"მომაკვდინებელი სიცხე"(1)

როგორ დაიღალა ყოველდღიურობით და ერთფეროვნებით.მაინც არ ეყო სამთვიანი შვებულება.მაინც ვერ მოისაკლისა ის რაც თვითონ, სურდა.ახლა კი ჩავა თბილისში და კვლავ სამსახური–სახლი სამსახური–სახლი.ამის გაფიქრებაც და წარმოდგენაც, კი მასში

მე-10 კლასელი (5)

სახლში შევედი და არავინ იყო მაგრამ მალე ყველა მოვიდა მილოცავდნენ გადარჩენას და ა.შ ძალიან გადამღალეს თან ხვალ სკოლაში მაქვს წასასვლელი ნათესავები ბიჭები გოგოები უჰჰ ნინიკოს და ჯუნას ჩემთან დარჩენა ვთხოვე ისინიც სიხარულით დამთანხმდნენ

ოცნებები გაფრინდნენ.[ 1 თავი]

მთელი სახლი გადავქექე და ეს უბედური ლეპტოპი ვერ ვიპოვე,არა და ლუციუს და ელოს უნდა დაერეკა.ასე როგორ შეიძლება ?! მივაგდებ სადღაც და მერე ვერ ვპოულობ...რამდენი ხანია არ მილაპარაკია თან,ბედიც ამას ჰქვია.ტელეფონიც ახლა მირეკავს.ჯანდაბა და დოზანა ყველას

როგორ მოვარჯულოთ ჭირვეული ანუ შენ ჩემი გახდები !! ( 1თავი)

დილით ჩემი ძმის ყვირილმა გამაღვიძა: -სალიტააა -რა გაღრიალებს? -სკოლაში არ მიდიხარ? ვაიმე სკოლა სულ არ მახსოვდა, წამოვფრინდი ლოგინიდან ,საათს შევხედე ცხრის ნახევარი იყო. ავდექი რაც ხელში მომხვდა ჩავიცვი და სკოლისკენ გავიქეცი.

აი ნამდვილი სიყვარული

ბიჭს სიგიჟემდე უყვარდა გოგო...მან გოგონას გაუკეთა 100 ქაღალდის წერო და აჩუქა სამახსოვროდ.ამ დროს იგი მუშაობდა უბრალო დაწესებულებაში,არ უბრწყინავდა მომავალი მაგრამ ისინი იყვნენ ძალიან ბედნიერები,მანამ სანამ გოგონამ არ გაუმჟღავნა რომ მიდიოდა პარიზში

ოდესმე გიყვარდი? -ალბად კი! (დ ა ს ა ს რ უ ლ ი)

დილას როდესაც თვალები გავახილე ექიმი დავინახე წამალს მიკეთებდა და თან მამას ეუბნებოდა სისხლი ჭირდებაო.. ვსუსტდებოდი ნელნელა ძალა მეცლებოდა იმისა რომ მებრძოლა.. მეორე დადებითი სისხლი არავის ქონდა, საქმე რთულდებოდა, 2 საათის შემდეგ ანასტასია ჩემს

უცნობი ნიღბით (ნაწილი I)

–ოცდაოთხის, – მიუგო დამორცხვებით კატომ. –ბიჭია? – თვალების ციმციმით შეეკითხა კიდევ. –კი. –ამ ბიჭუნას სადღეგრძელო.. – კიდევ ახალი სადღეგრძელოს წამოჭრას შეეცადა ლევანი, თუმცა კატომ ახლა უფრო ძლიერად მოქაჩა მისი პიჯაკს და სიძლიერით დაემხო მამაკაცი

ჩრდილების ქალაქი (სრულად)

ქალაქ ცენტრალიაში ნისლივით დაძრწოდა კვამლი,რომელსაც ქალაქის ყველა კუთხე-კუნჭული შეევსო. ირგვლივ უცნაური სიჩუმე იდგა,ლამპიონის შუქით ოდნავ განათებულ გზაზე,ვიღაცის ჩრდილი დაეფინა. წითელი მერსედესიდან გადმოსულმა ბიჭმა ქალაქი გაოცებით მოათვალიერა და

არარსებული შავი წერტილი (სრულად)

კასასთან მივედი,ნაცნობ რიგთან,ნაცნობი სახე,ნაცობ ხელებში მოქცეული 2 პაჩკა ვინსტონი.გაკვირებული უყურებს საჭმელს,შესამჩნევად ეღიმება.. დახლიდან დამატებით საღეჭ რეზინსა და სნიკერსს ვიღებ,რომელსაც ეგრევე ვხსნი და ვჭამ..ნელნელა ალაგებს პროდუქტს.

ყვალაფერი ნიას ბრალია (ერთი "ქუთეისური" ამბავი) თავი2

ზლუქუნებდა და სრემლებს ღაპა ღუპით უშვებდა ეამაყებოდა იმ წუთ გაგა რომ ყავდა, –რა იყო არ მოგეწონდა დამიტო ტირი_სიცილით კიტხა დეიდაშვილს არადა ძალიან კარგად იცოდა რაც ატირებდა და ძალიან ტკენდა გაგას ნიცას ცრემლები_ჩემი სულელი გოგო მოდი აქ_გულზე მიიხუტა