აღიარება (სულ)

სრულებით არასასიყვარულო ამბავი. სწორედ ის არის, რაც ჰქვია.

სევდის ფერია

ჩემი წარსული სევდის ფერია, შენში ნაპოვნი ღმერთი მეწვია.

ამ ღამემ

ღამე, როცა მარტოა მთვარეც სადაც ვარსკვლავებიც აღარ ჩანს როცა ვერ იყოფს გრძნობას გონება გული კი თავისას  არ თმობს მოგონებად. როცა ჩუმი სიმღერა უფრო ღრმად აღწევს

იღბლის კერა ნანგრევებში(1)

ნამწვის და ხის სუნი მაშინვე მოხვდა რეცეპტორებს, ოდნავი ბუღი, ნისლივით დაგროვილი მტვრის ნაწილაკები თვალებში მეფინებოდნენ. მაშინვე მისაღებისკენ მივაქციე პირი, რომლის კედლებიც დაგლეჯილი ფურცლებივით იყო პირდაღებული. დაჩის სილუეტი მარტივად გავარჩიე.

ოიზისი(VIII)

-რა გიხარია რო ფსიქოპატი ხარ? -აჰა. -უფალოოოო!!! ნუ მომკლავ და მცხეთაში რომ ჩავალთ ლიზის ვთხოვ ერთ ოთახში დავიძინოთ.

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 12)

-ნუ ვმოძრაობ კიარა, აქედან რომ ავდგები მე არ ვიცი, გოგოზე ვიწყებ მუშაობას, არ მაინტერესებს ქორწილი და ამბები-გადაიხარხარა და მთელი ძალით მიმწია მისკენ, უეცრად აღმოვჩნდი მასზე დაბჯენილი, ისე მიაწეპა მისი ტუჩები ჩემსას, სუნთქვის საშუალება დამიკარგა

ჩაკეტილი სივრცე 30 თავი

-შენ თუ გინდა დავრჩები -მინდა!-აღფრთოვანებულმა ნიცამ ტაში შემოკრა და როცა მის გვერდით დავწექი ძლიერად ჩამეხუტა.

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 11)

-არ მინდა ინანო, გესმის? თუ კი რამეა, გავჩერდები, არ მინდა ინანო ერთი წამიც ჩემთან გატარებული. თუ კი არ ხარ მზად, ან რავიცი რამე, შენ მითხარი და მე გავჩერდები, მართალია მინდიხარ უზომოდ, მაგრამ გავჩერდები, ხომ გესმის არა?-ლუღლუღებდა თავისთვისაც

უმოწყალო სევდა რომელიც არ ქრება

ისეთ სამყაროს სადაც, არ იციან რა არის ტკივილი. არ იციან რა არის სევდა; ეჭვი და ყოველგავარი ბოროტება. ხოლო მაშინ იგებენ ყოველივეს როდესაც ვიღაც ვისი ადგილიც იქ არ არის მიდის და მათ ცხოვრებას ანგრევს. მაშინ ყოველივე ხილული.

ცხოვრება აჭარაში (მე-3 თავი)

ვიცი, ბები, ვიცი. აბა არ ვიცი? შენ თუ იცი, მე რომ შენით წელში ისე ვიმართება, სხვა ვერავინ რომ ვერ იქნება, დედი - კალთაში ჩადებულ თავზე ეფერებოდა თითქოს ისევ პატარა ზურიკოს, ასე რომ ეიმედებოდა და გულის გამხმარ მიწაზე ის იები ამოჰყავდა, ბავშვობის მერე