არა მე, არამედ არამე /სრულად/

არა მე, არამედ არამევ, მეტისმეტად გათავხედდი საკუთარი არსებობით. შუქზე გამოსვლამ გაწყინა, ძვირფასო. არა არაფერი, არამედ ყველაფერი. არა მე, არამედ არამეა არაფერი. და არა არამე, არამედ მე ყველაფერია.

გაიღიმე ! შენ ღიმილი გიხდება ...

მთავარია სუნთქავ ! როგორ ხარ , ვის რაში აინტერესებს !როცა უიმედოდ ხარ , მარტოობაში ლპები , არა ფიზიკურ მარტოობაში , სულიერ მაროტოობაზე ვსაუბრობ... ფიზიკუტად გარს იმდენი გახვევია და დაგტრიალებსს ...

მეტი იცხოვრე ....

არც კი მახსოვს წერა როდის ან რატომ დავიწყე.... სულ ვწერ , რაც თავი მახსოვს , ვწერ და ამით ვთავისუფლდები.... ვიცლები დაგროვილი ემოციებისა თუ სათქმელისგან ! სხვას ვის ? ვის ვანდობ , გავუზიარებ და ვინ გამიგბს ასე ძალიან კარგად ? როგორც სუფთა, ერთი

ბარიკადები ცხოვრებისგან ll

ცხოვრება ხშრად გვიგზავნის ბარიკადებს და ეს მხოლოდ წიგნებში ამოკითხულ ან სერიალში დანახულს კი არ ჰგავს, რეალურად გვხვევს თავის მარწუხებში, თითქოს სუნთქვა გვიჭირს და ისე ძლიერ ვართ გართხმულნი მიწაზე, ადგომას ვეღარ ვახერხებთ, მაგრამ მერე თითქოს ერთი

ერეკლე ქავთარაძე./4/

-აიღე საკუთარი სხეულით გამომუშავებული თანხა და ხურდაც შეგიძლია დაიტოვო.-მუშტად შეკრული მტევანი გააშლევინა ერეკლემ და ხელის გულზე დაუდო ფული. ყურებში ექოსავით ესმოდა კაცის ბოროტი ხმა.

ის ღამე(თავი12)

მალევე მოსაღამოვდა და ბიჭებამც კოცონი დაანთეს ცოტა წავიხემსეთ საჭმელი იმაზე გემრიელი გამოგვსვლია ვიდრე ვფიქრობდით. ჭამის შემდეგ სასმელი და სასუსნავებია ავიღეთ და კოცონს შემოვუჯექით გარშემო. დემეტრეს გიტარა ქონდა წამოღებული ცოტა ვიმღერეთ, აღმოჩნდა

ჩემი ძმის დასტოინი საძმაკაცო (2თავი)

და აი ჩამოდის ნიკა დვალი ამერიკოდან ...საინტერესოა რა მოხდა იმ ინციტენდის შემდეგ როგორ განვითარდება მოვლენები ნუცას და ვაჩეს ურთიერთობაში ???? დილით თავის ტკივილმა გამაღვიძა ზანტად წამოვდექი ლოგინიდან და სააბაზანოში შევედი სარკეში რომ ჩავიხედე

ძველი ბიჭის გოგო(თავი4)

სანდრო გასვიანმა შეძლო და თავი დამაკარგვინა, უგონოდ შემაყვარა თავი, შეიძლება გაგიკვირდეთ მაგრმ ახლა თამამად შემიძლია მოკლედ მთელი ძილის პერიოდში სანდროს ტუჩებს ვგრძნობდი და არ მინდოდა რომ გამეღვიძა,,დაახლოებით ალბათ 1ის ნახევარი იყო რომ გამეღვიძა და

დაგთმე

სამუდამოდ გაგიშვი და ბოლოს რითმების გარეშე მინდა გავიხსენო ის სიტყვები აც შენ მითხარი მაშინ როცა მე საკუთარ თავს არ ვეკუთვნოდი :დღეს ისეთი საშინელი ცხოვრებაა არავის არავინ არაფერში სჭირდება თუ მისგან სარგებელი არნახა დადებითად ან უარყოფითად,რადგან

მე ძლიერ მცივა,მეც ვეღარ მათბობს...

აღარ ჩქეფს სისხლი, ჩემი ვენები ჩვენს ისტორიას რომც ვერ ველევი, მე ძლიერ მცივა,მზეც ვეღარ მათბობს გთხოვ დამიბრუნდე,მე მუდამ მათოვს...