თუ გამომყვები

მე არ მოვკვდები თუ გამომყვები.. ლექსსაც მოვყვები

გულის სიღრმეში (თავი VI)

-კარგი გამოვალ ცოტახანში - დავთანხმდი ყოყმანის შემდეგ -სადარბაზოსთან ვარ და გელოდები მაშინ -აშკარად ბედნიერი ხმა ქონდა -კარგი ჩამოვდივარ - გამეცინა და ტელეფონი გავთიშე

ნარკოდამოკიდებული

სექსიც კი შემომთავაზა და ყოველ მეორე ღამეს, როცა მარტო იყო, მასთან ვრჩებოდი, დილას კი მისი ძმის მოსვლამდე სახლში გავრბოდი. სოფლიდან ჩამოსული გოგონა იყო და მისი ოჯახისთვის რაც ჩვენ შორის ხდებოდა, მიუღებელი იქნებოდა.

უცნობი ნაცნობი (თავი 11)

წახვედით და მეგობრულად დალიეთ, არა? ბავშვი დაგაფიცე. გთხოვე, არაფერი გაგეკეთებინა. არაფერში, არაფერი ვიგულისხმე. შენ კი.. ნამუსი გეყო, ჩემთან მოხვედი და..

გზაჯვარედინი {თავი 4}

-კარგადაა?-უემოციო სახით უყურებდა. -გონს მოვიდა თქვენი ცოლი, შეგიძლია, ნახოთ.-არც დასცალდა, აეხსნა... რა უნდა აეხსნა? ოდნავ ჩაეღიმა და ვიკოს ანიშნა ხელით წამოდითო...

უსათაურო (2თავი)

სიცილით მოვდივართ მე და ჩემი დაქალი რეპეტიტორიდან. არ გეგონოთ, რომ სკოლის მოსწავლეები ვართ, პირიქით მესამე კურსელები. უბრალოდ ჩემს უნივერსიტეტში გერმანული ისწავლება და ისე ვარ მე გერმანულში, როგორც ამერიკა და ჩინეთი, ამიტომაც ანიმ სოლიდარობა

ევას დღიურებიდან... (ნაწ-4)

საძინებელში სიჩუმე ჩამოვარდა, თითქოს ვერ ვხვდებოდით ვერცერთი რა უნდა გვეთქვა, ალბათ არც არაფერი იყო საჭირო... დუმილი ყველაფერს ამბობდა, მე ჩემი პრობლემებით ვიყავი სავსე, ეს კი განებივრებული ბიჭია რომელსაც გართობის წყურვილის ვერ ჩაკვლის გამო ცოლი არ

გიჟების სამყარო (მეოთხე თავი)

გიორგიც შემოტრიალდა და ჩვენ შემოგვხედა მერე რამდენიმე წუთი მე მიყურებდა, მეც მას ვუყურებდი და დავინახე რომ მთელი ხელები სულ სისხლიანი ქონდა და თანაც გადაყვლეფილი შემდეგ შეტრიალდა და ხმის ამოუღებლაად წავიდაა....

გულის სიღრმეში (თავი V)

-რომელ გრძნობებზე მელაპარაკები ქეთო? - თეფში ავიღე და ნიჟარისკენ წავედი -გიორგის, გეგას გრძნობებზე -კარგი რააა - ხელი ავიქნიე და თეფში ნიჟარაში ჩავდე. - იმათ გრძნობებზე მე რა გელაპარაკო? -შენ გრძნობებზე მითხარი მაშინ -თეფშებით ხელში მიდი-მოდიოდა

სასრულეთი (თავი 41)

არასდროს ვიყავი მეოცნებე, არ მიყვარდა ოცნება, ყოველი წამი ოცნებაში გატარებული ფუჭად დაკარგულად მიმაჩნდა. სამაგიეროდ ბავშობიდანვე შესანიშნავად შემეძლო მიზნების დასახვა და ნაბიჯ-ნაბიჯ მიღწევა. თითქმის მთელი ჩემი შეგნებული ცხოვრება ასე გავატარე მანამ,