მიყვარს?! (1)

მესამე დღე სამუშაოზე წავედი დილიდანვე არ მინდოდა დამეგვიანა სოფიამ შემომთავაზა რომ კაბას მათხოვებდა სამსახურის შემდეგ კი საყიდლებზე წავსულიყავით, მგონი ძალია გავშინაურდი.

ბედისწერა -1

სამყარო ისე არ არის მოწყობილი, როგორც გვინდა რომ იყოს, ჩვენდა საუბედუროდ ყველაფერი პირიქით მიდის. როც ხელს ჩაიქნევ ცხოვრებაზე, ის ფეხზე მერე გაყენებს. რა რთულია, ასეთი სამყაროს ნაწილი იყო ? მე არასდროს არავინ არ მყვარებია,

ალუბლის კუნძული (თავი პირველი)

კარზე კაკუნი გავიგონე ის იყო წამოდგომა დავაპირე,რომ კარები მექსინმა შემოაღო.მაქსი ჩემი საუკეთესო მეგობარია (ძალიან უცნაური გოგონაა).ჩემსავით ისიც ყველა ჩვენი თანატოლისაგან განსხვავდება.

სიჩუმის სიბნელე(6,7)

ნიკოლოზმა რჩევა მომცა,ის რჩევა არასდროს ამომმვარდნია თავიდან.ახლა თვალწინ დამიდგა ეს სიტყვები - „ყველაფერი არ გაიმეტო,რაღაც დაიტოვე“.ასეც იყო, მე ყველაფერი არ გამიმეტებია,ამ მომენტამდე.ამ მომენტში კი ვგრძნობ რომ ეს უკანასკნელიც გავიღე

დავიკარგები წავალ და წავალ

დავიკარგები, წავალ და წავალ,ნეტავ იცოდე, რარიგ ვეწამე,თუ მეტყვი, კარგო, დღეს რისთვის დავალ,ხვალაც ვიცოცხლებ წუთის მესამედს.ნუ მეტყვი ნუგეშს, მაინც არ მჯერა,ადამის მოდგმის ფერიცვალების,გაზაფხულს ველი, ჩემო, ამჯერად,რომ დავიბადო

არეულები , ჩხლართულები (3)

რეფლექსურად მივეკარი , თავი გავატრიალე მანქანისკენ, სანიმ კი ღრმად შეისუნთქა სუფთა ჰაერი. -გეძახიან სანი. ამოვისისინე იმ შხვართი არსების დანახვაზე, რომელსაც ტყავის შარვალი ტყავის ქურთუკი და ბრეტელიანი მაიკა ეცვა ბაკურიანში.

ქრისტეფორეს სამფლობელოში {11 თავი}

-რა თამაშს თამაშობ?-თვალები დააწვრილა -არაფერსაც არ ვთამაშობ ქრისტეფორე-ხელი გააშვებინა -შენ მე ნუ მასწავლი ვინ როდის თამაშობს!-წარბები ზემოთ აზიდა

არეულები , ჩხლართულები (2)

-უფ, გამაჟრჟოლა, არც ისე ძალიან თბილა შენთან გიგა. ჟმოტავ მარშუტკის მძღოლივით? -გოგო, შენ რა გჭირს რა აღელვებული ხარ. თქვა და კარი მოიხურა . ღვედი გადაიჭირა სიგარეტი ამოაძვრინა და კოლოფი გადმომაწოდა

ბაიკერის ცხოვრება (სრულად)2ნაწილი

რაღაც გარკვეული პერიოდი კარგად ვითამაშე. რამდენჯერმე ლიზას მშვიდ და ამაყ თვალებს გადავაწყდი. ხელით მანიშნა ყველაფერი კარგად არისო და ამანაც უფრო შემმატა ძალა.. შესვენების დროს გასახდელში შემოვარდა

ბიჭი ყვავილების თაიგულით (1) ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს

მე იქ ვერ დავინახე შეშინებული სახეები, მე ყველას თვალებში ცეცხლს ვხედავდი, რომელიც მალე ამოიფრქვეოდა, მე ვხედავდი გამწარებულ თვალებს, ახალგაზრდებს, რომლებიც იბრძოდნენ საქართველოსთვის და ამ თვალებში მე კიდევ