ცოდვების ხარჯზე... (22 თავი)

-შენ_გაბრიელმა კონსტანტინეს მიუშვირა თითი, -ლილეს გაბარებ, ხომ იცი შენი იმედი მაქვს_მის დაქნეულ თავზე ახლა ოჯახს მიუბრუნდა -ჩვენ კი განსაკუთრებულ თავდაცვაზე გადავდივართ, დროა სარდაფი განახოთ_ცოლს მოეფერა და მალევე წამოდგა ფ

ალისფერი თოვლი

1944 წლის 4 ნოემბრის საღამოს ჩვეულებრივზე მეტად ციოდა. პაბიდან რომ გამოვედი და მეგობრებს დავემშვიდობე საშინელმა სუსხმა დამიარა მთელს სხეულში, რომელსაც ლუდისაგან გახურებული სხეულიც კი ვერ უძლებდა. მკაცრად გადავწყვიტე სიცივისათვის გამეძლო და სახლამდე

გიჟის გიჟური სიყვარული - II +18

ისე დავიძაბე რომ ჩაის ჭიქას გაშტერებული ვუყურებდი და სულ გადამავიწყდა ის რომ უნდა მეჭამა, ვერ ვიტყვი რომ მშია, მაგრამ რაღაც მინდოდა გამეკეთებინა. უბრალო დამთხვევაა, შეიძლება ასეც იყო, კარაქს ვაგდებ და ჩაისაც ნიჟარაში ვღვრი

ბიჭი ფანჯრიდან (9 თავი)

ნინოს გახსენებაზე გაწითლდა. გაახსენდა როგორ თავგამოდებით უმტკიცებდა მე და ტატო მხოლოდ მეგობრები ვართ და ტყუილად მერჩიო. გამოდის რომ მოატყუა... მაგრამ არც ნინოს ქონია იმდენი უფლება ახსნა მოეთხოვა კატოსთვის... ტატომ მხოლოდ ვწევარ მასთანო... "ვწევარ"-

სულ შენ მიყვარდი (თავი 8)

რესტორანთან გავაჩერე მანქანა და გადმოვედი დემეტრეც მოსულიყო.ხელკავი გამომდო და რესტორანში შევედით...მისაღებში ვიკითხეთ რომ შეხვედრა გვქონდა და მაგიდაც მიგვასწავლეს...მაგიდასთან ერთი მამაკაცი იჯდა ზურგშექცევით ვერ დავინახე.. .მივედით და ჰოი

თავქარიანი

გიბრუნდებით "თავქარიანი'-ს მეორე თავით. მადლობას გიხდით აქტიურობისთვის, მხარდაჭერისთვის. მინდა გამოვეხმაურო რამდენიმე კომენტარის ავტორს, რომლებიც თვლიან რომ აღნიშნული ისტორია სერიალის ასლია. მინდა გითხრათ მეგობრებო, რომ დასაწყისი შესაძლოა იდენტური

ჰილალი +18

ეს არის სასიყვარულო ისტორია (ფსიქოლოგიური დრამა) ვნებითა და მოულოდნელობებით გაჟღენთილი ახალგაზრდა ბიჭსა და საოცრად მშვენიერ ქალზე რომელიც თავბრუს ახვევს ყნაწვილს და სიგიჟის ზღვარზე მიჰყავს

ერთადერთი (7)

-ჯანდაბა შენ დებილი ხარ ? აქ რა ჯანდაბას აკეთებ? - ხმას ავუწიე და ნელნელა ყვირილში გადავდიოდი - რა ჯანდაბა გაბღავლებს თავი მისკდება გაჩუმდი რა - ჩუმად მითხრა და ისევ ძილს აპირებდა ჯანდაბა ახლა ამას ვცემ გავიფიქრე და ამომასხა.

***

მიხმობდი ჩემო სულო ფარულო,მსდევა დღეები უსიყვარულო და გრძნობით იგი ჩემი მპყრობელი,იყო ცრემლივით შეუშრობელი...ვეძებე ქვეყნად ადამიანი, ვნახე სიტლანქე და გულგრილობა,ვერ ვპოვე, ალბათ დავაგვიანე,ვით გავიმთელო

შეხვედრა. (თავი 3)

-არა, ეგ რა შუაშია. -დავიბენი მე.- ერთად დალევით არაფერი დაშავდება, უბრალოდ მართლა არ მინდა დალევა.-ცოტა ხანს ჩავფიქრდი. მივხვდი უბრალოდ რაიმეზე საუბარი უნდოდა.-თუმცა შეგიძლია ყავაზე და ნამცხვარზე დამპატიჟო