სხვისი უბედური ოჯახი (თავი 2)

"სხვისი უბედური ოჯახი" მოგზაურობას განაგრძობს. თავში მოცემულია აღსარება და დიდი ტკივილი, რომელიც შეუხორცებელ ჭრილობად იქცა. თავში ნაჩვენებია თუ როგორი ისტორია შეიძლება ჰქონდეს ადამიანს, რომელსაც ცხოვრებაში ყველამ და ყველაფერმა უღალატა.

ფაუსტი

ყლორტთა სიმწვანეში ნიავი ირწევა, ყლორტთა სიმწვანეში სამყარო ბიბინებს, ლამაზმანს, სამყაროს უდიდეს მიღწევას, ტირიფთა ჩრდილიდან შევუთვლი ღიმილებს...

ისტორია-ჩანახატი

ბიჭი კაფის ფანჯარასთან ყველაზე ახლოს მდებარე მაგიდასთან ზის. დიდი ჭიქით ყავას მიირთმევს, ხელში გაურკვეველი წიგნი უჭირავს და მთელი გულისყურით კითხულობს. იქვე, შორიახლოს გოგონა ზის. გარედან ისე ჩანს თითქოს ერთმანეთს ვერ ამჩნევენ, თუმცა რა იციან მათ

სასწაულები ხდება

სასწაულებით მოცულია ჩვენი ცხოვრება,სიცოცხლის ყველა დღე.მოულოდნელად შეიძლება სასწაულის მომსწრენი გავხდეთ ან თანამოზიარენი ეს კი ძალიან მაგარი შეგრძნებაა.როცა რაღაც არარეალური ხდება,ამ საოცრების კი არ გჯერავს და გიჭირის თვალი გაუსწორო რეალობას. სანამ

ჭრილობა (II სრულად)

თეთრად დაფარულ მთებს შორის გამავალ ვიწრო გზაზე ჩქარა მიჰყავდა თავისი ალისფერი მანქანა და ციდან წამოსულ ფიფქებს ღიმილით უყურებდა. თოვლი ნამდვილად უყვარდა, და ერთი სული ჰქონდა როდის მივიდოდა დანიშნულების ადგილამდე. ფიფქების ზომა სულ უფრო და უფრო

ისევ შენ?! (II თავი)

-გახსოვს, ადრე შემპირდი, რომ ფრთხილად იქნებოდი, პირობა კი აუცილებლად უნდა შეასრულო. -მომიახლოვდა უცნობი, მაგრამ უკვე ნაცნობი, ხელი მაჯაში მომკიდა და თავის ზურგს უკან დამიყენა. ისე დაცულად, ისე მყუდროდ არასდროს მიგრძვნია თავი. -ისევ შენ?!-აღმომხდა

იძულებითი ქორწინება 1 თავი

ლალი დივანზე გაქვავებულივით იჯდა და ერთ წერტილს მისშტერებოდა, მიამ ყავის ჭიქა გაუწოდა დედას მაგრამ ქალს რეაქცია არ ჰქონია ამოტომ მაგიდაზე დადო

უსულო

ვინა ვარ? არ ვიცი, ვერ ვგონებ, შენს თვალებს ვფიცავარ! მომპარე წაიღე, წამართვი სული და აღარავინავარ!

ვიქტორია...

ერთხელ მითხრეს: „ფსიქოლოგი გჭირდება, მაგრამ იმ ფსიქოლოგსაც სჭირდება ვინმე, რომ უმკურნალოსო...“-ადვილი მისახვედრია თუ რატომ მითხრეს...მეღიმება.

იზოლაცია შობისთვის (სრულად)

მანქანის გასაღები გადავატრიალე, ყველაზე არასასურველი ხმის გაგონებაზე, რომელსაც ნამდვილად არ ველოდებოდი იმ წამს, უსიამოვნოდ გამაჟრიალა და სარკეში ჩემი მეგობრების მანქანებს გავხედე. წამის მეასედში რაც მოვიფიქრე, მათთვის სიგნალი იყო. იმედიანად დავაჭირე