პირველი და უკანასკნელი 5

ავდექი და ცეკვა დავიწყე თვითონაც ამყვა ცეკვაში.მერე ძალიან დაცხა და აივანზე გავედით.კარგი ხედია მითუმეტეს საღამოს.ბნელ ფონზე ყველაფერი ანათებს. -სკოლაში ვინმე მოგწონდა?აი ამ კითხვამ დამავიწყა სიბნელე სინათლე. სიმღერა ცეკვა.დაფეთებული

დასასრული თუ ცუდი დასაწყისი ( 1 თავი)

ძველ სპორტულ შარვალსა და ახალი ნაყიდი მაისურით. ახალი ცხოვრებით, რომელიც იმდენად მოულოდნელად დაიწყო, რომ ვერც კი გაიაზრა, როგორ მოვიდა აქამდე. იდგა ერთი ნატეხი პურითა და კალბასით ხელში და ტვინს უკრძალავდა ძველ დროზე ფიქრს.

სანამ შევხვდებით

წარმოსახვასა და რეალობას შორის გავიჭედე... დიდიხანია, რაც აღარ ვოცნებობ. ფიქრები წარსულის ლანდებივით გარს შემომხვევიან და ყოველ ნაბიჯზე ცოდვებს მახსენებენ. მოგონებები ყელში ხელებს მიჭერენ და უფსკრულისაკენ უმოწყალოდ მიმათრევენ.

ნუ ჩამითრევ ჯოჯოხეთში (თავი 3)

სამართი გამოვართვი და გამწარებულმა რამდენიმე მუშტი ვუთავაზე.იმ ნაბიჭვრის სახლისკენ წავედიიი  ქალაქის ბოლოში ცხოვრობდა,ტაქსიდან გადმოვდიოდი როდესაც ატირებული მია დავინახე მისი სახლიდან გამოდიოდა.

ნიღაბი(თავი1)ნაწილი 2

თითქოს ღრუბლებს ამოფარებული მზე,მთელი ძალით ცდილობდა, მის სინათლეს დედამიწამდე მოეღწია,მოეღწია და ადამიანების გულები გაეთბო, გამოეწვია მათში რაღაც უცნაური გრძნობა და კვლავ დარჩენილიყო ჩვენს საყვარელ მანათობლად..

ჰილ ჰაუსი (ნაწილი 2 დასასრული)

სახლის შუაგულში მრავალჯერ დახვეულ ჩუქურთმებიან კიბეს სწრაფად აუყვა და წითელ კარებთან ინტერესიანი მზერით მჯდარ ნილს გაუღიმა.- ჯანდაბა ვიპოვე.- გახარებულმა აათამაშა ხელებში გასაღები და ნილის ფართოდ გახელილ თვალებს დაკვირდა.

ბორბალი (სრულად) +18

ჩემი ბავშვობა სხვა ბავშვებისგან გამორჩეული მხოლოდ ერთი რამით იყო. ადგილით სადაც ვიზრდებოდი. უფრო სწორედ ოთახით. ის იყო ერთადერთი ადგილი სადაც ყოფნა მიყვარდა, ჩემი სამყარო. კომუნიკაბელური არასდროს ვყოფილვარ, ჩემთან საუბარი სხვისთვის არც თუ ისე

მგონი გავაგიჟე (სრულად)

მისი აჩქარებული სუნთქვა ვიგრძენი და უნებურად გამეღიმა. კარგად მოვეწყვე მის მხარზე და თვალები დავხუჭე. რა თქმა უნდა, არ დამეძინა ტკბილი, სასიამოვნო სურნელი ჰქონდა. -ღვედი შეიკარით-რამდენიმე წუთში ვიგრძენი როგორ დაგვადგა თავზე გამცილებელი

დაკარგული წლები

2013 წლის პირველი დღის პირველ წუთებში მოევლინა ქვეყანას ახალი სიცოცხლე ელენა ახვლედიანი.სქელ წიგნში სრულიად სუფთა გვერდი გამოჩნდა რომელზეც ახალი ისტორიის წერა იწყებოდა,ისტორიის რომელიც წინა გვერდებს ეყრდნობოდა და არც მისი გმირები ივიწყებდნენ თეთრ

ორი საფლავი, სამი სხეულით

მზის პირველმა სხივებმა ღრუბლებიდან ამოიხედეს და მონატრებულ მაქსიმეს სითბოთი მიუალერსეს. ერთ დროულად უყვარდა და სძულდა ეს ადგილი. ყოველთვის როცა აქ მოდიოდ სამყაროს ეთიშებოდა და წარსულს იხსენებდა, წარსულს, რომელიც ტკივილნარევ ღიმილს უხატავდა სახეზე.