ეკიპაჟი (თავი11)

აი ის წამიერ ტკივილი,ფჩხილებით დაკაცრული ზურგი, თვალებიდან ჩამოგორებული ბედნიერების ცრემლები და მე მისი ვარ. იმ მამაკაცის ვინც ჩემი არასდროს იქნება. ! ყოველმ მის მოძრაობაში ვგრძნობდი რამენად ბედნიერი იყო ჩემსავით.! გამქრალიყო ყველაფერი და დედამიწაზე

თეთრი აგრესია

გადავწყვიტე ამ ლექსისთვის ამერჩია ეს სახელი რადგან, თეთრი არის ის ფერი, რომელიც სხივის დაჩემის შემდეგ არც ერთ ფერს არ შთანთქავს და ყველა ფერს უკან აბრუნებს. რაც რჩება ისაა, საკუთარი თავი, ისეთივე ღია და თვითმყოფადია როგორც სიყვარული. სექსი კი

ჩვენ "არავინ " ვართ (პირველი ძარცვა) სრულად

ნიკოლასი გიჟივით უყურებს როგორ აფეთქებენ სპეცრაზმელები მუზეუმის კარებს და მზადყოფნაში დგებიან მაგრამ ამ დროს ხალხი მუზეუმიდან გიჟივიდ გამორბის, ყველას ქუდი ახურავს ამიტომ ვერ ხვდება და ხდება. შემდეგ მეორე მონიტორს უყურებს რომელდინადაც შორიდან ჩანს

კოცნის ვალი (2)

მან თავად გამომიწვია, თავად შემაჩერა და მაძულა, მისთვის შემეხედა. ახლა კი, გაბრუებულს და დისორიენტირებულს მხოლოდ ერთი სურვილი მკლავს და მიქვეიითებ გონებასაც და გრძნობასაც, მხოლოდ ეს სურვილი დაჰპატრონებია ჩემს სულს. სურვილი, რომ შევეხო. სურვილი, რომ

წარსულის სიზმრის ფიქრები

ძველი ამბები, უაზრო ზღაპრები ტკბილად ნატკენი, ჩვენი გულები ირევა წასულის,სიზმრის ფიქრებში მოგონებები ჩვენი ცრემლები ირღვევა ღამე, ისიც სიზმრებში.

სამიზნე (18 თავი)

-არის ქალბატონო_ღიმილით აძვრა საწოლზე ანდრია და კვნესით გადმობრუნებული ქალი გულთან მიიკრა, კარგად დააფარა ზურგზე საბანი, ცხვირი თმებში ჩაუყო და დამშვიდებულმა დახუჭა თვალები.

მონადირის სისხლი #6

ანასტასიას დაწყნარებას ნახევარი საათი მოვუნდი, ამასობაში უკვე სასტუმროში ჩვენს ოთახში ვიყავით როგორც კი ფორიაქს მოეშვა ძლივს დაიწყო ლაპარაკი -მისმინე ისე ქერა არასდროს მინახავს გესმის? რა ერქვა? -ქრისი საწოლზე მჯდომმა ცოტა ხანი თავი ხელებში ჩარგო

ორი ვარდი

ვნებასთან დაჩოქილ fuckიზი აფექტით, სკდება ნატურალურ ჩარჩოთა ნორმები და მკერდზე, ნაზ ტუჩებს (სიბილწე ასხლეტილს) - თავად ვარდს ვარდისგან, დაულბა კოკრები...

მიტოვებული სიყვარული

სურვილი.. ნატვრა.. რწმენა.. საპნის ბუშტზე ადრე გასკდა.. ყველა მოგონება წვიმამ წაშალა.. ყველაფერი გაქრა გარდა შენი სახელისა ეველინ..

აფექტი (თავი 2)

-თუ ოდესმე ისევ ნახავ შენს საქმროს, გადაეცი, რომ შენი სახელის დამახინჯებას თავი დაანებოს და ლიზა დაგიძახოს, ვერ ვიტან, როდესაც ლამაზ სახელებს საკუთარი სურვილის გამო ამახინჯებენ. - თქვა და კარი ხმაურიანად გაიჯახუნა. გასაღების გადატრიალების ხმა,