სიკვდილი გრძნობებს ვერ აქრობს...

„სიკვდილი ადამიანის უპირობო თანამგზავრია.“- ვუთხარი ერთხელ. მას კი ჩაიღიმა. - აღარ მინდა სიცოცხლე, წამიყვანე რა.- ვთხვოვე მას მთვარიან ღამით, როდესაც მეთიუ ჩემს ოთახში... ლოგინის გვერდით იდგა."

ფრთხილად შეარჩიე ოცნება, რადგან შეიძლება ახდეს (თავი 8)

და უცნაური ღიმილის მერე იყო ჩვეულებრივი სიტყვები. ჩვეულებრივი სხვისთვის, მაგრამ არა ნოასთვის. ნოასთვის ელენეზე ნათქვამი ყოველი სიტყვა ან ელენს მიერ ნათქვამი თუნდაც ერთი ასოც მნიშვნელოვანი და ძვირფასი იყო.

თეთრი შავად

"- მალე მაისის ვეებერთელა მთვარე დაგითრევს და მთვარეს იმ საბედისწერო მორიელის ფორმა ექნება, რომელზეც ასე სველდები. - მზე და მთვარე 180 გრადუსს შექმნიან და სამკვდრო-სასიცოცხლო ბრძოლაში ჩაებმებიან. - აათამაშე თითები სასირცხვოზე. - რა ამაზრზენი

უკანასკნელი ფოთოლი

როდესაც იმედი გადაგეწურა და ცხოვრების დასასრული გგონია მაგრამ გამოჩნდება ვიღაც ვინც გადაგარჩენს. უიმედობა, ერთ-ერთი საშინელი მორევია, რომელიც ადამიანს ითრევს შავ დიდ ღრმულში და რა თქმა უნდა სულიერად ანადგურებს.უქრება ის რწმენა რომელიც აქამდე ჰქონდა

ცოდვილი {თავი1}

ქალის სხეულს მთელი ძალით ჩაფრენილი, მაქსიმალურად ცდილობდა უარყოფითი ენერგიისგან დაცლას. არაფრად აგდებდა ქალის განწირულ კივილს, შიგადაშიგ სიამუვნებისგან, ტუჩებს რომ იჭამდა. კულმინაციას ერთად მიაღწიეს და დაცვარული სხეული მალევე მოაშორა ქალს.

თავშესაფარი

რაღა სჯობია მთვარიან ღამეს როს მარტო ვზივარ გადაჭრილ მორზე, ფიქრთა წიაღში გადაშვებული კარგა ხნის შემდეგ მოვდივარ გონზე

თეოდოსია (თავი 3)

"- როგორც ვხვდები გულგატეხილი ხარ. გტკივა იარები? - სულის იარები... ეს ერთადერთია რაც რეალურად გამაჩნია. ერთადერთია, რომელიც თავს ჯერ კიდევ ცოცხლად მაგრძნობინებს. - ალბათ, როგორი საშინელი შეგრძენაა არა? - არც ისე. თავიდან გტკივა, მაგრამ მას

მეზობელი, ქმარი და საყვარელი (სრულად I)

"მეზობელი, ქმარი და საყვარელი " , სამი ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავებული წყვილის ისტორია ,რომელიც აერთიანებს ბევრ ემოციას. თუ კითხვის გაგრძელებას გადაწყვეტთ იცოდეთ რომ ბევრჯერ გაიღიმებთ, მიუხედავად იმისა რომ კომიკური არ არის . ზოგჯერ სევდაც

რეტროსპექცია

ქაოტური ბოდიალი და ზურგზე ამობურცული, ხერხემლის გასწვრივ წარმოქმნილი გრძელი ნაკეცი იმ აკორდს ჰგავდა, რომლის გაჟღერება მამაჩემს არასდროს გამოსვლია.

ფერები. თავი 3

წამოვდექი, ჩემს შარვლის ტოტს შევხედე, რომელსაც ძაღლის ნერწყვი ეცხო და შეწუხებულმა ამოვიოხრე. გასვლის წინ გადავწყვიტე ჩემი პორტრეტისთვის თვალი შემევლო. როგორც კი მივუახლოვდი ტანში ჟრუანტელმა დამიარა... მთელი ჩემი ყურადღება მიიპყრო არსებამ, რომელიც