ბიჭი ჩიხიდან /თავი 4/

რისთვის ვუბრაზდებოდი მას არ ვიცოდი, იმიტომ რომ ბარში იმ გოგოებთან ერთად მოვიდა?თუ რატომ? ამაზე ვფიქრობდი და ფიქრებში ისე ვიყავი გართული ვერც კი შევამჩნიე როგორ მომიახლოვდნენ უცნობები. -აქ რას აკეთებ? ასეთ დროს თან  მართო? - მკითხა ერთ-ერთმა ირონიული

ჯოჯოხეთის ალებში

ზიხარ უმზერ ნატეხებს, ჩურჩულებ და თავს იმცირებ. ბოლოს ღერთსაც მიადგები კითხვით "რატომ? რა დავაშავე?" ვერ მიხვდები დანაშაულს.

ერთი სიყვარულის ისტორია

იცით თურმე მეცნიერებმა დაამტკიცეს რო ადამიანის შესაყვარებლად სულ რაღაც 1,3 წამი არის საკმარისი...ფიქრობთ რომ შეუძლებელია ხომ? როგორ, რანაირად შენ ხო მას საერთოდ არ იცნობ არ იცი ვინ არის როგორია და საერთოდ სახელიც კი არ იცი როგორ უნდა შეგიყვარდეს??

გრძნობებით თამაში (მეოთხე თავი)

თვალები გავახილე და იმის გაანალიზებისას,რომ ეს ცუდი სიზმარი არიყო უბრალოდ თავი ბალიშში ჩავრგე და ვეცადე თავი რამით დამემშვიდებინა,თუმცა ხელჩასაჭიდი ვერაფერი ვნახე.სიგიჟის ზღვარზე მისულს კარების ხმამ დამაბრუნა რეალობაში.კარებისკენ გახედვაც კი არ

წარსულის ირონია (თავი 2)

მომხდარის შემდეგ, ჩემი მშობლები ზედმეტად ცივად მექცეოდნენ, ფიქრობდნენ, რომ მათი ღირსება შევლახე, არადა წარმოდგენაც კი არ ჰქონდათ რა მოხდა სინამდვილეში და მეც ახსნას აღარ ვაპირებდი...

მთაწმინდის მთვარე {17}

სხეულს უკოცნიდა და უფრო მეტად აბრუებდა. - გავჩერდე? - ყელში აკოცა, მერე ყბის ძვალზე გადავიდა და კბილები ქვედა ტუჩზე მოუჭირა.

ცრემლების პრინცესა (მეთექვსმეტე თავი)

- ნუ ბრაზობ. შენ ჩემი სიცოცხლე ხარ... ჩემი სუნთქვა. ჩემი ბედნიერება. გგონია რამე შეიცვალა? გგონია გრძნობა განელდა? ახლა ათასჯერ მეტად მიყვარხარ... ჯანდაბა.... ნეტა მაშინ მეთქვა... ნეტა მაშინ მეთქვა როცა საჭირო იყო...

კრიმინალის სიყვარული. სრულად

-მიყვარხარ ლევან აბრამიშვილო. ძალიან,ძალიან მიყვარხარ. -მე უფრო მიყვარხარ.გაუღიმა ბიჭმა და გაფითრებულ ტუჩებში აკოცა.ნუცას შერცხვა და გაწითლდა. -ჩემი მორცხვი გოგო.-გააბრაზა კიდევ ერთხელ ბიჭმა,მერე ძლიერად ჩაიხუტა

მუდამ

დღე გადის თუ ღამე ვერ გიშორებ თავიდან გულშიც ჩაბუდებულხარ, რამდენი დრო გავიდა მინდა რომ დაგივიწყო არ ვიფიქრო შენზე შენს ლამაზ ღიმილზე, ანდაც კანის ფერზე.

სიყვარულამდე ათი ნაბიჯია I

საღუალო სიმაღლის,შავგრემანი ქალი, ამაყი ნაბიჯებით გამოდის სადარბაზოდან და არე-მარეს თვალს ავლებს,თითქოს და ყველაფერი,რაც მის ტვინსა და გულში ყოველდღე მეორდება სადღაც გამქრალიყოს. ჰაერს ღრმად სუნთქავს,