კომპასი

მე ვზივარ აქ... აღმოსავლეთით კაცი კვდება... დასავლეთით წარღვნის სცენა იხატება... ჩრდილოეთით ციდან ღმერთი იყურება... სამხრეთით კი მე ვზივარ...

ევა - თავი 2

ნეონის ლურჯ შუქზე ევდაკიას თმა გრძნეულივით ანათებდა. ყვავილების გარემოცვაში მდგარ, ამ ხორბლიფერ ღვთაებას კოსმოსში გაჰყავდა კონსტანტინეს გონება.

ერთი ღამის შემდეგ ( I )

წარმატებული ბიზნესმენი, ყველასთვის სასურველი ქალი, ელიზაბედი თავისი სურვილების ასრულებას იწყებს. ყველაფერს იღებს რაც უნდა და ჯიუტად უპირისპირდება ცხოვრების ძლიერ გამოწვევებს.

"...სერია" (საცდელი)

ჩემი აზრით ცხოვრება შიშია რომელიც არასდროს არ გვტოვებს, ტკივილია რომელიც დროთა განმავლობაში ძლიერდება, მონატრებაა რომელიც ტკივილის მეზობელია, იმედგაცრუებაა რომელიც ყველაზე ბოლოს ცხოვრების იმ მომენტში მოდის როდესაც მისი მოსვლა ყველაზე ნაკლებად გინდა

ხითხითი (სრულად)

ელოდება მტვრის ავარდნას, რომ მიხვდეს, მსახიობი დაეცა. სანამ ბრუნავს მტვერი მაღლა, იცინის და წვება თვითონაც. ცივია სცენა და ცარიელია დარბაზი. ერთად წვანან ცარიელ სიცივეში. ნელა მიფრინავს მტვერი დაბლა, ზედ ეფინება ორივეს, როგორც კვამლისგან გამუქმებული

ზმანება

...ღამე უდრეკი იდგა დარაჯად სული ჩემი სიმწრისგან ძრწოდა იჯდა ეშმაკი გულის ფიცარზე და აორტიდან შავ ღვინოს სვამდა...

-ესე იგი, შეიძლება შეგიყვარდე კიდეც? -უკვე მიყვარხარ 8 თავი

მანქანაში არც დამიანეს უთქვამს რაიმე და არც მე. მხოლოდ რესტორანთან, მანქანიდან გადმოსვლისას ამოიღო დამიანემ ხმა და მითხრა -ნება მომეცი დაგეხმარო-მის გამოწვდილ ხელს ჩემსას ვაგებებ და მანქანიდან გადმოვდივარ...

სიზმარში ნანახი სიყვარული(თავი3)

ბოდიშით მეგობრებო რომ დამაგვიანდა ახალი თავის დადება.იმედია მოგეწონებათ!! ჩემი თხოვნაა რო იაქტიუროთ და დამიწეროთ კომენტარები.

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეთექვსმეტე თავი)

-იარაღი დამიანე ,იარაღი_თქვა მან -რა იარაღი? -აქ ანა იარაღს ინახავდა და ახლა აღარაა.

ვალენტინა -6- +18

- რა გჭირს, იარაღი პირველად დაინახე?! - შევუღრინე და კოპები შევკარი. არადა, თავს დავდებ მეც ზუსტად მისნაირი გამომეტყველება მქონდა. საკუთარი გულის ცემის ბაგაბუგს ყურებში ვეღარ ავუდიოდი. ხელის კანკალით შევეხე ცივ იარაღს, რომელიც მართლაც ცივი იყო.