრძენი რა საშინელებაა იმედგაცრუება და იმდენად მტკივნეულია რო რავი . მადლობ რო კითხულობ და ველოდები თქვენ კომენტარებს , სიყვარულით ანუშკა. პატარა ესე 4-5წლის გოგო,მოქერაო

Barman (6)

ძალიან დიდი ბოდიში დაგვიანებისთვის და ამ პატარა თავისთვის. მეტს ფიზიკურად ვერ დავწერდი და ვერც ვასწრებ. გთხოვთ მაპატიოთ და კომენტარი დამიტოვოთ თუ არ დაგეზარებათ. მიყვარხართ მე თქვენ . მას შემდეგ ერთი თვე გავიდა და სანდრო აღარ გამოჩენილა. მეც

ბავშვობიდან დანგრეული ცხოვრება-ანუ გავხდი მეძავი (დ ა ს ა ს რ უ ლ ი)

გოგონაზ რომელმაც არასორი გზა აირჩია ბავშობიდან...გავიდა 10 წელი, "ყოფილებს" აღარცერთი ანუ არც მე და არც ნიკა არ ვეკონტაკტებოდით, ერთმანეთს ბავსვების გაზრდაში ვეხმარებოდით მაგრამ მეგობრები ვიყავით, თუ რომელიმე იკითხავდა ჩვენი დედ მამა ვინააო მე

იასამნის ქუჩა [5]

–სურნელი გაქვს, არანორმალური! – მეუბნება უეცარ კომპლიმენტს და ჩემსკენ მოემართება. მე ვუღიმი და ოდნავ ვიწევი, დაჯდომის საშუალება რომ მიეცეს. –ნუ იგონებ. – მეცინება და ფოტოების თვალიერებას განვაგრძობ.–რა იქნებოდა, იმ დღეს აივანზე რომ არ შემოსულიყავი,

ნაყიდი სილამაზე [19 თავი]

დილიდან რაღაც უცნაურად იქცეოდა. ვერაფრით გაეგო ევას ასეთი ცვლილების მიზეზი. ჯერ კიდევ გუშინ, სახლში მოსულს კისერზე, რომ ჩამოეკიდა გაკვირვებისგან თვალები ლამის შუბლზე აუვიდა. რა თქმა უნდა ესიამოვნა

დედი

დეე არ იტირო ცრემლი ეხლა ვერაფელს შეცვლის არვიცი რატომ მაგრამ ღმერთი თავისთან მიხმობს არ მეშინია დედი მაგრამ ილოცე ჩემთვის უფალი ალბათ ცოდვებისთვის საზგაურს ითხოვს

ტყვე (თავი 4)

–სულაც არმხიბლავს ეგ იდეა რომ აქ შენთან ერთად უნდა ვიცხოვრო. –მოგიწევს!! ასე რომ შეეგუე!!–არშეგიძლია რომ უბრალოდ წამიყვანო და იქ დამტოვო სადაც გეტყვი? შემდეგ შენ შენს გზაზე წახვალ მე კი ჩემს, დავიჯერო ეს ესეთი რთულია ? ვცდილობდი ადამიანურად