Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(13)

და მაშინ მე რო გთხოვდი დამშვიდებას რატო არ წყნარდებოდი, რა გონია ის ყველაფერი ასე ადვილად დავივიწყე? შენ არ გგავარ ყველაფერი ფეხევზე რო დავიკიდო, იმ დღის შემდეგ როგორ ვიყავი არც კი გიკითხავს, მაგრამ ყველაფერი წარსულში დარჩა, მასეთ შეცდომას მეორეთ

შენელებული გულისცემა (20 თავი)

-ახლა მეტყვი შენს გამოო, რა ჩემს გამო? უნდა აგვეფეთქებინა მთელი სოფლები? შენ ცოცხალს დაგტოვებდნენ? შენი აზრით როგორ ვიგრძნობდი თავს როცა გავიგებდი, რომ ჩემს გამო ამდენი უდანაშაულო ადამიანი მოკვდებოდა და პირველ რიგში შენ,

მთაწმინდის მთვარე {14}

-არ გითქვამს. - მხარზე აკოცა, შემდეგ ისევ ყელზე გადაინაცვლა და ცხვირიც იქვე ჩარგო. გრძნობდა როგორ უვლიდა ჟრუანტელი ქალს, სიამოვნებისგან თვითონაც ბრუვდებოდა.

მსურს ....

მიწასთან ახლოს , დღის სინათლე მტვერში იხრჩობა . იმედის აღარჩანს , არსად ნაპერწკალი . გონებაში კი სიჩუმე ჩამოწოლილა რატომღაც . წვიმის სამოსელში , გახვეულიყო შენზე ფიქრები მომაკვდავი .

მოდი შევიშალოთ

მოდი შევიშალოთ, როგორც პოეტები, მოდი და გავიქცეთ ამ მწარე მიწიდან. ალბათ მე დამრჩება ძველი მომენტები, მაგრამ არაფერი იმ ძველი ფიციდან. მოდი შევიშალოთ, როგორც პოეტები და ჩვენ გავუხვრიტოთ ეს შუბლი ერთმანეთს. იცით მე ამ საკითხს აღარ მოვედები, წერილს

ჩემი სასჯელი ხარ (3 თავი)

ალექსანდრემ მანქანის კარი ძლივს გააღო და წვალებით დააწვინა უკანა სავარძლებზე გონდაკარგული გოგონაკარი გაბრაზებულმა მიახეთქა და მკლავზე წაივლო ხელი, მხოლოდ ახლა იგრძნო აუტანელი ტკივილი

ქარების ხმები (I )

ქარები… ზოგიერთს სიხარული მოაქვს ადამიანებისთვის, ზოგიერთს კი – უბედურება და ზარალი. ქარი ერთადერთი ბუნებრივი მოვლენაა, რომელსაც ადამიანებმა სახელები დაარქვეს

ცრემლების პრინცესა (მეცხრე თავი)

გუგას შეეცოდა თათია, ფრთხილად აიყვანა ხელში და საძინებელში გაიყვანა. ცალი ხელით გადაშალა საწოლი და დააწვინა. ფრთხილი მოძრაობებით გახადა ხალათი. გუგას მაისური სხეულის გარკვეულ ნაწილებს უფარავდა, მაგრამ მისი შიშველი ფეხების დანახვაზე მაინც მოერია

ნათელო წერტილო...

როგორ მინდოდა! მინდოდა,რომ ერთი დღით მაინც ყოფილიყო ის ჩემი.ყოფილიყო ჩემი ნაწილი,ყოფილიყო ისევ და ისევ ჩემი და მხოლოდ ჩემი! მინდოდა შემეგრძნო მისი სუნი,მაგრამ არა!

მთვარის წითელი სონატა (ნაწ. XIV)

-როცა მინდოდა, საკუთარ ქმართან ჩემს ტკივილებზე მესაუბრა, ყოველთვის შენ მახსენდებოდი..-ხმის კანკალით, თითქმის სლუკუნით და ჩურჩულით ვუთხარი. უფრო ახლოს მოიწია. უკვე მის სუნთქვას ჩემს სახეზე ვგრძნობდი. - გთხოვ, არ მაკოცო…