საქართველოს გაუფრთხილდით

საქართველო იღუპება, საქართველო იყინება, ქართველის თბილი გული უბრალოდ იყინება. სისხლით მოღწეული დაიკარგა ტრადიცია ვითომ არც არაფერიო ამას არც კი განიცდიან

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეცამეტე)

მოვედით._კარები გამოუღო მარიამს..წელზე ხელი მოხვია გულ-მკერდზე აიკრო..და შუბლზე აკოცა. მოსაცდელში მიასწავლეს სად უნდა მისულიყვნენ დემეტრემ თავისი ვინაობა ,რომ ახსემა ყველა უცბათ მოლბა...ურიგოდ გაუშვეს და პირდაპირ ექიმის კაბინეტისკენ

მწვანეთვალებას გადაყვარება რთულია 4

-კარგი, რომ წამოვალ ვეტყვი და წამოვიყვან. ვუთხარი ლუკას და ტელეფონი გავთიშე. -გამარჯობა ანდრეა კიდევ ერთხელ. შენ მგონი ლიკა ხარ ხომ? მივუბრუნდი ლიკას. -დიახ. მე ლიკა ვარ. ლიკა ცხადაძე ვარ. და შენ ნია? -დიახ.ნია შედანია. ხელი გავუწოდე და ჩამოვართვი.

მინდოდა მეთქვა მიყვარხარ 6

-გაგაააა-ძვლივს ვლუღლუღებდი, თან ცრემლებს ვიწმენდდი-ჩშშ, ჩემო პატარა გოგოვ დაწყნარდი, რა გატირებს ტო? ცრემლები აღარ დავინახო შენს თვალზე!-ცერა თითით ჩემს სახეს შეეხო და ცრემლები მომწმინდა-გაგა ასეთ მდგომარეობაში ვინ ჩაგაგდო?-ცრემლები ისევ უგზოუკლოდ

გამყრელიძე

მერამდენე ორი წუთი იყო ვერ გეტყვით. ტელეფონს ყოველ სამ წამში ერთხელ ვუყურებდი და საათს ვამოწყმებდი უცბ უკნიდან ვიღაც დამეტაკა. - უი უკაცრავად. შემოვტრიალდი და დავინახე შავი თვალები რომელშიც ეშმაკუნები დახტუნეობდნენ. მეც შავი თვალები მაქ და ძალიან

სიყვარული? –არა რა სისულელეა ბრძოლა? –ეს ჩემი სტიქიაა (მაინც

მე სალი ლობჟანიძე ვარ 16 წლის, თბილისში ჩემი უფროსი ძმის გამო გადმოვედი, დედას არ უნდოდა, სანდრო მიეტოვებინა, ამიტომ ჩვენც თბილისში ჩამოვედით. დედა და მამა გაცილებული არიან, მყავს მეორე უფროსი ძმა, ბექა. ის 19-ის არის, სანდრო კი 17-ის. ორივე ტყიური

ფრაზა - გიორგი ბაზოიანი

ფიქრებით თუ ერთად ვართ ფიზიკურად რატო არა ხედავ დამღლელი აღმოჩნდა ეს ვირტუალური ფრაზა, გამგონისა ერთი ორი მასა, არც იმათი არ მჯერა გასა, (აზრი კომენტარებში)

დარჩი ჩემთან... (თავი მეხუთე)

სასწრაფო სახანძრო და პოლიცია ერთად იყვნენ ჩემს სახლში. ძალიან შემეშინდა და შევვარდი-რამოხდა? -გამარჯობა, ანუკი. დილით თქვენს სახლში გაზმა გაჟონა, რის შედეგადაც დედათქვენი და თქვენი მოიწამლნენ, ეხლა უგონოთ არიან. -რომელ საავადმყოფოში? -ღუდუშაურში

შემიყვარდი სულელო(მეცხრე თავი)

-დღეს მივდივართ ხო?ვთქვისევდიანად რადგან ვიცოდი თბილიში რო ჩავიდოდი ვაკოს ხშირად ვეღარ ვნახავდი.მართალია ქაჯი ვარ და ვაკოს უხეშად ველაპარაკები მაგრამ გულის სიღრმეში ვხვდებოდი რომ მასთან ყოფნა მომწონდა.მაგიჯებდა მისი სურნელი.თავბრუ მეხვეეოდა მის

დასასრულის დასაწყისი (დასასრული)

დილით გაღვიძებულს,თავის საწოლში გაეღვიძა.სწრაფად წამოხტა საწოლიდან და მისაღებში გავიდა,არავინ დახვდა,იფიქრა დამესიზმრაო და მაისურის ამარა გავიდა.იქვე დადებულმა ყავამ ღიმილი და გაკვირვება მოჰგვარა,ანუ არ დასიზმრებია და მართლა აქ იყო,მართლა მასთან