სად მიფრინავენ წეროები?!

ბავშვობა ჩვენი ცხოვრების დასაწყისია. დაბადებიდან გაზრდამდე, იქამდე სანამ ჩვენზე არიტყვიან გაიზარდაო. ზოგი ვიზრდებით, მაგრამ ხასიათი ისევ ბავშვური გვირჩება, ეს ცუდია თუ კაი? ვფიქრობ ნეიტრალურად. არც ბევრი ბავშვურობაა კარგი ჩვენს ასაკში და არც ბევრი

სიცარიელე

უყურებ ლეკვს , რომელიც კოჭლობს და ვერ დადის. უყურებ ემოციურ ფილმს , სადაც წყვილი კვდება. უყურებ როგორ მიდის საყვარელი ადამიანი ნელ-ნელა შენი ცხოვრებიდან და როგორ ხართ განშორების პირას. უყურებ დედაშენს , რომელიც ავად არის . აკვირდები შენს ყველა

ვაიოლა ვუდი (თავი 1)

ყველა ადამიანს აქვს ოცნებები, ზოგი არ აღიარებს მათ, მაგრამ გულის სიღრმეში არსებობს მიუწვდომელი სურველი, რომელიც ნელ-ნელა უფერულდება და ქრება. მე ადელაიდა ქოქსი ვარ, ეს კი ჩემი ისტორიაა. დედა ყოველთვის მეუბნებოდა, რომ გავყოლოდი იმას რაც

შეშლილი მერი "მეხუთე თავი"

ექიმი დამწუხრებული სახით გამოვიდა პალატიდან. კლინიკური სიკვდილი ჰქონდა და არავინ იცოდა როდის მოვიდოდა გონს. ან გამოვიდოდა თუ არა მდგონარეობიდან. რამდენიმე სიტყვა და სრულიად განადგურდა დუმბაძეების ოჯახი

აბლაბუდა (მეთხუთმეტე თავი)

მახსოვს მიუხედავად ნოემბრის თვისა, ნაადრევად დაზამთრდა თბილისში. ცხელ ყავას მეუღლესთან ერთად სამზარეულოში მივირთმევდი და ფანჯრიდან ვუმზერდი გარეთ მოფარფატე მსხვილ ფანტელებს. - წელს ცივი ზამთარი გველოდება. - იმ წუთას ადუღებული ჩაიდნიდან ქაფქაფა

ვირთხების დროება

ეხლა ვირთხების დადგა დროება ეხლა ყვავ-ყორნებს აქვთ ჟრიამული და აქ ჩანს ქვეყნის ამაოება ლომს აუკრძალეს აქ სიარული

6 : 24

ალბათ მალე მეც მიმასვენებ ცივ სამარესთან, ვინ იცის, იქნებ მასთან ,ვინც 7ის 24 წუთზე მოკვდა. იქნებ პატარა ბავშვია, რომელიც ცხოვრებამ გაწირა, ან დედა, რომელიც ასევე ცხოვრებამ გაწირა. ან ხანშიშესული კაცი ან ქალი, რომელიც ასევე ცხოვრებამ გაწირა.

ხის სახლი |სრულად|

არაფერი ისეთი. მთელი დღეა გილოცავს მეტს არაფერს გაწერენ, ან მიყვარხარ ეკეე, მომენატრებიი… ამათ შენ კიარა შენი კუტუ მოენატრებათ. -ისევ აკისკისდა, მერე კი აკივლდა წელზე ხელების მოხვევა და ფეხებში მიწის გამოცლა რომ იგძნო. -საბაა! -კისერზე მოეხვია და

მთებშია თავისუფლება! (14,15) ტკივილი

მთელი გზა თვალი ვერ მოვხუჭე,ვცდილობდი გზა დამემახსოვრებინა აქეთ–იქით ვიყურებოდი და ამ ზღაპრული ადგილის დამახსოვრებას ვცდილობდი,მეგონა,რომ მშვენიერი სიზმრიდან რეალურ ცხოვრებაში დიდი უროს ჩარტყმით დამაბრუნეს,გზას ოდნავ თვალს თუ მოვაშორებდი ნერსეს

სისხლის ორდენი თავი.6 MALLEUS MALEFICARUM

ელააა _ ისევ მიხმობდა, წითელი ბაგეები ჩემს სახელს ამოთქვამდნენ და ეშმაკურად მიღიმოდნენ. შავი, ანთებული თვალები მტაცებელს მიუგავდა, რომელიც ტკბებოდა თავისი მსხვერპლის უსუსურობით და ნადირობის დასასრულს, მისი შიშითა და ემოციურობით იკვებებოდა. _ შენ რა