წვიმების ომი თავი_1

სუსხიანი დილაა,სწორედ ისეთი როგორიც თებერვალს შეეფერება, ციდან თოვლის ფიფქები მოფრინავენ,ჰაეროვნად,ნაზად,მერე მიწაზე ეშვებიან და ისე ქრებიან რომ თვალის დახამხამებასაც ვერ ასწრებს ადამიანი. უცნაური შეგრძნება მაქვს დილიდან,თითქოს სამყაროში არსებული

იისფერია შემოღამება

იისფერია შემოღამება და თრთის წყვდიადი ნაფერადები. სადღაც ეული ტოკავს ამება დნება ყინული ყინულს ნადები.

თავდავიწყებით შემიყვარდი (თავი 14)

თუ შეიძლება დაგვტოვეთ. - ამბობს ქალი მკაცრი ინტონაციით ისე, რომ ზედაც არ მიყურებს. მისი ხმა ბრძანებას უფრო ჰგავს ვიდრე თხოვნას. თავიდან ბრაზი მეუფლება და ადგილზე ვიყინები. შემდეგ თავს ვთოკავ და სწრაფად გამოვდივარ ნიკას კაბინეტიდან.

დაკარგული წლები

2013 წლის პირველი დღის პირველ წუთებში მოევლინა ქვეყანას ახალი სიცოცხლე,ელენა ახვლედიანი.საცობში გაჭედილი 21 წლის მამაკაცი საჭეზე ხელებს ნერვიულად ათამაშებდა,გული სიხარულით უთრთოდა,რამდენიმე თვიანი ცდის შემდეგ პირველად შეეხებოდა ნანატრ შვილს,პირველად

სევდას

შემძრა მძიმე თოვლის გროვამ შეუდრეკელ მასად ის დევს. მე მომიცვა თითქოს გლოვამ. სევდას გლოვა უკან მისდევს. უფერულმა ზეცამ შემძრა, სიკვდილის ზარს უფრო ჰგავს ის. ეს გრძნობები სადღაც შეძვრა,ერთის კვდომა ხომ სხვას გაზრდის.მე ღრუბელმა შემიწირა, მომიგროვა

ჩვენ

ხელი ჩაკიდე ძველ მოგონებას, მინდა ისუნთქო ძველი ჰაერი, იმ სუნამოს სუნს

სიცარიელე {7}

საწოლის თავს მიყრდნობილი ნიკოლოზის ფეხებს შორის მოთავსებულიყო ზურგით კაცის მკერდზე აკრული, კეფა მის მხარზე ჩამოედო, მკლავები კი ნიკოლოზის მუხლებზე დაელაგებინა და სიგარეტს მასთან ერთად ეწეოდა.

მექანიკურად! (14 თავი)

ნიკას ნათქვამმა და თავისმა აღიარებამ,საგონებელში ჩააგდო. მთელი ღამე ამაზე ფიქრობდა. როგორ უნდა მოქცეულიყო? მისულიყო და თათასთვის ასე პირდაპირ ეთქვა მომწონხარო? გოგოს ხომ დააბნევდა.იქნებ ნიკა ცდება და თვითონ თათას არანაირი გრძნობა არ აქვს ლევანის

ჩემი მელანქოლია

მელანქოლია ჩემი, მე ხომ სიკვდილი მინდა. მგონია თითქოს ვკვდები, სიცოცხლე შემიშინდა. ჩემი სიცოცხლის სევდა, ჩემთვის ხსნა არის ტკბილი. მე თავად სევდა მწერდა, სიცოცხლით ვარ დასვრილი. მე მაქვს თანმდევი გრძნობა, ამ გრძნობის სიყვარული. თან მდევს სევდის

ჩემი სიყვარული - სილვია პლათი

სილვია პლათი მეოცე საუკუნის გამორჩეული ფიგურაა, რომლის შემოქმედება უმთავრესად კონფენსიონალური პოეზიით შემოიფარგლება, თუმცა, მხოლოდ პოეტის სტატუსს როდი იმსახურებს: თვითმკვლელობამდე ერთი თვით ადრე მისი ერთადერთი პრაზაული ნაწარმოები, ნახევრად