წასვლა

გტოვებ და მტკივა უშენობის ყოველი წამი. გტოვებ და ვიცი, მეტკინება უფრო ძალიან. მაგრამ გაძლება როცა ჰქვია, ჩემო, სიყვარულს. წასვლა გულიდან ერთადერთი სწორი რამეა.

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 14)

ქალაქ შუშას შუაგულში, უზარმაზარი ტენტით გადაფარებულ სივრცეში ლაშა არაბული გონს მოდიოდა.

ყოველთვის იყავი ის ვინც ხარ

თუ მუდამ იფიქრებ რას იტყვის სხვები, დინებას ყოველთვის გაჰყვები ნებით.

სიბნელის მარცვალი (სულ)

წელამდე წყალში იდგა. ცისფერი სარაფანა წყალს მარაოსავით გაეშალა მის გარშემო, სველი თმა კი მკლავებზე და მკერდზე მიჰკვროდა. ქალი უძრავად იდგა და შიო უცებ ვერც მიხვდა, თუ რას აკეთებდა.თითების მოძრაობას მიადევნა თვალი და მოულოდნელად ყრუდ მისწვდა მის

ნენე(21)

-ბიჭო, შენ ნორმალური ხარ საერთოდ? ექიმია! რაში ვაინტერესებ მე? ას ქალს ნახულობს დღეში ეს. -რაში მადარდებს, ნახოს ასი მერე, ასმეერთე შენ რო არ იქნები ეგ ვიცი მე. დანარჩენი იმათ მეუღლეებმა იდარდონ. გავარკვევ ეხლა ამ სართულზე ქალი გინეკოლოგი თუ

შენი შეშლილი ლექსები

აავსე ლექსი ჩემეული მკრთალი აისით. აივსე თავად, პატიებას ნუ მთხოვ! შეგინდე! და სანამ შენს ლექსს კვლავ დემონებს გადაულოცავ. გაიხსნე, რომ ჩემი სუნთქვა მსხვერპლად შეგწირე.

ჩემი გემის ნაპირები! (თავი პირველი)

გამარჯობა, როგორ ხარ? იმედია მანდ თავს კარგად გრძნობ, მეც არამიშავს, მუშაობა დავიწყე, ხატვაც არ მიმიტოვებია, სწავლაში ბოლო კურსაც მალე დავამთავრებ და ალბათ მალე საკუთარ სტუდიოს გავხსნი.... მენატრები, უბრალოდ ამ ქალაქში უშენოდ, ყველაფერი ძალიან

მეგზური 5.

- მარიამ.. - დემეტრე, იცი რომ მართალი ვარ. - არა არ ხარ, იქნებ მაცადო და დამასრულებინო? - უცებ ტონს აუწია დემეტრემ და წამოდგა. - ტონს დაუწიე! აქ მარტო არ ვართ, მარტო რომც ვიყოთ არამგონია ჩემთან ასე საუბრის უფლება გქონდეს!

უცნობი ქალი

შემომხვდი ქალო უცნობად გზადა, თითქოს გიცნობდი, მაგრამ ვერ გიხსენ, თითქოს გუშინყო გაჩუქეს ფარდა, და შენს სიყვარულს იფიცებოდნენ.

მეგზური 4.

მშვენიერი დღის დასასრული იყო, სრული სიწყნარე, მაგრამ ვინ იცის, იქნებ სიმშვიდის ყველაზე მეტად უნდა გეშინოდეს? იქნებ მშვიდად ყოფნის მერე ამოვარდეს ქარიშახლი?