შენ აგირჩიე! (ნაწილი 9)

-უჩა გთხოვ...-მხოლოდ მაშინ შევძელი რაიმეს თქმა, როცა კისერთან ჩაასრიალა თავისი ტუჩები. -მილა... -უჩა გაჩ... გაჩერდი...-სიტყვებს ვერ ვაბამდი ერთმანეთს და გონზე მოსვლა, სულ არ მინდოდა. -რა ნაზი ხარ... რა გემრიელი...-ხმა ჩამწყდარი ლუღლუღებდა გაუგებრად.

წარსულიდან მომავლამდე (ნაწილი მერვე)

წადი. დანახვაც არ მინდა შენი. არ მჯერა შენი. ავარიაში რომ მოვყევი, იმიტომ გადამარჩინე, რომ მერე შენ მოგეკალი? მეზიზღები! აღარ ახსენო ჩემი სახელი! - განაჩენს ჰგავდა ქეთას სიტყვები. შებრუნდა და შევიდა სახლში

ჩაკეტილი სივრცე 29 თავი

-ლევან გთხოვ -ნინი! მანქანაში ჩაჯექი! -არ შემიძლია -ნინი! -ლევან, მინდა რომ წახვიდე!- ვუთხარი გაუბედავად და ოდნავ უკან დავიხიე

მომკიდე ხელი - თავი მეათე

ორმა დღემ ერთნაირად, მდორედ და უსიცოცხლოდ ჩაიარა. აღარც ის დასწრებია გაკვეთილებს. განა რა უნდა მომხდარიყო გასაოცარი... დაკრძალვას მდუმარედ დავესწარი. როგორღაც მოვახერხე, ჯოჯოხეთის ცეცხლით დამწვარი, შინაგნად დათუთქული, გულმდუღარე ადამიანთა უსასრულო

შენ აგირჩიე (ნაწილი 8)

საკმაოდ დიდხანს ვუყურებდი მის თვალებს, ფეხის წვერებზე ავიწიე უეცრად, ცალი ხელი მხარზე შემოვხვიე, მეორე კი კისერზე დავკლაკნე, სახით მივუახლოვდი და ჩემი ათრთოლებული და ძალაგამოცლილი ბაგეები, მის ახურებულ და კვამლით მოცულ ბაგეებს შევახე, რაზეც

მომკიდე ხელი - თავი მეცხრე

გავქვავდი. ხმის ამოღება და სიტყვის ამოთქმა ჩემს შე- საძლებლობებს აღემატებოდა. ენაჩავარდნილმა მხოლოდ ერთმანეთზე დაწებებული წამწამების თითო ოროლა ცრემლით დასველება და თვალების დახამხამება მოვახერხე.

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 7)

-სიმართლე გითხრა?-თავი დამიქნია-საკუთარი თავი მეცოდება, თანაც მაგრად, ახლა რომ ვიდექი აქ, ვფიქრობდი, რომ აი მიადგა ამ კაცმა ფეხები არაო და ვსო, უფლებაც აქვს ეგ რომ ქნას, მისი შეხედულებები აქვს, რასიზამ, მოტაცება თქო

წარსულიდან მომავლამდე (ნაწილი მეშვიდე +18)

ქეთას ტელეფონმა დაიზუზუნა. გახსნა მიმოწერა და ფერი დაკარგა. მანჩომ ტელეფონი გამოსტაცა. მერე დაუბრუნა. მერე ისევ გამოსტაცა

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 6)

-მინდა საუბარი დავიწყო, მაგრამ იმდენად ლამაზი ხარ, იმდენად სასწაული ხარ, აზრი რომელიც თავში მომდის, ვერც ვიჭერ ისე გარბის სადღაც. -თუ გინდა დაგელოდები და დატკბი ჩემით-გავიცინე და მაცდურად მოვჭუტე თვალები. -ეგრე აღარ ქნა. -ძალიან უჟმური ხარ.

მომკიდე ხელი - თავი მერვე

მეორე დილა მუცლის გვრემითა და აუტანელი ტკივილით გათენდა. ტკივილი მოქმედებისას ყველა სხვა საფიქრალსა და სადარდელს გვავიწყებს და მხოლოდ მისკენ გვაპყრობინებს ყურადღებას, თითქოს სხვა ყველაფერი მასთან