შემთხვევითი ქმარი [დასასრული]

თავიდან ვერაფერი გაიაზრა.თვალები ისევ დახუჭული ჰქონდა,ეგონა ეძინა.თანდათან ქუთუთოები ერთმანეთს დააშორა და დაინახა მასზე აკრული თვალებ დახუჭული სანდრო.ხელები და ფეხები ააფართხალა,იმის ნიშნად რომ გაეშვა მაგრამ სანდრო პირიქით უფრო და უფრო იკრავდა გულზე

გარიგება ეშმაკთან

ყველაზე საშინელი დღე მის ცხოვრებაში , 17 წლის ბრინა სეირნობს ღამის ცარიელ ქალაქში , აქ იშვიათაად დადის ავტომობილები, მისდა საუბედუროდ წვიმა დაიწყო მაგრამ მას ეს არ ანაღვლებს , სახლში დაბრუნება მას არ შეუძლია ,წასასვლელი კი არსად არ აქვს საქმე

მდიდარი მოსამსახურე [10]

-ტყუპებიო იო გესმის? ტყუპები გვეყოლება. ხმამაღლა შეკივლა ალისიამ და გაფითრებულ იოანეს ყელზე ჩამოეკიდა, იონაემ გაუცნობიერებლად შემოხვია ხელები ბოლოს, როცა მიხვდა, როცა გაიაზრა წამსვე აივსო ბედნიერებით. ხელის კანკალით მოეფერა ქალის მუცელს შემდეგ

ასეთი ამაყიც მიყვარხარ პატარავ

-კაი წამო ტორე რა გაუძლებს ეკას-ჩავიდუდღუნე და დერეფანს გავუყევი. გაკვეთილებმა უინტერესოდ ჩაუარეს,ზარის დარეკვის ხმისთანავე წამოვხტი ფეხზე და გარეთ გამოვარდი,ტასოს დავემშვიდობე და ჩემ გზას გავუყევი.

ქართველს რუსი შემიყვარდა (1 ნაწილი)

რუსულ ერთ-ერთ საიტზე დავრეგისტრირდი ნეტავ რამინდოდა აქ ვერ ვხვდებოდი სამწუხაროდ თან რუსული კარგად არ ვიცოდი მაინც ვცადე იქნებ ქართველი იყოს აქ ვინმე თქო მაგრამ შენც არ მომიკვდე ფოტო ავტვირთე და სხვების თვალიერებას შევუდექი ცისფერთვალება ბიჭის ფოტო

თვრამეტი წელი და რეალური არაფერი

თუ სურვილი გექნებათ გამოვაქვეყნებ ისტორიას "თვრამეტი წელი გზაში".რალურ ცხოვრებაზე,ჩემს ცხოვრებაზე.ოღონდმხოლოდ 27 გვერდია.აღვნიშნე,რომ ვერ დავასრულე.არ მეყო ამისთვის ძალა და.

მე არასოდეს არ მოვალ შენთან

მე არასოდეს არ მოვალ შენთან, შენც არ მოხვიდე ვერ გამახარებ. მკვდარს რომ აყრიან მიწას, ეს ვიცი, შენ კი მე ცოცხალს გადამაყარე. აღარასოდეს აღარ ახსენო შენი ცხოვრების ერთი ნაწილი.

როცა სიამაყე საკმარისი არ არის [4]

დილა მზიანი იყო, მაგრამ მაინც რაღაც აკლდა...დემეტრეს გაღვიძებისთანავე წაუხდა ხასიათი... უყურებდა ამინდს და კიდევ უფრო რწმუნდებოდა თავის არაკაცობაში, რატომღაც პირველად მოუნდა, რომ ანა მზისთვის შეედარებინა...ისიც მასავით ათბობდა და ბრწყინავდა, თუმცა

შენი ჩახუტება უკვე თემაა (1 თავი)

-როგორ მომენატრე...-თაიგულით ხელში ნაცნობი ადამიანი რომ დავინახე სასიამოვნოდ დამიარა ჟრუანტელმა -ანდრეა... -ჩემი გოგო...-ჰაერში ვიყავი გამოკიდებული და ანდრეასთან ჩახუტებული წრეზე ვბზრიალდებდი... -როგორ ხარ? -გახარებული ანდრე.. -უფრო

ბავშვობიდან დანგრეული ცხოვრება-ანუ გავხდი მეძავი (თავი 5)

როგორც იქნა გადავფოფხდით მე-12 კლასსში, ბოლო წელი სკოლაში, ყველაზე მაგარი შეგრძნებაა მაგრამ ამ ბედნიერებას გამოცდები გვიფრთხობდა ატეხილი ხბოები რო ფრთხვებიან ისე.. მარტივად რომ ვთქვათ ნანუკაც გაუფრინდათ სკოლიდან როგორც ქეთოს მერცხალი და დარჩნენ