შენი სახელით!!! /1-4 თავი/

- როგორც ყოველთვის, მის გვერდით მუდამ ეს პატარა ქალბატონია. - ჩაიცინა სონგულიამ და აციმციმებული თვალები მომაპყრო. - დეტექტივო, იქნებ ყველაფერი გართულების გარეშე მოგვეგვარებინა? - წამოიწყო დირექტორმა - მაინც პირველი შემთხვევაა, დარწმუნებული ვარ ამას

მიტოვებული 5 თავი

თითქოს ამინდიც გრძნობდა შექმნილ ვითარებას, როგორც იტყვიან ბუნების ყველა მოვლენა ხომ ჩვენს ემოციებს და გრძნობებს გადმოცემოს მართლაც ასე იყო. იმ დღეს იმდენად უცნაური ამინდი იყო, მზე ხან გამოანათბდა ხან ღრუბლების სიღრმეში ჩაიკარგებოდა, ხანაც ისე

ყოველთვის ვერ გაექცევი გრძნობებს(თავი 2)

ერთი კი დანამდვილებით ვიცი, თუ ოდესმე მათ ჩემგან წასვლა მოუნდებათ, არ დავაკავებ. განა იმიტომ რომ არ მინდა მათთან, უბრალოდ ისედაც ბევრის ატანა უწევთ და არ მინდა ჩემს გამო, რამე გაუფუჭდეთ.

ვნებების ქარცეცხლში (2 თავი)

II თავი გქონიათ მომენტი როცა სიზმარს და რეალობას ერთმანეთისგან ვერ არჩევთ? - აი დაახლოებით იგივე სიტუაციაში ვარ ახლა, მგონია სიზმარში ვარ, სადაც ჩემი ნებისმიერი სურვილი ახდება, ფრენა მსურს? შემიძლია უბრალოდ ხელები გავშალო და გავფრინდე, ისეთი

ვნების მსხვერპლი +18 #4

- ჩემზე მზრუნველი დედასავით ნუ იქცევი, რა. პატარა ბიჭი არ ვარ და რაც მინდა შენგან, დედობას ნამდვილად არ ჰგავს, ორივემ ვიცით. - ნაკანს თავბრუს ახვევდა ქალის სურნელი და როგორც ადრე, ახლაც ხარბად ისუნთქავდა გაბრუებული. - რა გინდა, ზურა? - შენ, ნინო,

ცოდვილი {6}

საკუთარ კაბინეტში, ფიქრებისგან გაგიჟებული, მწველ სითხეს სვამდა და ისევ, უცნობი ქალის პორტრეტს მისჩერებიდა. ცხოვრებისგან ზედმეტად დაღლილს აღარაფერი მიაჩნდა ძვირფასად. მაგიდაზე დაყრილ

ჟეჟბაჟოს და ჟოჟობიკოს ქრონიკებიდან /სრულად/

- ეკეს ფერი თვალები რომ აქვს. - გოგო, კილომეტრში თვალის ფერის დანახვა შენ შეგიძლია, მე არა. -7 მაქვს და რიჟა კატა ჩებურეკი მგონია, შესაჭმელად დავდევ. - კალანდია, გადი სტუდიიდან!

გიჟივით შეყვარებული(თავი 8)

მერიემმა ყველაფერი მითხრა და ემიკიკოსაც ყველაფერი მოვუყევით,გოგო გაგიჟებული იყო,ეს რა გავიგეო.რამე უნდა მოგვეფიქრებინა ,ის საბუთები ხელში უნდა ჩაგვეგდო.მანამდე კი წინა საქორწილო წვეულებას უნდა დავსწრებოდით

სიგიჟის ზღვარზე (3 თავი)

მია ოთახში შეიკეტა, საწოლზე პირქვე დაემხო და ტირილს უმატა, ნატა კი ერთ ადგილზე მიყინულივით იდგა და ვერ მოეფიქრებინა როგორ ემართლა დის ეს გამოხტომადა-კბილი სტკივა და...-გაუნათდა უცებ გონება

ების ისტორია (თავი 2)

აახლოებით 1 საათის შემდეგ ისევ გამეღვიძა. გამოძინებული ვიყავი მაგრამ ტკივილი მაინც არ მშორდებოდა.როგორც იქნა შევძელი წამოჯდომა. ოთახში ისევ მარტო ვიყავი. ვიჯექი და ვუყურებდი არც თუ ისე დიდ ოთახს