ვერ დაგთმობ (თავი 2)

-მოგწონს ჩემს ზურგს უკან ყოფნა არა -აქ არაფრის მეშინია-ვამბობ ხმამაღლა და ახლაღა ვიაზრებ რა ვთქვი -ანუ არაფრის გეშინია?-ტრიალდება ჩემსკენ -ჩემი ტელეფონი სადაა?-ვცდილობ თავის დაძვრენას -აიღე, ასე მარტივად ვერ გამექცევი

შენ აგირჩიე (3 ნაწილი)

-მგონი ზედმეტი ყურადღების გამოხატვა მოგდის. -მემგონი შენ მიდიხარ ძალიან ჩქარა და ის უკან უფრო ჩქარა მოგყვება და გული მიგრძნობს ბოლო ნაბიჯებია რომელსაც გადის, დამიჯერე სიარულს ვეღარ შეძლებს-გაისმა ზარივით მისი ხმა, გაოცებისგან გავტრიალდი და მისი

წარსულიდან მომავლამდე

- ანუ შოკიდან გამოსასვლელად დიდი დრო გჭირდება არა? - მოულოდნელად წელზე ხელი მოხვია და თავისკენ დაქაჩაპ

ჩემი იყავი! (თავი 8)

წინ დიდებული ქორწილი გველოდა. ორი დღე დამჭირდა დეკორატორებთან შესათანხმებლად, შემდეგ კი გეზი სვანეთისკენ ავიღეთ. დრო იყო ჩემი ორი გადარეული მეგობარი დამექორწინებინა. წასვლამდე ლიზას ნახვა ვერ მოვახერხე ამიტომ გზაში განაწყენებულმა დამირეკა

შენ აგირჩიე! (2 ნაწილი)

-ეკლის როლი გინდა შეასრულოს, თუ რად გინდა ნაზი?-ევამ ჩაყვირა ტელეფონში-მოიცა... ახლა არ მითხრა რომ კამასუტრას გადახედეთ შენ და ლევანმა და მესამე დაგჭირდათ პროცესში. -ფუ რა დებილი ხარ ევა რა-ვითომ გაუწყრა, მაგრამ მასაც გაეცინა.

მე და თბილისი

ქალაქი, რომელიც ყველაზე ძლიერ გიყვარს და რომელსაც ყველაზე შორს გინდა გაექცე.

ზოგჯერ წინ გვყავს (13)

– არა, რა ხო ვიძახი ეს ადამიანი მოგზავნილია. – მოგზავნილი ვარ კი,ოღონდ არა ადამიანის მიერ, არამედ… - დასრულების საშვალებას არ ვაძლევ და ვაწყვეტინებ. – აბა ვისგან ხარ მოგზავნილი? - მან საჩვენებელი თითი ჰაერში აღმართა და დაამატა.

ჩემი იყავი! (თავი7)

საღამოს თორმეტი საათი იყო მანქანა რომ სადარბაზოსთან გაჩერდა, ისეთ დაღლილობას ვგრძნობდი თითქოს ომიდან დავბრუნდი. მინდოდა ყველაფერი დამევიწყებინა და ცხოვრება გამეგრძელებინა, იმის მიუხედავად რომ იმ მომენტში მაგის ძალა ნამდვილად არ შემწევდა.

შენ აგირჩიე (1 ნაწილი)

-კიი საიდუმლოა, გიმალავ, რომ ინტერპოლით მიპოვო და გამაოცო. -მთლად ინტერპოლი არ დამჭირდება, მაგრამ თუ გინდა ყველაფერს გავიგებ შენზე, შენი ჩარევის გარეშე-ამის წაკითხვისას, თვალწინ ახმახი წარმომიდგა, რომელიც სულ შავებში იყო გამოწყობილი, რაღაც უცნაური

დავდივარ მარტო

ღამე ქუჩაში დავდივარ მარტო, ნაცრისფერ წვიმას რომ შევხვდე ახლოს