ერკე მიდასი - 40 საშობაო ანგელოზი (თავი 9)

-ხუთი დღე ბორგავდა. ძლიერი ტკივილებით იტანჯებოდა. როგორც შეეძლოთ იმდენად მკურნალობდნენ თავშესაფარში, ხანაც სასწრაფო დახმარების მოლოდინში ვათენებდით. - ოთახში მამა იოანე, საბა და ანთიმოზი ისხდნენ. ხანდახან თუ შემოიხედავდა გუგული დეიდა, რომელიც

ლანგრით მორთმეული ( თავი 9)

თავს ვწევ, რბილ ტუჩებს ვპოულობ და ამბორს ვუტოვებ. მკლავებს უფრო მჭიდროდ მხვევს. ისევ ანდროს მხარს ვუბრუნდები და მის აჩქარებულ გულისცემაზე ქუთუთოები მიმძიმდება.

თქვი!

თქვი, რომ არასდროს არ გყვარებივარ, რომ ეს ზღაპარი ჩვენზე არ არის! რომ ის სიტყვები ჩემთვის ნათქვამი, ჯერაც ყურთან რომ მელამუნება

ნაცრისფერი {7}

-მაპატიე. -ხომ შეიძლება უბრალოდ დამელაპარაკო… მე ხომ გყავარ, რატომ იკლავ ყველა დარდს შენში. -მაპატიე სესილია. - დანამული ლოყები შეუმშრალა, მერე კი ათრთოლებული ტუჩებით შეეხო ქალის დასველებულ ბაგეებს. ხერხემალში იგრძნო დავლილი ჟრუანტელი და თვალები

შეჯახება ზევსთან. (თავი 3)

-ზევსმა? ვაჩეემ?_თვალები გაუდიდდა ნინის. -საიდან გაიგო? -მან გიპოვა_მხრები აიჩეჩა გოგომ -ხო ასე დამაბარა სააბაზანოს კარი გასაკეთებელი მექნება, ბოდიშიო.

ყვავიც ხომ ჩიტია?!

იმდენი ხანია, არავის არაფერი უჩუქებია ჩემთვის, რომ დილით, ჩემს თვალწინ საქარე მინაზე ყვავმა რომ დამასკლინტა

ქალი...

შენს გულში, სადღაც კუნჭულში ხომ გეყვარება? მაგრამ ნატკენ გულს, უკვე სრულად არ ეწამლება !

სიცოცხლე სიკვდილამდე(თავი2)

ეს ამბავი არი გოგონაზე რონელსაც უღალატეს ოცნებები დაუმსხვრიეს უმოწყალოდ მოექცნენ მაგრამ მან შეძლო ფეხზე დადგომა და ცხოვრების გაგრძელება ყველას და მათ შორის საკუთარ თავსაც დაუმტკიცა რომ ძლიერია.

ბედისწერა - 7

სახლში მოვდიოდი და თავში ათასნაირი ფიქრი მიტრიალებდა. იმდენად უცნაური იყო ჩემთვის დღევანდელი ამბავი, წამით ისიც ვიფიქრე სიზმარში ხომ არ ვარ-მეთქი. კართან გავჩერდი, გასაღებს ვეძებდი, არ ვიცოდი ზუსტად დედა სახლში იყო თუ არა. ჩანთაში რომ ჩავიხედე,

ლანგრით მორთმეული ( თავი 8)

ისე დამდო ბრალი და ისე გამომიტანა განაჩენი, არც კი უკითხავს მე ვიყავი თუ არა... სხვა კანდიდატურა არც კი განუხილავს. დამნაშავეს ეძებდა და მე მიპოვა. წარმოუთქმელი სიტყვები და გამოუხატავი ემოციები მახრჩობს.