შურისძიება-თავი მეოთხე

ორ საათიანმა ცურვამ განმტვირთა და ის ემოციაც გააქრო, რაც გოგამ გამოიწვია ჩემში. როგორ გამიბედა? სექსი როგორ შემომთავაზა? მერე კი როგორ შემეხო? როგორ აძლევს თავს ამდენის უფლებას? საკუთარ თავზე ვიყავი გაბრაზებული, მე მივეცი მას ღრმად შეტოპვის

მამის განცდილი აბორტი - ბაჩო ზაქაიძე

გრძნობა როდესაც დაიბადა ჩვილი ბავშვივით, ვგძნობდი რა იყო ღმერთის ძალა ადამის შექმნით. ამ ამბის შემდეგ ვეღარაფრით ვეღარ დავმშვიდდი, დღემდე დამჩემდა ტკივილები მაშინ რომ ვერ ვთქვი.- ვერ მოგისწარი ჩემო შვილო ბედმა დამცა და ქვეყნის გარეთ და ქვეყნის

გვერდი-60.სიტყვა-მიყვარხარ (სრულად)

ყველა ადამიანის ცხოვრებაში დგება მომენტი,როცა ღამის 3 საათზე გეღვიძება,გახედავ სავსე მთვარეს და შიში გიპყრობს. შიში შენი უინტერესო ცხოვრებისა და განვლილი უფერო დღეეების.გახედავ იქვე გადაშლილ წიგნს და სიბრაზე გიპყრობს.მიდიხარ და ხურავ,მაგრამ აზრი არ

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 6

მხოლოდ მარწყვის და კივის ნაყინი ვჭამე მერე კი ნიკას თავი დავადე და ეგრევე ჩამეძინა დილით კი მზის სხივებმა მომჭრა თვალი და ავდექი ვიბანავე და ჩავიცვი ჩემი ლამაზი სულ სწორი შავი კაბა შუაში მთელ ჩაყოლებაზე ლამაზი შავი ბრჭყვიალები ქონდა იმავე ფერის

damn he's hot (1)

–სალო, კარი დაკეტე მივდივართ ჩვენ!–მომძახა დედამ შემოსასვლელიდან. –დე შენც მიდიხარ? –ხოო, ნინოსთან გადავალ ახალი სამსახური დაუწყია!–სიხარულით განაცხადა დედამ. –გაემზადე და მერე მოვალ თორე შენი ამბავი რო ვიცი… სიტყვა შემაწყვეტინა კარის მიჯახუნების

ეკლესია მაცოცხლებელი ძალა!(3)

მოგესალმებით ყველას! ძალიან მინდა რომ გაგიცნოთ, როგორც მივხვდი კომენტარებს მაშინ აკეთებთ როცა რომელიმე ნაწერი მოგწონთ არ ვიცი შეიძლება ვცდები. ..მოკლედ თხოვნა მექნება რომ თუ არ შეგეზარებათ თქვენი აზრი გამოხატოთ კომენტარებში ....შეიძლება არ დამიჯეროთ

ვიღაცას უყვარდი შენ (თავი 11)

სად გადის ზღვარი,რეალურსა და არარეალურს,ბედნიერებასა და უბედურებას შორის? ან არსებობ კი ასეთი გამყოფი ხაზი?! ეს საორჭოფოა მაგრამ არსებობს ბედნიერება და უბედურება,ცვალებადობა კი თავისთავად ხდება,მაგალითად,ხარ ბედნიერი და მალე გააცნობიერებ რომ რაღაც

სულელი მე- 2

-ბიჭუნა შენ ხარ?- მიყურებდა და მიღიმოდა - გოგო ვარ მე - მკვახედ ვუპასუხე და თავი გვერძე გავატრიალე , ვითომც იქ არავინ მდგარა -კარგად ვიცი ვინც ხარ- რეებს ბოდიალობს. - სახელს ვერ ვიხსენებ , მოკლედ ალექსანდრე ვარ -მერე? -მოჭუტული თვალებით გავხედე-

... ცივი საღამოებიდან ...

ეს ბოლო პერიოდია განსაკუთრებულ მკაფიო კრიტიკას განვიცდი უსამართლობის მიმართ.. რაღაც ვერაფერზე ვეღარ ვხუჭავ თვალს.. მეზიზღება ეს ვითომ მაგარი საზოგადოება.. სადაც "მაგარი ტიპი" ხარ თუ "გლავნ" სასტავთან ერთად "ჩითავ". სადაც შენი ინტელექტი შენი ჩაცმით

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეშვიდე)

საერთოდ ასეთი რაღაცეები არ მაშინებს ,მაგრამ ისე ახლოს აღმოვჩნდი მანქანასთან გული რამის იქვე გამისკდა.ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე და ჩემ სახეზე ურცხვად მოთარეშე წვიმის წვეთები ხელის მოძრაობით მოვიწმინდე.