ბედისწერა - 5

ცხოვრება ხშირად გვაოცებს თავისი სიურპრიზებით. ბევრჯერ ხდება ისეთი რამ, რასაც ვერასდროს წარმოვიდგენდით. ეს ადამიანში განსაკუთრებულობის შეგრძნებას ბადებს, თუმცა ჩემ შემთხვევაში, დამთხვევებმა ყოველგვარ ზღვარს გადააჭარბა. ამდენი ემოციისგან უკვე

მინდა ტუჩებით ვიგრძნო შენი გულის ფეთქვა!

გამბედაობას ვიკრებ, ხელს ვიწვდი და მარცხენა ლოყაზე გეხები, ცერა თითს სიცილისგან ქუთუთოებში ჩამალული თვალის გასწვრივ გისვამ და ჟრუანტელი მივლის. ოჰჰ.. როგორ მინდა ახლა მეც დავხუჭო თვალები, შენთან უფრო ახლოს მოვიწიო და ხარბად შევისუნთქო შენი სურნელი.

ლანგრით მორთმეული ( თავი 5)

ყველა ნივთს თავისი ისტორია აქვს... და ის კი არა, ჩვენ მასთან ერთად განცდილი გვენატრება. დაკარგული ნივთის დაბრუნება შესაძლებელია, მაგრამ იმ დროს ვეღარაფერი დააბრუნებს...

აღარ მინდა..არა რაა

იმ დღეს სტომატოლოგთან ვიყავი და ჩემს გვერდზე სხვა შუახნის მამაკაცს უდებდნენ პლომბს და რომ მორჩა, სტომატოლოგი ეკითხება..

კორეული ვოიაჟი

-ლიზ პასპორტები შეამოწმე აბა. ხომ ორივე თან გვაქვს. იმდენად არ გვჯერა რომ ოცნებას ვისრულებთ, რომ გვგონია რაღაც დაგვრჩება. ან უკანასკნელ წამს ფეხს მოვიტეხთ ან ბარგი დაგვეკარგება ან რა ვიცი კიდევ ათასი რამ. -ვაიმე ელე ახლა დაწყნარდი. 965 ჯერ

ტყეში პატარა ქოხი (ნაწილი 8)

სალო, რომ გეცლება დავილაპარაკოთ, მითხრა ბიძაჩემმა... -ახლავე ჩამოვალ! -კაბინეტში დაგელოდები. რამდენიმე წუთში,იქ ვიყავი. კაბინეტში იჯდა დინჯად, წინ ფურცლების დასტა ედო და ჩასცოცინებდა, მივედი წინ დავუჯექი,რაღაცას ხაზი გაუსვა, თითქოს მოინიშნა და

ბედნიერება გაზიარებით (სრულად)

ახლა გიყურებ და ვფიქრობ, ასეთი დიდი ჯილდო რით დავიმსახურე ღმერთისგან, რომ შენი თავი მე მარგუნა? - საოცრად გულწფელი იყო ამ დროს ავალიანი. შენგელიას მორცხვად გაეღიმა და თავი დახარა.

ბედისწერა - 4

ვხვდებოდი, როგორ მექაჩებოდა ცხოვრების ახალი ეტაპი თავის ფერხულში ჩასაბმელად, თუმცა მე ამისთვის ბოლომდე მზად ჯერ არ ვიყავი. ბევრი სიახლე ერთდროულად დამატყდა თავს და ვაღიარებ, შეგუება ცოტა არ იყოს მიჭირს. ზოგადად, ისეთი ადამიანი ვარ მიჩვეულზე

ქეთი

დედაჩემის კივილს რომ ვჭამო რამე ყურადღებას არ ვაქცევ და სწრაფად გავდივარ სახლიდან. მგონი დღეს მნიშვნელოვანი რაღაც მოხდება გული უცნაურად მიცემს. კიბეზე ჩუმად, მაგრამ ვცდილობ სწრაფად ვიარო. არ მინდა ჩემი მეზობლის ბავშვი ლუკა გამოვიდეს.

40 საშობაო ანგელოზი (თავი 8) - ერკე მიდასი

-ეს რა გიქნეს ღმერთო! - თავში იტკიცა ხელები და ხელი გაუწოდა ძირს დავარდნილს. -მ...ა...დ...ლ...ო...ბა. - დამარცვლით ძლივს წარმოთქვა ერთადერთი სიტყვა.