დეკემბრის 13 (ნაწილი მეოთხე)

ძილბურანიდან მზის სხივებმა გამომაფხიზლეს.ზანტად გავახილე თვალები და ლოგინზე წამოვჯექი,ოთახს თვალი მოვავლე და დავინახე როგორ ცეკვავდნენ ნინას ოთახში,სიფრიფანა თეთრი ფარდები,როგორც ჩანს ფანჯარა ღია დარჩენია ნინას,სულაც არ მიკვირს,ნინასაც ჩემსავით

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი... ჰალსტუხით [17]

ბედნიერება.... აი რა არის ბედნიერება... სიტყვები ?! სისულელეა...როდესაც შეგიძლია ჩაეხუტო... მოეფერო.. ან უბრალოდ გაუღიმო ... სიყვარულით სავსე თვალები მიანათო.. და თუ ენა მაინც ვერ მოიცდის უბრალოდ უთხრა : " მე შენ მიყვარხარ"... ოღონდ არა უბრალოდ...

მოგზაურობა აფრიკაში.'4'

სიმსივნის დიაგნოსტიკისათვის მიმართავენ ავადმყოფის კლინიკურ-ინსტრუმენტულ გამოკვლევას, კერძოდ, რენტგენოლოგიურს, რადიოიზოტოპულს, თერმოგრაფიულს, ენდოსკოპიურს, ციტოლოგიურს, მორფოლოგიურს, ბიოქიმიურს და იმუნოლოგიურ მეთოდებს. ბიოფსის შედეგად ვიკვლევთ

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (1 თავი)

წვიმიანი დღის შემდეგ სახლში ბრუნდებოდა. ვერ იტანდა წვიმას და უკვირდა ხალხს როგორ უყვარდა. ფიქრობდა, მოდაშია ეს წვიმის სიყვარული და მაგიტოა ყველა გადამკვდარი ამაზეო. ვერ იტანდა შუა ქუჩაში, პირდაპირ მისი მანქანის წინ მოტანტალე შეყვარებულ წყვილებსაც.

გვირაბი

დილით უხასიათოდ გავიღვიძე. ალბათ გული მიგრძნობდა, მზიან ამინდს ველოდებოდი და წვიმა და სიბნელე დამხვდა. გავიზმორე და დამენანა დილით უხასიათოდ გავიღვიძე. ალბათ გული მიგრძნობდა, მზიან ამინდს ველოდებოდი და წვიმა და სიბნელე დამხვდა. გავიზმორე და

წამით შეჩერება. (ჩვენ კი არ ვიქნებით...ჩვენ ვართ!!!) [თავი 6]

ახლა მოდი ჩამეხუტე,-ხელები ფართოდ გაშალა რეზიმ და გზირიშვილს თავით ანიშნა მოდიო,ანუშკიც არ დაფიქრებულა ისე გაიქცა და გულში მთელი ძალით ჩაეკრა.-ადი არ გამიცივდე,ეს ქინდერები კიდევ სულ შენია-უთხრა სიცილით და ხელში დაჭერილი „ქინდერების ბუკეტი’’

დრო მიდის, კადრები კი რჩება

უნაკლო ადამიანები?-ჰმმ.... ეს ხომ აბსურდია.... უნაკლო ადამიანები გადაშენდნენ ან კიდევ დედამიწაზე ცხოვრებისას ამდენ უმსგავსობაში, ამდენ სიბინძურეში მათი უმანკო სული დაობდა, ყველა დადებითი თვისება წალეკა და მხოლოდ ღვარძლი და შურისძიების წყურვილი

ყველა ფერი {2}

ოცდახუთი წლის დინა დაშნიანი ერთ-ერთ სარეკლამო სააგენტოში მუშაობდა,სადაც თითქმის ყოველთვის ერთსა და იმავე საყვედურს იღებდა,რა თქმა უნდა დაგვიანებაზე თორემ ისე სანიმუშო თანამშრომელი ბრძანდებოდა ქალბატონი დაშნიანი.ოცდახუთი წლის დინა დაშნიანი ერთ-ერთ

სკოლა #147 (დასასრული)

-როგორ შეცვლილხარ - თავი დანანების ნიშნად გადავაქნიე მე და რაღაც უჩვეულო სისუსტე ვიგრძენი. ასე მაშინაც არ ვყოფილვარ, როცა საქართველოდან წავედი. ეს იყო ყველაზე საშინელი დიალოგი, ვისთანაც კი ოდესმე მქონია. მინდოდა უბრალოდ გული გამსკდომოდა და იქვე

უცნობი

იცით? მასე ერთი ბიჭი მოსწონდა მისი საოცრად ლამაზი თვალები მოსწონდა თვალი თვალს უსწორდებოდა და წამით ორივეს გული რაღაც საოცარს გრძნობდა