ჩემი სახლი (სრულად)

იდგა სახლის დანგრეულ კედლებთან და სული ნაწილებად ეშლებოდა. მწვანე თვალებში კაპილარები უწითლდებოდა,დაჭმულ ტუჩებს სუსხიანი ქარი საწამლავად ედებოდა და მთელ ორგანიზმს რეალობის აღქმას აკარგვინებდა. „დედა დამიჭირე,აქ ვარ!“ჩაესმოდა ბავშვის ხმა,რომელსაც

განშორება და შეყრა 1

ადამიანს, ვისაც ღალატის გემო გაუგია, რომელიც ობიან საჭმელს მაგონებს (გარდა ყველისა), მიხვდება ჩემი სიტყვების არსს, რადგან ყველა, უკლებლივ ყველა ერთი წამით მაინც ივლებს გულში : იქნებ მე არ ვიყავი საკმარისად კარგი? იქნებ მე შემეშალა? იქნებ მე ...

ჩამომყვები ჯოჯოხეთში(4)

ამრიგად კი როგორც მივხვდი ,მე ვარ მისი წინაპარი და მისი სულის რაღაც ნაწილი ჩემშია! აი ამიტომ უნდოდა ჯეფრის მამას ჩემი მსხვერპლშეწირვა და ამით იმ წყევლის დასრულება და იმ პრინცესას განადგურება,რომელიც ყოველ საუკუნეში ერთხელ ბოლოს უღებს მათ მოდგმას!

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 18

იმის მიუხედავად რომ ამ მომენტისთვის სანდრო ძალიან მშვიდი და ადეკვატური იყო, მისი ყოველი სიტყვა და ქმედება კი მოზომილი ნათია მაინც დაძაბული იყო

სწორი არჩევანი (5-თავი)

სახლში განადგურებული შევდივარ და მაშინვე დედაჩემი მეფეთება წაშლილი სახით - ნუთ... ნუთ კარგად ხარ საყვარელო? - ხელებს მხვევს და მიხუტებს, ამდენი ხნის შემდეგ პირველად ვიგრძენი თავი უსაფრთხოდ, მაგრამ ეს შეგრძნება მაშინვე გაქრა როგორც კი გამახსენდა, რომ

გადაიფიქრე, ნუ მომკლავ დედი!

ბედნიერება შენი ბაგისა, გაქრა და სევდამ დაიდო ბინა, მე შენი ცრემლი ჩემო დედიკო მომაკვდავსაც კი არ შემიძლია.

სასჯელი. თავი 10 (დასასრული)

-ვფიქრობ უარყოფითი პასუხი რომ იყოს  ძალიან მეწყინება, მაგრამ ჩემი დამანგრეველი იქნება ის რომ პასუხი დადებითი იყოს და როგორ გავაგრძელო ამ ცოდვით ცხოვრება.

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 17

სანდრო ლამის შეშალა იმაზე ფიქრმა, რომ ნათია ისევ წავიდა,ისევ მიატოვა, ისევ უარი თქვა მასზე, ბრაზისა და მრისხანებისგან აკანკალებილი ხელები ძლიერად მომუშტა და

#21 [თავი I ]

- დღეში ორჯერ კარზე კაკუნის ხმას გაიგებთ. კარში არსებული ჭრილით მიიღებთ საკვებს, სასმელ წყალს. საპირფარეშო განლაგებული იქნება თქვენი ოთახის გვერდით. გამოსაცვლელი ტანისამოსი კვირაში ერთხელ მოგეწოდებათ. - რობოტივით საუბრობდა, დაზეპირებული ჰქონდა

გაუძელი

დილის ექვსი საათია, ვიღვიძებ, ლოგინიდან ვდგები, ხალათს ვიცვამ და აივანზე გავდივარ. ჩვევად მაქვს მძინარე ქალაქს გადავხედო და მანამდე ვუსმინო მის ჰარმონიულ ნოტებს, სანამ სიმყუდროვეს არ დამირღვევენ უცნაური არსებები. ადამიანები. როგორ მომაბეზრეს თავი.