სვანური თავგადასავალი

19 წლის მანძილზე ყოველ ახალ წელს სახლში ვატარებ, უკვე მობეზრებულიც კი მაქვს სულ ერთსა და იმავე სიტუაციაში ყოფნა. 30ში მზადებას ვიწყებთ, ერთ დღეში იმდენს საჭმელს ვაკეთებთ რომ ბოლოს საწოლზე მიგდებული მობილურს ვიღებ და გოგონებს ვურეკავ. პირველი ელენე

ცაში ვხედავ

ცაში ვხედავ მე ჩემს ღმერთს და ამ მიწაში ღამურებს, ვიცი ჩემში სიმშვიდე, რომ ვეღარ დაისადგურებს. მე ხომ მხოლოდ მღელვარება ამ ცხოვრებას დამიწვავს, ჩემი გულის ბატარეას მე ბოლომდე დამისვამს.ცაში ვხედავ იმ სიგარეტს, ამ მიწაში კი ჩემს გზას, აქ ხომ მხოლოდ

8 აგვისტოს დაბადებულნი. ნაწილი 4

_ არა, რა ურდო… ალბათ რაღაც მოხდა. რას გაიგებ, ტელეფონში ხომ არ მეტყოდნენ. უნდა წავიდე. შეიძლება ისევ მიტინგების გამართვას აპირებს ოპოზიცია. ხომ იცი, ამ დროს მზადყოფნაში უნდა ვიყოთ, წინასწარ ვერავინ ვერაფერს განსაზღვრავს. _ რა ვიცი, ამ ტელევიზორში

და მაინც ქმედება განსაზღვრავს გრძნობებს და არა სიტყვები

ამბობენ ,,და მაინც ქმედება განსაზღვრავს გრძნობებს და არა სიტყვები'' რა თქმა უნდა ასეა. ჩემ საყვარელ ფრაზებს შორის ერთ-ერთი საყვარელია. აბა დაფიქრდით ვინმე გეუბნება რომ ენატრები თუმცა,არ გნახულობს. ვიღაც გეუბნება რომ უყვარხარ მაგრამ, ამის

ერთი ნახვით შეყვარების გჯერა?(თავი 2)

აჰა ესეც ასე.. ეს არის ისტორია ,,ერთი ნახვიტ შეყვარების გჯერა?'' გაგრძელება, უმშვენიერესი კატერინა დადიანისა და უსიმპატიურესი დამიანე რამიშვილის შეხვედრის შემდგომ განვითარებული მოვლენების მეორე ნაწილი, კატერინას, რომელიც მოღრუბლულ გულს არავის უხსნის

ცხოვრება ტკივილთან ერთად.თავი 9.

-ალექსანდრე შენ 12 წლის იყავი როცა მამაშენი მამა მერედ გახდა,მას ქალიშვილი ყავს. -რააააააააააა,მე და მყავს და ის თურქეთში ცხოვრობს?

მთვარის სარწეველა

მაინც მიყვარს. ვერ ველევი იმ მდგომარეობას, მის სარწეველაში მკვდარივით მისვენებული რომ დავცურავ ღამის სი*რინოზულ ტალღებში და ფიქრებს ვერ ვაჩერებ ერთად ადგილას, რომლთაც ძალიან უნდათ გულწრფელობის თამაშში მთავარი ჯილდო მოიგონ და დამარცხებული დატოვონ

აკრძალული ფორთოხალი 6

„ნენე, იქნებ უბრალოდ არ მოგწონს და მეგობრად აღიქვამს შენი ტვინი“ - ასე ვაჯერებდი საკუთარ თავს, რომ უცნაური არაფერი მომხდარა. არადა როგორ ველოდებოდი მუცელში პეპლებს, ფეხებს შორის სიმხურვალეს და გულის აჩქარებულ ძგერას. მე ამ სამიდან არცერთი „სიმპტომი“

იქ სადაც...

იქ, სადაც მე ვარ, ყოველთვის წვიმს და მე ეს წვიმა სიხარულს მგვრის. იქ, სადაც ვდგავარ, ყოველთვის თოვს და თითქოს თოვლი დარჩენას მთხოვს. იქ, სადაც ვდგავარ, სულ ყველა დუღს და ზოგი ჩემზე მუდმივად წუხს. იქ, სადაც ვზივარ, მე ბევრი მწყინს და თქვენი სიტყვით

შენთან საუბრები (სრულად)

ძალიან მეშინია შენი დაკარგვის! მე ვიცი, რომ ახლა მეზიზღები, ისიც ვიცი რომ როგორ კი მომწერ ისევ შემიყვარდები, გავტყდები და დავიფერფლები. და ყოველივე ამისა, მე მაინც გპატიობ, იმას რაც შენ არ დაგიშავებია და მე დანაშაულად მივიჩნიე.