ნინა (სრულად)

პატარა იყო როდესაც დედა დაკარგა, მამინაცვალმა მასზე იძალადა და რულიად მარტო დარჩა ამ ცხოვრების პირისპირ. უამრავი ტკივილი გადაიტანა, ბევრჯელ დაეცა მაგრამ მაინც არ დანებდა და ცხოვრებას ახალი ფურცლიდან აგრძელებდა თავის დასამკვიდრებლად.

იმედი

გავიღვიძე და ფანჯარას გავხედე. წვიმდა. ამინდი რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარს. წვიმაში ხეტიალს და ცეკვას რა სჯობს არა? ჰმ... ნეტავ შემეძლოს ახლა ავდგე, სააბაზანოში შევიდე და თავი მოვიწესრიგო, შემდეგ ტანსაცმელი ავარჩიო, გავისეირნო ან იქნებ ჩემს კაფეში

ჩემი სასჯელი ხარ (8 თავი)

ანა ხედავდა ვეკოს თვალებში უასაზღვრო ტკივილს და ზიზღს, ამიტომ მისი ყველა სიტყვა დაიჯერა, რადგან თავადაც ზუსტად ამას განიცდიდა , ამ ზიზღს და ტკივილს...

ყველაფერი მორჩა

გული ეულია ტირის ცრემლი გაილია ფიქრში, აღარ გავამტყუნებ ტირიფს ისიც მარტოა და ტირის.

მწვანე შენი ფერია

რას მიშვრები გამაგებინე! მაშინაც კი, როცა აღარაფრის მწამს ყველაზე ბედნიერ წამად შენს გვერდით საკურთხევლის წინ დგომა წარმომიდგენია. იმ ხატებს ვთხოვ შენს დაცვას, რომლისაც აღარც კი მჯერა, ამას როგორ ახერხებ? ალბათ ყველაფერი იმ ოხერი თვალების ბრალია,

სიკვდილი და მიქელ გაბრიელი

სიკვდილი და მიქელ გაბრიელი, ორნი ცხოვრობდნენ ზევით მიწაზე. მიქელ გაბრიელმა სიცოცხლის წასაღებად სიკვდილი ჩამოუშვა დედამიწაზე.

ჩემი გაფრენა

შემოიჭრება არსებობის ტკივილი ტვინში , ჩემი ხელები თავის ძარღვიდან სისხლებს რომ წურავს ... თავი მგონია ჩარლის გმირი უფერო ფილმში - მუნჯურ ენაზე რომ ვყვირივარ "ის მაინც ბრუნავს!"

საზღვრებს გარეთ სიყვარული

-ამდენი პიცა გაგასუქებს-მომესმა ნაცნობი ხმა,ისევ იმავე ნაცნობ ადგილას. -არაუშავს ბევრი თაყვანისმცემლით არ გამოვირჩევი ამიტომ გასუქება არ შემიშლის ხელს-გავიღიმე -მე მაინც მომეწონები-თვალი თვალში გამიყარა ანდრეამ.

მდევარი

ერთდროულად, ძალიან ბევრი ფიქრი ერთად შემომიტევდა ხოლმე და დაუკითხავად იპყრობდა ჩემს გონებას. რაღაც მტკიოდა, მაგრამ არც მისი დამალვა შემეძლო და არც გამოხატვა, იმათ მსგავსად, ვისაც არ ახსოვს, რომ ცოცხალია, მაგრამ გრძნობს როგორ საშინლად კვდება

ჩემი სასჯელი ხარ (7თავი)

ანა ნაცნობი ხმის გაგონებისთანავე საწოლიდან წამოვარდა და დაფეთებული მობილურ ტელეფონს ეცა, რომელიც იქვე ტუმბოზე იდო