ფანტაზია

გამეღვიძება შიშით, გზას ვეღარ ვხედავ სავალს. ეს ფანტაზიაც ნეტავ.. ნეტავ როდემდის გასტანს.

სიგიჟის ზღვარზე (15 თავი)

მიასთვის ორშაბათი, რთული დღე გათენდა, დღეს იძულებული იყო მისულიყო სკოლაში და ენახა ის ადამიანი ვინც უნებლიედ ამდენი ტკივილი მიაყენა

მხოლოდ სამი დღე ჩემო პეპელა!(5)

-ანუ ეს სიმართლეა? მისი ხმა გავიგონე,რომელიც აშკარად უკანკალებდა,მაგრამ არ იმჩნევდა. -ხო ლევან..ეს სიმართლეა..შენ მოკვდი. ეს სიტყვები სიმწრით წარმოვთქვი და თვალები მის საფლავს მივაპყრე. ვერ ვუყურებდი ამ წამს,რადგან ვიცოდი რა ცუდ მდგომარეობაში

ურეკის მზის ქვეშ ( თავი VII)

კაი რა... მერე“ ნათურა მენთება თავში“,ბოროტულად ვიღიმი,ტანის რხევით ვუახლოვდები გიგის და ხელს ვკიდებ. - წავიდეთ? - წავიდეთ ლამაზო. - გიგიც არ აყოვნებს და მიღიმის. თან რა ლამაზი ღიმილი აქვს დამპალს. - ზურგი მეწვის,ვხვდები,რომ ამის გამომწვევი

სიყვარულით სიყვარული

მე ახლაც აქ ვარ, ნუ მეძებ სხვაგან. შენს გულსა და შენს გონებაში ვარ. ბოღმას, შურს, სიამაყეს, შფოთვას ალყა შემოურტყამს ჩემთვის და არ მაცდიან გაბედნიერო, გაჩვენო რა ტკბილია სინამდვილეში ეს ყოფიერება. დაგანახო ის, რასაც ადრე ვერ ამჩნევდი.

სიკვდილის ანატომია

ოჰ, ძვირფასო სკარლეტ, ეს წამი მოდის, ძალიან ახლოსაა სიკვდილი ჩემთან, მზის სხივები,

კესანე {სრულად}

-ჭორფლები ისევ აფეთქდნენ შენს ყვრიმალებზე - რამდენჯერმე მკოცნის და ისევ ისე მონუსხული მიყურებ- იმაზე საოცარი ხარ ვიდრე რომელიმე ჩემი სიზმარი - წამოზრდილ მუცელზე მეფერება და ვგრძნობ კიდეც პირველ დარტყმას ისევ იშლებიან სხივები მთელს ჩემს არსებაში,

რაც მტრობას დაუნგრევია... (სრულად)

იმ დღის შემდეგ ქუჩაში გასული ადამიანი ყველაზე ხშირად მხოლოდ ერთ ფრაზას თუ მოჰკრავდა ყურს: -მეფე მოკვდა... გაუმარჯოს მეფეს!..

***

მხიარულია ეს ჩემი სიტყვა რომლითაც ვიწყებ, თანდაყოლილი საამური სიმშვიდის რიტმა, მინდა თან ვახმო მეგობრობის უშრეტი ნიჭი და სიყვარულის უძლევობა ფუძედ გავუგო.

ჟაბო (სრულად)

და იყო ბიბლიოთეკაც, რომლის თაროებსა და კედლებზეც კი მტვერდაფენილი ფრაზები იკითხებოდა: ზოგი უხეშად ამოკაწრული და სხვები - ვარდის ფურცლებივით ნაზად მიმობნეული, მინელებული ფარფატით ზედაპირზე ჩამოცვენილი და იქვე არომატული სირბილით მიალერსებული.