შერჩევა #2

-ლამაზი,თანაც რაღაცნაირია. ალბათ თქვენნაირი, უკიდეგანო რომელსაც ვერასდროს ვერავინ ჩასწვდება ბოლომდე. ისეთი ხართ, ფსკერში რომ ითრევს ადამიანებს და ბოლომდე ცლით ჟანგბადით მერე კი უყურებთ როგორ კვდებიან, ნელა უმტკივნეულოდ და ამასთანავე ტანჯვით.

ერკე მიდასი - მზისფერი ლომები (ერკემიდასის მიწა)

იცით, ხშირად მიფიქრია რატომ არი სამყარო ასეთი დაუოკებელი სურვილებით სავსე და ამ სურვილების ახდენის მწარე მოლოდინით, რომ გვავსებს ჩვენც. რატომ გვამძიმებს ის დაუოკებელი ჟინი სამყაროს საიდუმლოს ამოხსნისა და რატომ ვცდილობთ ასე უიმედოდ ვებრძოლოთ ჩვენს

10 მიზეზი იმისა,რატომ უნდა დააფასოთ მოძულეები,ანუ “ჰეითერები”

მოგეხსენებათ,ყველა იმ ადამიანს,რომელიც საჯაროდ ეწევა ამა თუ იმ საქმიანობას,ხშირად უწევს იმ ადამიანებთან შეხვედრა(შეფეთება),რომლებიც თავიანთ სათქმელს ხშირად ზედმეტად ნეგატიურად(ხანდახან სრულიად უმიზეზოდ) გამოხატავენ . ჩვენს საიტზე განსაკუთრებით ცუდ

მეგობრებო, მირჩიეთ რამე !

მინდა რჩევა მივიღო თქვენგან,რადგან დიდიხანია ვყოყმანობ ერთ საკითხზე.ვისაც როგორც შეგიძლიათ ისე გამიზიარეთ თქვენი აზრი მოკლედ ვარ 21 წლის გოგო,ვმუშაობ იქ სადაც ვფიქრობ ბევრი გოგონას ოცნება არის,ბავშობიდან განებივრებული ვიყავი და სიმართლე რომ ვთქვა

სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 10)

ბუხარს ვშორდებით და ორმაგად დამწვარნი პატარა საძინებელი ოთახისკენ მივდივართ. ქოხის კუთხეში ერთი საშუალო ზომის საწოლი დგას, რომელიც გვიწევს გავშალოთ და რამენაირად დავეტიოთ. -მეზარება, გაშალე, რა... - ვთვოვ ირაკლის, ისიც მთანხმდება.

მია -4-

ყოველთვის მიყვარდა ზაფხული რადგან არდადაგები იყო და მიხაროდა,რომ დასასვენებლად ბებიასთან ჩავდიოდი სოფელში...მაგრამ, ბოლო დროს შემოდგომა შემიყვარდა.არ ვიცი რატომ,მაგრამ აშკარაა რომ უბრალოდ შემიყვარდა.

მე,შენ და გალაკტიონი ( I საცდელი თავი)

მარტო იჯდა,კუთხეში,ყველასგან შორს და უსმენდა ბოხი ბარიტონის მიერ წაკითხულ გალაკტიონის ლექსს. მისი სხეულის თითოეულ წერტილს ედებოდა ბიჭის მიერ წარმოთქმული თითოეული სიტყვა და,თითქოს ახალ სიცოცხლეს სძენდა. რაღაც უჩვეულოთი იყო უცხოს მიერ წარმოთქმული

გიჟად შერაცხული თავი 3

ჯოჯოხეთის მეორე წრეზე მიდის ეკატერინე ახლა და გული ხელით უჭირავს. ეშინია და თან როგორ?! თითქოს პირველად ტოვებდეს თავის ოთახს ფსიქიატრიულის, მაშინაც ასე ეშინოდა. რისი? სამყაროსი, ცხოვრების და ყველაზე მეტად ხალხის. ეშინოდა , რომ მათ რამეს დაუშავებდა

საკუთარი თავის აღმოჩენა

23 წლის ასაკში მან გაიაზრა რომ ეს სხეული, ეს სახე, ეს ცხოვრება მისი იყო და ეს ყველაფერი ოდესმე დასრულდებოდა. მისი ცხოვრება ყოველთვის რთული იყო ამს შემდეგ კი უფრო მეტად გართულდა, რადგან მას ძალა აღარ ქონდა ადგომის, ბრძოლის, შეწინააღმდეგების, მაგრამ

შენს გვერდით გული ადამიანობს (თავი 8)

-რახდება ელო როგორ ხარ-სანი -კარგად ვარ სანი შენ როგორ ხარ -მე არვიცი მენატრები ძალიან და არა მარტო მე ჯინსაც ენატრები -სანი -მეც ძალიან მენატრები -მარტო სანი გენატრება სხვა არავინ-მესმის ჯინის ხმა