ფიფქური ჯადოსნობები (სრულად)

მაშინ 29 დეკემბერი იყო, დღე როდესაც თბილისში თოვლი მოვიდა - სტუმარი, რომელიც ბოლო რამდენიმე წელი თბილისელებს ცოცხალი თავით არ გვენახებოდა. ეს ფაქტი კი ჩემს წინასაახალწლო განწყობას და მღელვარებას კიდევ უფრო ამძაფრებდა. ჯერ კიდევ ნოემბრის ოცდასამიდან

ადამიანი

ცხოვრება ერთი წუთია წამია სიყვარულს უნდა მივეცეთ ამაოდ იქნება ჟამი ყოვლისა სუფევა სულის ცხონებას მივცეთ

სიყვარულის სახელით (ნაწილი 1)

1997 წელს დავიბადე,ჩემს დაბადებას,რაიმე განსაკუთრებული არ მოჰყოლია, ჩვენი ოჯახისთვის, აი ხალხისთვის კი, ვიყავი,ერთი საცოდავი , რომელთანაც,ბავშვებს აკრძალული ჰქონდათ თამაში, მაშინ ამას ძალიან განვიცდიდი, ახლა კი მეცოდება ყველა, ის ქალი ვინც, ჩემთან

არ მინდა ოდესმე გული დამიბერდეს

არ მინდა ერთ დღეს ჩემი სახელი შეიცვალოს,არ მინდა ოდესმე მოხუცებული მერქვას,არც ის მინდა ყველაზე უფროსი ვიყო.არ მინდა,რომ შევიცვალო:თმა გამცვივდეს და გამიჭაღარავდეს,კანმა ფერი იცვალოს და დაკარგოს ხავერდისებრი,კანისფერი და თავისებური სიფაფუკე და

ერკე მიდასი - 40 საშობაო ანგელოზი (თავი 3)

კმაყოფილი იერით გოგოებისკენ მიტრიალდა და შუბი მიწაში დაარჭო. გრძნობდა გამარჯვებას, თუმცა გრძნობდა ტკივილს დანაკარგის გამო. მხოლოდ ახლა გაიგო ჩიტების ჭიკჭიკი და დაინახა უშველებელი ცა, რომელიც ასე ლამაზად გადმოსცქეროდათ ზევიდან. - აი ასე, გოგოებო. ასე

ოცნება: ავსტრალია

უსაშველოდ დამძიმებული ქუთუთოები ერთმანეთს მძლივს დავაშორე და დაბინდული მზერა ირგვლივ მოვატარე. ჩაბნელებული ოთახი, სავსე ტომრებითა და კასრებით, ჭერში მოკონწიალე ერთადერთი მბჟუტავი ნათურით რეალობად ვერ აღიქვა გონებამ. აშკარად სიზმარს ვხედავდი და

"ხათაბალა" (ნაწილი 3 სრულად)

სკოლის ყოჩი იყო ვალერი. იმ დროისთვის საკმაოდ ცნობილი ოჯახის შვილი.მამამისი,გერასიმე ქვლივიძე იმჟამად საქალაქო სასამართლოში,მოსამართლის თანამდებობაზე მუშაობდა.

აკრძალული ხილი (3)

რომ ცხოვრებაში კიდევ ერთმა ადამიანმა შეიძლება რომ მიღალატოს მთრგუნავს,წამიერად თითქოს ჩემს ნაჭუჭში ვიკეტებდი ისევ და სურვილი მიჩნდება იმის,რომ არაფერი გავიგო. დავითს ვაჩერდები,მის შავ თვალებში უცნაურ ნაპერწკლებს ვხედავ და მიკვირს,ჯერაც როგორ ვდგავარ

უკანასკნელი კოცნა (13 თავი)

მე და თიკა დიდხანს ვუყურებდით ერთმანეთს თვალებში, ამ დროის განმავლობაში რამდენიმე მანქანამ ჩაგვიქროლა სტვენით და სიგნალებით დიდი ალბათობით დედაჩვენები მოიკითხეს

მოუწდომელი სიყვარული ნაწილი-8.

ამ კინკლაობაში ვიყავი ჩაფლული და მთელი ძალით ვაჭერდი თითებს ეკრანს ,გაბრაზებულ გულზე და მთელი სიჩქარით ვწერდი გამოსალანძღ ტექსტებს,უეცრად სიგნალზე რომ შევხტი! თავი ავწიე და წინ ნაცნობი მანქანა დამხვდა...ნუ ნაცნობია,მაგრამ საიდან მეცნობა? დიდხანს რომ