ერკე მიდასი - დროის მანქანა

ლექსი დროებაზე, დროის მსვლელობასა და მის ცვალებადობაზე. თუ როგორ ახდენს ყოველი მცირე დეტალი და ყოველი ადამიანის ქმედება საერთო ყოფაზე. ერკე მიდასი.

უბედური მე თავი მეორე

ჩანთა კი არ წამიღია ისედაც მხოლოდ ხურდები მეყარა. სკოლაში რამდენიმე წუთში მივედი.არდამგვიანებია საბედნიეროდ რადგან ბიოლოგია მქონდა და ერთი წუთითაც კირომ დამგვიანებოდა ქალბატონი დარეჯანი არას დამიწერდა, სულFეხებზე მაგრამ ერთიფაქტი ის რომ ჩემზე

ჩემი სიცოცხლის ნათელი ფერი

მაშინ როცა იმედი გადაწურული გაქვს გამოჩნდება ის ერთადერთი, რომელიც ხელს ჩაგჭიდებს და აღარასოდეს გაგიშვებს . იმედს მოგცემს, შენს სიცოცხლეს ელფერს შესძინს. ის შენი სიცოცხლის ნათელი ფერი გახდება, ფერი რომელიც შენს გულში გაანათებს ხოლმე მის შეხებასა

რა ვუყოთ რომ ანგელოზი შემიყვარდა

რა ვუყოთ, რომ ანგელოზი შემიყვარდა, მის გარეშე არ თენდება არცერთი დღე. ჩემი გული ხომ მხოლოდ დარდს შეიცავდა და ახლა კი სიყვარული გადავიღე. რა ვუყოთ, რომ ანგელოზი შემიყვარდა, ჩემი გული სამუდამოდ დაამონა. არ მეგონა გრძნობებს ასე შემიკრავდა, გული

ახალი წელი

რაღაც მინდა მოგიყვეთ, თავს თუ არ შეგაწყენთ. ვეცდები მომაბეზრებელი და რუტინული არ ვიყო. ახალ წელზე მინდა გითხრათ, უფრო სწორი იქნებოდა ჩემი დამოკიდებულება ახალი წლის მიმართ. თუ ახალ წელზე?! მოკლედ თქვენ გადაწყვიტეთ. სიტყვა რომ არ გამიგრძელდეს, არ

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი IV)

-ამდენს რას ელაპარაკები? მთელი საღამოა ენა არ გაგიჩერებიათ. -ნახე ის ვარსკვლავი როგორ ანათებს. -თითი გაიშვირა ცისკენ. -ერთიც და შევიდეთ. -გეყოფა. -ნახე იმ კორპუსის ფანჯარაში შუქი როგორ ანათებს. -დემეტრეს მიბაძა და მოპირდაპირე კორპუსისკენ თითი

ზედმეტად ახლოს. 2

ყოველ წელს ახალი ქალაქი. მშობლები , რომლებსაც ერთმანეთი არ უყვართ, მაგრამ ერთად არიან, ალბათ ჩემს გამო. მაგრამ ვუყვარვარ მათ მე? რთულია პასუხის გაცემა. საქმე იმაშია რომ დაავადებული ვარ. ვერ ვიტან, როდესაც მეხებიან. მინდა ვიყო ნორმალური. მინდა

იყალთოელი ბიჭები ,,მოსწრებული სიტყვის ძალა'' (ნაწილი 18)

რგოლის ხელმძღვანელმა ბინდისას მოიხმო სნაიპერი და უთხრა: -შენ წადი და, აქედან მოყოლებული ტურის უბნამდე, შეატყობინე ჩვენს ბიჭებს, რომ ამ საღამოთი ლენა, დეიდამისი და გროზნა თბილისში წავიდნენ. ხვალ კვირაა, მაგრამ ადრე დასჭირდებათ ადგომა. წყაროს ბაღის

ნარინჯის ლამპიონი

ღამე ოდნავ მონაცრისფრო, ლამპიონი — ნარინჯის, ფარდებს მიღმა მე იდუმალ სამყაროებს ვეხები, დრო ტრიალებს, სანატრელო...

მიტოვებული სახლი

დიდი ხნის განმავლობაში, ყოველ ზამთარს ამოდიოდა სახლის სახურავიდან ბუხრის კვამლი, მაგრამ ერთ დღსაც უეცრად შეწყდა. ეს კარგის მომასწავებელი არ იყო. ბუნება ისევ ბურუსმა მოიცვა, ჩაწყდა, დავრდომილდა. ისტორია განმეორდა. ქალმა სიცოცხლე შეწყვიტა...