ზოგჯერ წინ გვყავს(16)

– აბა რა იცი დეა, გამაგებინე? – მაპატიე... ცუდად გამომივიდა. - დავფიქრდები ამაზე ღირს თუ არა შენი პატიება.- გამომწვევად გამომხედა და შემდეგ ჩემს ბაგეებს დაეწაფა

გაზაფხული

მინდა ვიყოთ ერთად და შენს თითებს ვთვლიდე გაზაფხულზე ერთად დაველოდეოთ ჩიტებს

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 13)

-ჭკუიდან გადაგყავარ-მიმკვდარმა ამოილაპარაკა და ქამრის გახსნას შეუდგა. წამოდენიმე წამში მოიშორა ტანისამოსი, კედელსა და მის შორის მომაქცია და ისე მეძგერა კისერზე, მხრებზე მოვხვიე ხელი, რომ არ წავქცეულიყავი. -არ მინდა უხეში ვიყო, მაგრამ... -მინდა რომ

აღიარება (სულ)

სრულებით არასასიყვარულო ამბავი. სწორედ ის არის, რაც ჰქვია.

სევდის ფერია

ჩემი წარსული სევდის ფერია, შენში ნაპოვნი ღმერთი მეწვია.

ამ ღამემ

ღამე, როცა მარტოა მთვარეც სადაც ვარსკვლავებიც აღარ ჩანს როცა ვერ იყოფს გრძნობას გონება გული კი თავისას  არ თმობს მოგონებად. როცა ჩუმი სიმღერა უფრო ღრმად აღწევს

იღბლის კერა ნანგრევებში(1)

ნამწვის და ხის სუნი მაშინვე მოხვდა რეცეპტორებს, ოდნავი ბუღი, ნისლივით დაგროვილი მტვრის ნაწილაკები თვალებში მეფინებოდნენ. მაშინვე მისაღებისკენ მივაქციე პირი, რომლის კედლებიც დაგლეჯილი ფურცლებივით იყო პირდაღებული. დაჩის სილუეტი მარტივად გავარჩიე.

ოიზისი(VIII)

-რა გიხარია რო ფსიქოპატი ხარ? -აჰა. -უფალოოოო!!! ნუ მომკლავ და მცხეთაში რომ ჩავალთ ლიზის ვთხოვ ერთ ოთახში დავიძინოთ.

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 12)

-ნუ ვმოძრაობ კიარა, აქედან რომ ავდგები მე არ ვიცი, გოგოზე ვიწყებ მუშაობას, არ მაინტერესებს ქორწილი და ამბები-გადაიხარხარა და მთელი ძალით მიმწია მისკენ, უეცრად აღმოვჩნდი მასზე დაბჯენილი, ისე მიაწეპა მისი ტუჩები ჩემსას, სუნთქვის საშუალება დამიკარგა

ჩაკეტილი სივრცე 30 თავი

-შენ თუ გინდა დავრჩები -მინდა!-აღფრთოვანებულმა ნიცამ ტაში შემოკრა და როცა მის გვერდით დავწექი ძლიერად ჩამეხუტა.