უცნობი გოგოს დღიურები (თავი 1)

-მესმის მაკა მაგრამ ლალი ჩემი და იყო აქამდე უნდა გეთქვათ მისთვის სიმართლე!მე ამ დროს გაშეშებული ღია კარში ვიდექი და ვერ ვაზროვნებდი, მეგონა ისევ მეძინა და რაღაც კოშმარში ვიყავი, ჩემი ტვინი ვერ აღიქვამდა გაგინილს

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/5 }

სვანეთის მთებში კი მყუდროებას, მხოლოდ ძაღლის ყეფა ან კიდევ შორი ახლოს მყოფი ნადირის ხმა არღვევდა, საათიც დაუღალავად წიკწიკებდა და სამი საათის შესრულებას ცდილობდა. უცებ, ხმით ტირილი და გაურკვეველი სიტყვები

გახსოვდეს (1 თავი)

დილა უჩვეულოდ კარგად დაიწყო. მეც ზედმეტად კარგ ხასიათზე გავიღვიძე, ზედმეტად ბედნიერი და აფორიაქებული ვარ. ნეტავ რატომ ? უნივერსიტეტში პირველად რომ მივდივარ ? - არა, არა. დარწმუნებული ვარ საქმე რაღაც

დაგისაკუთრე ანგელოზო(თავი5)

ალბათ დაახლოებით ერთ საათში შევბრუნდი ოთახში, ტკბილად მძინარე სესილის გვერდით მივუწექი და მთელი ძალიან ჩავიკარი გულში ციცქნა არსება...ვიცი ახლა რომ ეღვიძოს წივილს ატეხავდა, მაგრამ არ შემიძლია დღეს

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (7 თავი)

სხვა გამოსავალი არ დამიტოვა. ისე გააკეთა, რომ კოცნის უფლება ჩემგან მოიპოვა. გაპროტესტების უფლებაც წამართვა. გავბრაზდი მინდოდა სახეში გამერტყა, მეკბინა, დამეკაწრა, მაგრამ მერე უარესი მოხდებოდა. ლოყა მივუწიე და თვალები

ქურდის სანთელი

ევედრებიდა ღმერთს ქურდი ბიჭი სანთელს უნთებდა ღვთისმშობლის ხატებს შეყვარებულზე ფიქრობდა იგი ცხარე ცრემლები უწვავდა თვალებს იწვოდა სანთელი ნელა თითქოს სიყვარულს ეკიდა ცეცხლი ყველა ერთ სანთელს

ჩემი გონების 100 % (სრულად)

მენატრება... მთელ სხეულში ერთი სიტყვა კუნჭულკუნჭულ იბუდებს და,იქ ცხოვრებას იწყებს.. გაუსაძლისობისგან, შეუგუებლობისგან, არსებობას დროების ვივიწყებ...

მოვა უკეთესი დღეები...

დღეს შეიძლება ხალისი დაკარგული გქონდეს,გული გტკიოდეს,უფრო მეტიც ცრემლებად იღვრებოდე,რაღაც გწყინდეს ან არ მოგწონდეს.თუნდაც სუნთქვა გიჭირდეს, ყოველი ამოსუნთქვა ჩასუნთქვის კონტროლი არ შეგეძლოს

სიყვარული

აღაც მიზიდავდა ანდამატივით და მაფრთხობდა ნადირივით. ჯერ ვერც ვხვდებოდი, ვერც ვიაზრებდი... ქარიანი ამინდები იყო, მე კი სულე მეხუთებოდა, სუნთქვას მიკრავდა მონატრება, ეჭვიანობა, სიბრაზე... უკვე მერამდენედ,

უკანასკნელი კოცნა (9 თავი)

ერთ ადგილზე მიყინულივით ვიდექი და ვუყურებდი ნელ-ნელა როგორ მშორდებოდა თორნიკე, ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს დრო გაჩერდა... თითქოს