ურეკის მზის ქვეშ ( თავი XIX)

მისი მზერა ამჯერად მკერდს მიწვავს,მერე კი მისი ამბორი და ცხელი ხელების შეხება,რომელიც ჭკუას მაკარგვინებენ. - ჩემი ცეცხლოვანი ქალი. - ამბობს ჩემს მკერდთან და მერე ნაზად მკოცნის იქვე. - შენი. - მსიამოვნებს,ის რომ მისი ვარ. - ჩემი,მხოლოდ ჩემი! -

რა გინდა ჩემგან დადვანო?(4თავი)

გზაში არ ვლაპარაკობდით მხოლოდ მუსიკას ვუსმენდით,როგორც ჩანს ჩემი და ალექსანდრეს გემოვნება მუსიკაში ერთმანეთს გავდა. ჩემი საყვარელი სიმღერა ჩაირთო და თვალები დავხუჭე,ვერც გავაცნობიერე მუსიკას ისე ავყევი.ზოგადად სიმღერის დროს მთელ გრძნობებს გადმოვცემ

ჰორიზონტს მიღმა IX

-ვიცი ყველაფერი, სანამ მოვიდოდი გავარკვიე მაგრამ რატომღაც ვერ წარმოვიდგენდი თუ გოგო სასტუმროდან იქნებოდი. -გოგო სასტუმროდან? -კი გოგო სასტუმროდან.

მჟავე ცაცხვის- ჟუკოსა და მისი "მეზობელი" ლუნას ამბავი {სრულად}

"- ჟუკო, ჟუკო! ხომ გღვიძავს, არა?!- მჭექარედ წარმოთქვა ტკბილმა ცაცხვმა, რომელსაც ლუნა ერქვა. - ხო, ხო... ჯერ კიდევ მღვიძავს, ლუ.- უმნიშვნელო სიტყვებშიც კი უაღრესად მნიშვნელოვანი სიყვარული იგრძნობოდა, ჟუკოს წარმოთქმულ ბგერებშიც."

ჩემი ედემი./4 თავი/

მუხლამდე კაბა ეცვა, ატმისფერი. მკერდს ქვემოთ წვრილი ქამარი შემოეხვია, ისე უხდებოდა მის გარეგნობას ოდნავ მოზრდილი მუცელი, დათა მენაბდეს ალბათ ჭკუიდან შეშლიდა ეს ვიზუალი.

ერთხელ ადამიანურ სამოთხეში(სრულად)

-რომ გაეღვიძოს ერეკლე?!-შესძახა შეშფოთებულმა აკაკიმ და მეგობარს გადახედა. -მოშორდი,შენ რომ დაგინახავს გული მეორედ არ წაუვიდეს!-მეგობარს ხელი ჰკრა დუკამ. -ოჰ,მიდი შენ დაენახე და ერეკლეს თავისი ნებით გაყვება მაჩის ბიუროში. -მაჩის ბიუროები

მიტოვებული 10 თავი

-ჯანდაბა ამის დედაც ისევ მელანდება... ისევ, გთხოვ ეხლა რომ გავახელ აღარ იყო, ჩვენ ხომ სულ ასე ვიქცევით, მიდი გაქრი.ნაძალადევად დააჭირა თვალები ერთმანეთს ლიზიმ და ღრმად ამოისუნთქა იმის მოლოდინში, რომ როდესაც თვალებს გაახელდა დემეტრეს სხეული მის

უარყოფილი (თავი 1)

კედელთან ჩაკეცილი ვიყავი, ხელები მუხლებზე მქონდა მოხვეული. ტკივილს ვერ ვგრძნობ. მამამ უარმყო, ნეტა დედამაც? არა არ შემიძლია ვერ დავიჯერებ, დედა ამას არ იზავდა, არც ნიკა მიმატოვებდა. ის აუცილებლად მოვიდოდა ჩემს წასაყვანად. ჰო ნიკა ჩემი შეყვარებულია,

მგლის გული(11-ხელი არ გამიშვა) დასასრული!

მან ამაზე მხოლოდ სიცილი დაიწყო,ეს კი ყველაზე ამაზრზენი სიცილი იყო რაც კი ოდესმე გამიგია! ის მანიაკია,შეშლილი!!! მაგრამ ამ წამს მეც შემიძლია იგივე გავხდე.

გზა/სრულად/

“სოფლისა წესი ასეა”, გვიკვირს და გვაოცებს, გვატირებს და გვაცინებს, გვაცოცხლებს და გვანადგურებს ის კანონზომიერება, რომელსაც ხშირად უსამართლობას ვუწოდებთ, ვლანძღავთ და ვწყევლით, ამასობაში კი გვავიწყდება, რომ სამყაროს მართლაც არ აქვს ვალდებულებები