წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (12 თავი)

-შენ ის არ ხარ სულ რომ მლანძღავდა? როდის აქეთ მეხუტები? - გაიკვირვა გაგამ. ნუცასაც უკვირდა მაგრამ რა ექნა, ვერ დაუკვირდა რას აკეთებდა. -შენ... მოიცადე არ გახსოვს? - თვალები გაადიდა ნუცამ. ბიჭი შეიშმუშნა. აშკარა იყო, ძალიან სტკიოდა ჭრილობები.

სულაც არ ვაპირებდი შენს შეყვარებას! 24 დასასრული

ღიმილით მომხვია მხრებზე ხელი და გასასვლელისკენ ნაზად მიბიძგა. მხრებზე იქვე დაკიდული მანტო მომახვია და ეზოში გამიყვანა. როცა უკვე მანქანაში ჩამსვა, ღვედი გამიკეთა და ჩემს გვერდით მძღოლის ადგილი დაიკავა, შევძელი მუცელში ჩავარდნილი ენის ისევ უკან

ფარულავა 27

- ნუკა შენი აზრით ესე ღადაობით გაკოცებდი?- მიუახლოვდა დუდა ნუკას და ორივე ხელი მაგრად დაუჭირა. აცრემლებულმა და დაბნეულმა ახედა ნუკამ დამერე მაგრად დახუჭა თვალები. ნუკას ამ საქციელზე ფართოდ გაიღიმა დუდამ,შუბლზე აკოცა ნუკას და გულზე მიიხუტა. ჩუმად

საქართველოს გაუფრთხილდით

საქართველო იღუპება, საქართველო იყინება, ქართველის თბილი გული უბრალოდ იყინება. სისხლით მოღწეული დაიკარგა ტრადიცია ვითომ არც არაფერიო ამას არც კი განიცდიან

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეცამეტე)

მოვედით._კარები გამოუღო მარიამს..წელზე ხელი მოხვია გულ-მკერდზე აიკრო..და შუბლზე აკოცა. მოსაცდელში მიასწავლეს სად უნდა მისულიყვნენ დემეტრემ თავისი ვინაობა ,რომ ახსემა ყველა უცბათ მოლბა...ურიგოდ გაუშვეს და პირდაპირ ექიმის კაბინეტისკენ

მწვანეთვალებას გადაყვარება რთულია 4

-კარგი, რომ წამოვალ ვეტყვი და წამოვიყვან. ვუთხარი ლუკას და ტელეფონი გავთიშე. -გამარჯობა ანდრეა კიდევ ერთხელ. შენ მგონი ლიკა ხარ ხომ? მივუბრუნდი ლიკას. -დიახ. მე ლიკა ვარ. ლიკა ცხადაძე ვარ. და შენ ნია? -დიახ.ნია შედანია. ხელი გავუწოდე და ჩამოვართვი.

მინდოდა მეთქვა მიყვარხარ 6

-გაგაააა-ძვლივს ვლუღლუღებდი, თან ცრემლებს ვიწმენდდი-ჩშშ, ჩემო პატარა გოგოვ დაწყნარდი, რა გატირებს ტო? ცრემლები აღარ დავინახო შენს თვალზე!-ცერა თითით ჩემს სახეს შეეხო და ცრემლები მომწმინდა-გაგა ასეთ მდგომარეობაში ვინ ჩაგაგდო?-ცრემლები ისევ უგზოუკლოდ

გამყრელიძე

მერამდენე ორი წუთი იყო ვერ გეტყვით. ტელეფონს ყოველ სამ წამში ერთხელ ვუყურებდი და საათს ვამოწყმებდი უცბ უკნიდან ვიღაც დამეტაკა. - უი უკაცრავად. შემოვტრიალდი და დავინახე შავი თვალები რომელშიც ეშმაკუნები დახტუნეობდნენ. მეც შავი თვალები მაქ და ძალიან

სიყვარული? –არა რა სისულელეა ბრძოლა? –ეს ჩემი სტიქიაა (მაინც

მე სალი ლობჟანიძე ვარ 16 წლის, თბილისში ჩემი უფროსი ძმის გამო გადმოვედი, დედას არ უნდოდა, სანდრო მიეტოვებინა, ამიტომ ჩვენც თბილისში ჩამოვედით. დედა და მამა გაცილებული არიან, მყავს მეორე უფროსი ძმა, ბექა. ის 19-ის არის, სანდრო კი 17-ის. ორივე ტყიური

ფრაზა - გიორგი ბაზოიანი

ფიქრებით თუ ერთად ვართ ფიზიკურად რატო არა ხედავ დამღლელი აღმოჩნდა ეს ვირტუალური ფრაზა, გამგონისა ერთი ორი მასა, არც იმათი არ მჯერა გასა, (აზრი კომენტარებში)