ცოდვილი {7}

თეთრ პენუარში გამოწყობილს ხელში, ღვინის ჭიქა ეჭირა და მასში მონარნარე სითხეს, უფლებას აძლევდა დაეთრო. თბილისის ხედს უყურებდა და ყელში მოწოლილ იმედგაცრუებებს, როგორც ყოველთვის უკანვე აბრუნებდა.

სიყვარულო!(დასაწყისი)

სიყვარული ამ გრძნობამ მე შემიპყო ალბათ ყველაზე სკეპტიურად ნანწყობილი ადამიანი ვიყავი სიყვარულის მიმართ მაგრამ როცა ეს გრძნობა თავად განვიცადე მივხვდი რომ მე სულელი ვიყავი იქამდე სანამ ამგვარად ვფიქრობდი სიყვარული ყველაზე მაგარი გრძნობაა დედამიწის

სიზმარა

ისე გავიშარე, რომ არ გითხრა ან გული გამისკდება ან კიდევ კარგად გაბერილი ბოღმის ბუშტი. მოკლედ რა ხდება... არასოდეს მჯეროდა სიზმრების ახსნის. იმან გამხმარი ცოცხი ნახა და დღეს მამიდამისს კუჭი ასტკივდება.

უკანასკნელი ამბორი +18 (თავი 3)

"თურმე მართლაც ასე ყოფილა... უეცრად გამოჩენილი ადამიანები უფრო მეტ კვალს ტოვებენ შენში, ვიდრე სხვა პიროვნებები, რომლებთანაც ბავშვობის წარუშლელი მოგონებები გაკავშირებს. ეს ფაქტი შესაძლოა იმით გამოვააშკარავოთ, რომ ახლადგაცნობილ პიროვნებასთან

შენი სახელით!!! /10 - 16 თავი/

- ოჰო, ეს უკვე სხვა საქმეა, რაო დეტექტივო მემუქრები? - ჩავიცინე გესლიანად. - სად იყავით? მანქანა საცერივით არის ქცეული, ვინ გესროდათ ასე გამწარებით? - ყავაზე მაინც უარს ამბობ? - ვერ ვხვდები, ასე რატომ იქცევი? არ მენდობი?

ვნებების ქარცეცხლში ( 4 თავი )

იმ საღამოს განსაკუთრებული არაფერი მომხდარა, გარდა იმისა, რომ საშინლად დავიღალეთ. სახლში მისულებს ბიჭები უკვე ადგილზე დაგვხვდნენ და ვიდეო თამაშებით ირთობდნენ თავს... უნდა გენახათ მაგათი ხმა ეზოშიც კი ისმოდა ისეთ დღეში იყვნენ. საღამოს საჭმელი

გიჟივით შეყვარებული(თავი 10)

დემნამ დაინახა თუარა გაბრიელისა დანიკასკენ გაემართა. შეამჩნიეს გაცეცხლებულთვალებიანი დემნა და მე შემომხედეს.მე კი „დავიღუპეთ“ სახე მივიღე და მაშინვე მიხვდნენ რაშიც იყო საქმე.ვეღარ დაველოდებოდი მათ მეც გარეთ გავედი და დემნას ჩხუბი და ლანძღვა

ჩარლი

მეზობლად ერთი უცნაური ტიპი ცხოვრობს. სახელი არ ვიცი ოღონდ. მაგარი ხულიგანი ძაღლი ჰყავს. გემანული ავჩარკაა, ცოტა ნერვოზიანი, ჩარლი ჰქვია. გამვლელი თუ შენიშნა, თავის სამფლობელოსთან ახლოს, ეგრევე ნერვიულდება. ჩვენს ენაზე ყეფას იწყებს - საკუთარზე

შენი სახელით!!! /5-10 თავი/

- ეს ნახე! - დაბნეულმა მობილური გამომართვა და შუბლშეკრული დააცქერდა შეტყობინებას. - ეს ვისი ნომერია? - შემომხედა ფერდაკარგულმა. - წარმოდგენა არ მაქვს და ალბათ ვერც გავიგებთ, ერთჯერადად იქნებოდა გამოყენებული - დაჩი ისევ შეტყობინებას დააცქერდა.

მასწავლებელი

გასწავლის წერას,გასწავლის კითხვას მასწავლებელი მშობლის საფასი, მასწავლებელი არ დაივიწყო თუნდ რომ გავიდეს წელი ათასი.