მეზიზღები არაბულო- წარსულის თანმდევი (თავი 2, ნაწილი 2)

შეცდომებს ყველა ადამიანი უშვებს ამ ქვეყნად დიდიც და პატარაც, მდიდარიც და ღარიბიც, მოხუციც და ახალგაზრდაც. გააჩნია ამ შეცდომის ფასს. უნდა შეგეძლოს მისი გამოსწორება ამ პატიება ვინაიდან და რადგანაც პატიება ყველაზე კარგიუნარია რაც კი ღმერთს

მზის გოგო

ხომ არსებობენ გოგონები, მთვარესავით გაბადრული სახით და ვარსკვლავებივით კაშკაშა თვალებით, რომ შეხედავ და უფრო მეტად ბრწყინავს, ბზინავს და ლამისაა მთელი შენი არსება მოიცვას მისმა გასხივოსნებულმა მზერამ. ღიმილიც როგორი სანდომიანი აქვთ

სასრულეთი - თავი 2 +18

2 წლის წინ თაფლობისთვე ალესანდრო მონუსხული მიყურებდა, ჰაშიშიგან მის გაბრუებულ თვალებში ჩემთან ერთად ათინათები ცეკვავდნენ. მეც სრულ გასაქანს ვაძლევდი შინაგან სამყაროს და სიყვარულით სავსე მზერას ვჩუქნიდი ჩემს საყვარელ მამაკაცს.

მეზიზღები არაბულო-წარსულის თანმდევი(თავი 1, ნაწილი 2)

ზოგჯერ დანაშაულის აღიარება ყველას გვიჭირს. არსებობენ ადამიანები, რომლებსაც მხოლოდ კიარ უჭირს უბრალოდ იციან, რომ არაფრის აღიარებას არ აპირებენ რადგან ეს მათ პრინციპებსა და მორალს ეწინააღმდეგება, მაგდამ ვფიქრობ ცხოვრება უფრო მარტივი იქნება იმ

ლექსები.. იაფად..

გუშინ იბიცაში ვიყიდე იახტა, ალმასის საჭით და სპილენძის აფრებით მოდით, დამიწუნეთ ლექსები.. იაფად.. მე რეიტინგებზე არ შეგევაჭრებით..

თუ გაიმარჯვებ! (თავი მეცხრე)

ემილი იმ ერთ-ერთ იღბლიან მოზართა შორისა,რომლებიც ყველაზე სახენგალთქმულ სკოლაში სწავლობენ . სახელის მიუხედავად, ამ სკოლაში უსამართლობა და დააჩაგვრა გაამეფებული ! აქ ხომ ყველას ეშინია გამეფებული უსამართლობის მთავარ მიზეზთან "ჯონ ჯეისონთამ" სკოლის

ურეკის მზის ქვეშ ( თავი XIV)

თვალებს სწრაფად ვახელ და მის შავებს ვაშტერდები. ირაკლი თითქოს შეშდება. მერე სხეულზე ზემოდან მემხობა და შუბლზე შუბლს მადებს. - მაპატიე. მე უბრალოდ.... - ჩშ... ჩემი ბრალია.- თმებში თითებს ვუცურებ და ვეფერები,ისიც თითქოს დუნდება, ჩემს ყელში რგავს

ფსიქოლოგი და კომისარი 2

ოცდაორი წლის მანძილზე მარტო ცხოვრებამ ბევრი რამ ასწავლა მამაკაცს, მაგალითად იცოდა, რომ ტანსაცმლის გარეცხვამდე ელვა ყოველთვის უნდა შეეკრა და პერანგებზე ღილები უნდა გაეხსნა. ასევე იცოდა თუ როგორ ამოეყვანა ქსოვილიდან სისხლის, ყავის ან თუნდაც ლუდის

შაქარა

ოქროს ბიჭი დღის ბოლოს ყველა თავის თავზე ფიქრობს, მაგრამ ვიზე ან რაზე ფიქრობენ ისინი ვინც უკვე ამ ქვეყნიდან წავიდნენ. მაშინაც კი როცა ვიცოდი რომ ცივ და გაყინულ მიწაში უნდა ჩაესვნებინათ მისთვის უკვე სულ ერთი იყო ის სიცივეც კი რადგამ

სასრულეთი - თავი 1

ყველა ზღაპარი ასე მთავრდება: და ცხოვრობდნენ ტკბილად და ბედნიერად... მაინც რა არის ბედნიერი დასასრული? რა ხდება ზღაპრის ბოლოს ფურცლის მიღმა? აქვს კი უსასრულო სიყვარულს და ბედნიერებას სასრული?