მიზანი ვიყო ბედნიერი (სრულად)

იქნებ ეს ისტორია იმაზე მეტია, ვიდრე ერთი გოგოს ემოციები... იქნებ ეს სიყვარულია, რომელიც შენშიც ცხოვრობს... იქნებ ეს რომანი უფრო რეალურია, ვიდრე წარმოგიდგენია...

მარტოობის გასაღები

ლექსი სევდის და მარტოობის ღრმა განცდებს ასახავს, სადაც ავტორი ებრძვის საკუთარ ტკივილებს და ეძებს სიმშვიდეს. მისი გული სავსეა სიბნელით, თუმცა, იმედის ნაპერწკალი მაინც ცოცხლობს. ავტორი მიხვდა, რომ მხოლოდ საკუთარ თავს შეუძლია შეუნარჩუნოს ნუგეში და

მწვანე ლაქა ( თავი 20 )

როგორც ჩანს ძილის წამლებმა და ვაჟას მეშვეობით მიღებულმა სტრესმა ჩემზე იმოქმედა, როცა ჩამეძინა დილა იყო. ახლა კი ჩაბნელებულ ოთახში გავახილე თვალები, მამიდას რომ არ შევეღვიძებინე ალბათ მეორე დილამდე უპრობლემოდ გამოვიძინებდი. ახლა მისაღებ ოთახში

უცხო(12)

გოგონები ერთად მიდიან ბარში, მღელვარებასა და მხიარულებაში ერთად ივიწყებენ პრობლემებს. მირა და ემა ერთობლივ გართობაში ეძებენ გათავისუფლებას. სასმელი, მუსიკა, ცეკვა — ყველაფერი ემა ცდილობს, რაც შეიძლებოდა, გიორგიზე აღარ ეფიქრა, მაგრამ ეს უჭირს.

შესაფერისი! (ნაწილი 2)

-გამაგებინეთ რამოხდა, თორემ გასკდა გული. -ახრჩობდა! ამისდედამოვ***ნ!-დაიყვირა უჩამ და ისევ სცადა ძმაკაცის მკლავებიდან განთავისუფლებას. -არგინდა..-ვცადე ჩემი ძმის გაჩერება. -რას შვრებოდა?!-ხმაწართმეულმა

ზღვისფერი (სრულიად)

სიბნელეა, ტალღების სასიამოვნო ხმა ისმის, ქვიშაზე ჩემი საყვარელი ვარდისფერი პლედი მაქვს გაფენილი, ყოველ წამს, თავს ახალი ფიქრების კორიანტელი მატყდება და მოსვენების საშუალებას არ მაძლევს.

მწვანე ლაქა თავი 19

ღია კარებში ვდგავარ, რამდენიმე წუთის წინ ვაჟა რომ იდგა იმ ადგილას, მისი ნათქვამი ბოლო სიტყვები დანასავით მესობა გულში, უნდა ვესაუბრო თორემ, ეჭვი რომელიც გონებაში შემომიგდო წუთების წინ , ბუდეს დაიდებს, ისე გაიზრდება შინაგანად შემჭამს და თავისუფლად

პიროვნების სიღრმე - თავი პირველი (ნაწილი II)

რორის მეორე სამყარო მისი მეგობრები არიან. რას იზამდა მათ გარეშე ვერც კი წარმოუდგენია. ბავშვობიდან ერთად გამოიარეს ყველაფერი, რაც მათ ცხოვრებაში მოხდა. ყველაფერი ერთად გადალახეს. რა გითხრა მკითხველო? ასეთი მეგობრობა იშვიათად თუ მინახავს. მათ ისევე

შესაფერისი! (ნაწილი 1)

-ღმერთს მადლობა-წამოვიძახე და თმა ლამაზად გადავიყარე გვერდზე. -სავია ყველაფერს აგიხსნი-ფეხზე წამოდგომას ცდილობდა ქერა მამაკაცი. -მიხარია რომ ეს მოხდა, მართლა, ასე რომ არაფერია ასახსნელი-ხელის მოძრაობით ვანიშნე, რომ არ ეცადა ადგომა-სადღაც გულის

ვინ ხარ შენ?! თავი პირველი

თბილისის ძველი უბანი სიჩუმით იყო მოცული. გაზაფხულის სუსხიანი საღამო ნელა ფანტავდა ქალაქის თავზე შეკრულ ბურუსს. ჭუჭყიანი ქუჩები, ჩამობნელებული სადარბაზოები და ლამპიონების ყვითელი სინათლე — ყველაფერი ერთად ქმნიდა გარემოს, სადაც ხმამაღლა არავინ