როცა მეოცნებე კვდება, რა ემართებათ ოცბებს?! /სრულად/

"- ყოველთვის მინდა მე შენს თმების სურნელს ვგრძნობდე... ნეტავ კი დადგება ეს დღე ოდესმე?- მიტივტივდება გონებაში ედის სიტყვები, რომელიც მუდამ ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი გამხდარიყო ამდენი წლის გასვლის მიუხედავადაც.- მიყვარხარ, მარიამ..."

Him and I(თავი 2)

"present day" -ანასტასია ქეთი ადექით უნივერსიტეტში გაგვიანდება-გაისმა ირაკლის ხმა -5 წუთიც რა გუშინ გვიან დავიძინეთ-გავძახე ბალიშიდან თავის აწევის გარეშე -ლექცია პირველზე გაქვთ ანა-მითხრა და საბანი გადამაძრო

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 12)

-იცი რამდენი სიკვდილი მინახავს?ბევრი...მაგრამ ყველაზე რთული მათი ახლობლების ყურებაა ამ დროს.და თქმა რომ მათი პაციენტი აღარ არის ცოცხალი.მაგრამ მაინც ყველაზე რთულია შვილს უთხრა რომ მშობელი აღარ ყავს და პირიქით,მშობელს რომ შვილი დაეღუპა.

შეცვლილი

ცხოვრება კლდეს ჰგავს...ერთი საბედისწერო ნაბიჯიც და უკვე სიკვდილის გზას ადგახარ.გადავარდნისგან თავდასაცავი ჯებირებს ადამიანები წარმოადგენენ...ადამიანები რომლებისთვისაც ღირს ცხოვრება,სუნთქვა,სიყვარული...

სიყვარულმა იცის (12 თავი)

- შენზე ნაკლებად არ მტკივა დამიჯერე.._ ფრთხილად წამოიწყო საუბარი ლევანმა _ იცი, ყოველდღე ვფიქრობდი... გამართლება არ აქვს ჩემს საქციელს..

ჩვენ (ნაწილი 3)

-ჩემთვისაც ძალიან სასიამოვნოა- წინ წავედი, რათა ხელი ჩამომერთვა თან თვალს არ ვაშორებდით ერთმანეთს.

არასდროს თქვა არასდროს თავი მეორე

ეზოსთან შეაჩერა მანქანა , ზედმეტი მანერების გარეშე დაემშვიდობეს ერთმანეთს, ვიკამ მკვახედაც მიაძახა „ვიმედოვნე აღარასდროს შეგხვდებიო“ ბიჭმა კი მუქარასავით წამოაძახა „ მოგიწევს დაიჯერო, რომ ისევ შევხდებითო“. თითქოს სიამოვნებდა ანდრიას ასეთი

ჩემს ცხოვრებას ტკივილი ჰქვია... /სრულად/

"ადრე ძალიან მეშინოდა სიკვდილის... ახლა ყალბი ადამიანების გარემოცვაში ყოფნის მზარავს... როგორ მინდა არც ერთი პიროვნება არ მიდიოდეს შენი სამყაროდან, როდესაც ის შენად მიიღე... როგორ არ მინდა ვუყურო ჩემს ჩამოღვენთილ ოცნებებს, რომლებიც მათ

სიგიჟის ზღვარზე (10 თავი)

ნატა მთელი სხეულით ცახცახებდა და აზრებს თავს ვერ უყრიდა, თან ხვდებოდა რომ საკუთარ თავს თუარ დაეხმარებოდა ვერავნ უშველიდ

ლილე (ნაწილი 4)

ესმოდა როგორ მოუახლოვდა ერეკლე, მხარზე დიდ ხანს მიაწება ტუჩები, შემდეგ კი სახლი დატოვა. ძალიან კარგად აანალიზებდა ლილე, რომ ერეკლე აღარ დაბრუნდებოდა. მისთვის წარმოუდგნელიც კი იყო მის გარეშე ყოფნა უკვე, მაგრამ ამას აღარანაირი მნიშვნელობა არ ჰქონდა.